BhG 18.73

analiza syntaktyczna

arjunaḥ (Ardźuna) uvāca (powiedział):
he acyuta (o niezachwiany!),  
[mama] (moje) mohaḥ (omroczenie) naṣṭaḥ [asti] (jest zniszczone).
tvat prasādāt (z twojej łaski) mayā (przeze mnie) smṛtiḥ (pamięć) labdhā [asti] (jest osiągnięta).
[aham] (ja) gata-sandehaḥ (wolny od wątpliwości) sthitaḥ [asmi] (stojący jestem).
tava (twoje) vacanam (słowa) kariṣye (będę czynić).

tłumaczenie polskie

Ardźuna rzekł:
O niezachwiany, moje omroczenie znikło i dzięki twej łasce odzyskałem pamięć.
Pozostaję [tutaj] wyzbyty wątpliwości. Wypełnię twe słowa.

analiza gramatyczna

arjunaḥ	–	arjuna 1i.1 m. – biały, jasny;
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
naṣṭaḥ	–	naṣṭa ( √ naś – zanikać, być straconym) PP 1i.1 m. – zniszczony, stracony;
mohaḥ	–	moha 1i.1 m. – ogłupienie, omroczenie, oszołomienie, zamęt (od: √ muh – mylić się, być skonfundowanym, omroczonym, ogłupiałym);
smṛtiḥ	–	smṛti 1i.1 f. – pamięć, tradycja, święte teksty przekazane przez tradycję (od: √ smṛ – myśleć, pamiętać);
labdhā	–	labdhā ( √ labh – zabierać, zdobywać) PP 1i.1 f. – osiągnięta, zdobyta, zabrana;
tvat-prasādāt	–	tvat-prasāda 5i.1 m. ; TP : tava prasādād iti – z twojego zadowolenia (od: tvat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ty’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; pra- √ sad – osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces, prasāda – zadowolenie, przejrzystość, jasność, spokój, ukojenie, stateczność, sukces, przychylność, względy);
mayā	–	asmat sn. 3i.1 – przeze mnie;
acyuta	–	a-cyuta ( √ cyu – trząść się, upadać, znikać) PP 8i.1 m. – o niezachwiany;
sthitaḥ	–	sthita ( √ sthā – stać) PP 1i.1 m. – pozostający, znajdujący się;
asmi	–	√ as (być) Praes. P 3c.1 – jestem;
gata-saṃdehaḥ	–	gata-saṃdeha 1i.1 m. ; BV : yasya sandeho gato ‘sti saḥ – ten, którego wątpliwość odeszła (od: √ gam – iść, PP gata – odeszły; sam- √ dih – wątpić, saṃdeha – wątpliwość, niepewność);
kariṣye	–	√ kṛ (robić) Fut. Ā 3c.1 – zrobię;
vacanam	–	vacana 2i.1 n. – słowo, zdanie (od: √ vac – mówić);
tava	–	yuṣmat sn. 6i.1 m. – twojego;

warianty tekstu

arjuna uvāca → dhanaṃjaya uvāca (zdobywca bogactw rzekł);
gata-sandehaḥ → gata-saṃmohaḥ (ten, którego omroczenie odeszło);

Śāṃkara

naṣṭo moho’jñāna-jaḥ samasta-saṃsārānartha-hetuḥ, sāgara iva duruttaraḥ | smṛtiś cātma-tattva-viṣayā labdhā, yasyā lābhāt sarva-hṛdaya-granthīnāṃ vipramokṣaḥ | tvat-prasādāt tava prasādān mayā tvat-prasādam āśritena | acyuta | anena moha-nāśa-praśna-prativacanena sarva-śāstrārtha-jñāna-phalam etāvad eveti niścitaṃ darśitaṃ bhavati, yato jñānān moha-nāśa ātma-smṛti-lābhaś ceti | tathā ca śrutau anātmavic chocāmi ity upanyasyātma-jñānena sarva-granthīnāṃ vipramokṣa uktaḥ | bhidyate hṛdaya-granthis [mu.u. 2.2.8] iti, tatra ko mohaḥ kaḥ śokaḥ ekatvam anupaśyataḥ [ī.u. 7] iti ca mantra-varṇaḥ | athedānīṃ tvac-chāsane sthito’smi gata-saṃdeho mukta-saṃśayaḥ | kariṣye vacanaṃ tava | ahaṃ tvat-prasādāt kṛtārthaḥ, na me kartavyam astīty abhiprāyaḥ

Rāmānuja

mohaḥ viparītajñānam / tvatprasādān mama tad vinaṣṭam / smṛtiḥ yathāvasthitatattvajñānam / tvatprasādād eva tac ca labdham / anātmani prakṛtau ātmābhimānarūpo mohaḥ, paramapuruṣaśarīratayā tadātmakasya kṛtsnasya cidacidvastunaḥ atadātmābhimānarūpaś ca, nityanaimittikarūpasya karmaṇaḥ paramapuruṣārādhanatayā tatprāptyupāyabhūtasya bandhakatvabuddhirūpaś ca sarvo vinaṣṭaḥ / ātmanaḥ prakṛtivilakṣaṇatvatatsvabhāvarahitatājñātṛtvaikasvabhāvatāparamapuruṣaśeṣatātanniyāmyatvaikasvarūpatājñānam, nikhilajagadudbhavasthitipralayalīlāśeṣadoṣapratyanīkakalyāṇaikasvarūpasvābhāvikānavadhikātiśayajñānabalāiśvaryavīryaśaktitejaḥprabhṛtisamastakalyāṇaguṇagaṇamahārṇavaparabrahmaśabdābhidheyaparamapuruṣayāthātmyajñānaṃ ca, evaṃrūpaparāvaratattvayāthātmyavijñānatadabhyāsapūrvakāharaharupacīyamānaparamapuruṣaprītyekaphalanityanaimittikakarmaniṣiddhaparihāraśamadamādyātmaguṇanivartyabhaktirūpatāpannaparamapuruṣopāsanaikalabhyo vedāntavedyaḥ paramapuruṣo vāsudevas tvam iti jñānaṃ ca labdham / tataś ca bandhasnehakāruṇyapravṛddhaviparītajñānamūlāt sarvasmād avasādād vimukto gatasaṃdehaḥ svasthaḥ sthito 'smi / idānīm eva yuddhādikartavyatāviṣayam tava vacanaṃ kariṣyati yathoktaṃ yuddhādikaṃ kariṣyati ityarthaḥ

Śrīdhara

kṛtārthaḥ sann arjuna uvāca naṣṭa iti | ātma-viṣaye moho naṣṭaḥ yato 'yam aham asmīti svarūpānusandhāna-rūpā smṛtis tvat-prasādān mayā labdhā | ataḥ sthito 'smi yuddhāyotthito 'smi, gataḥ dharma-viṣayaḥ sandeho yasya so 'haṃ tava ājñāṃ kariṣye iti

Viśvanātha

kim ataḥ paraṃ pṛcchāmy ahaṃ tu sarva-dharmān parityajya tvāṃ śaraṇaṃ gato niścinta eva tvayi viśrambhavān asmīty āha naṣṭa iti | kariṣya ity ataḥ paraṃ śaraṇasya tavājñāyāṃ sthitir eva śaraṇāpannasya mama dharmaḥ | na tu svāśrama-dharmo na tu jñāna-yogādaraḥ | te tv adyārabhya tyaktvā eva | tataś ca bhoḥ priyasakha arjuna mama bhū-bhāra-haraṇe kiñcid avaśiṣṭaṃ kṛtyam asti | tat tu tad-dvāraiva cikīrṣāmīti bhagavatokte gati gāṇḍīva-pāṇir arjuno yoddhum udatiṣṭhād iti

Baladeva

evaṃ pṛṣṭaḥ pārthaḥ śāstrānubhavaṃ phala-dvāreṇāha naṣṭa iti | moho viparīta-jñāna-lakṣaṇaḥ mama naṣṭas tvat-prasādād eva smṛtiś ca yathāvasthita-vastu-niṣṭhayā mayā labdhā | ahaṃ gata-sandehaś chinna-saṃśayaḥ sthito 'dhunāsmi | tava vacanaṃ kariṣye | etad uktaṃ bhavati – deva-mānavādayo nikhilāḥ prāṇinaḥ sarve sva-sva-karmasu svatantrā dehābhimānino māna-vairarcitā devās tebhyo 'bhīṣṭa-pradāḥ | yas tv īśvaraḥ ko 'py asti | sa hi nirguṇo nirākṛtir udāsīnas tat-sannidhānāt prakṛtir jagad-dhetur ity evaṃ viparīta-jñāna-lakṣaṇo yo mohaḥ pūrvaṃ mamābhūt | sa tvad-upalabdhād upadeśād vinaṣṭaḥ | parākhya-svarūpa-śaktimān vijñānānanda-mūrtiḥ sārvajñya-sārvaiśvarya-satya-saṅkalpādi-guṇa-ratnākaro bhakta-suhṛt sarveśvaraḥ prakṛti-jīva-kālākhya-śaktibhiḥ saṅkalpa-mātreṇa jīva-karmānuguṇo vicitra-sarga-kṛt sva-bhaktebhyaḥ sva-paryanta-sarva-prado 'kiñcana-bhakta-vittaḥ | sa ca tvam eva mat-sakho vasudeva-sūnur iti tāttvikaṃ jñānaṃ mamābhūt | ataḥ paraṃ tvām ahaṃ prapannaḥ sthito 'smi | tvaṃ māṃ kadācid api na tyakṣyasīti sandehaś ca me chinnaḥ | atha bhūbhāra-haraṇaṃ sva-prayojanaṃ cet prapannena mayā cikīrṣitaṃ tarhi tad-vacanaṃ tava kariṣyāmīty arjuno dhanuḥ-pāṇir udatiṣṭhad iti

Michalski

Ardżuna rzekł:
Zaślepienie zostało rozwiane, – przez twoją łaskę zdobyłem wiedzę, niewzruszony! Jestem mocny i wolny od zwątpienia, spełnię twe słowa!

Olszewski

Ardżuna.
Niepokój znikł, boże wielki; za łaską twoją otrzymałem świętą tradycę. Umocniłem się; zwątpienie się rozprószyło: pójdę za twojem słowem.

Dynowska

Ardżuna rzecze:
Zniweczony mój błąd. Przez łaskę Twoją o Niezmienny, pamięć ma przywróconą została i prawdę poznałem. Rozwiały się me wahania. Jużem mocny. Uczynię wedle słowa Twego.

Sachse

Ardżuna rzekł:
Znikło me zaślepienie,
dzięki twej łasce
odzyskałem pamięć, o Nieporuszony!
Dźwignąłem się, wolny od wahań.
Wprowadzę w czyn twoje słowa!

Kudelska

Ardżuna powiada:
Dzięki twej łasce, o Niewzruszony, rozwiała się złuda, pamięć odzyskałem,
Już jestem pewny, rozproszyły się moje wątpliwości, postąpię według twoich słów.

Rucińska

Rzekł Ardżuna:
Znikła zasłona, zyskałem pamięć z Twej łaski, Aczjuto!
Stanowczy, wolny od wahań, uczynię, jak powiedziałeś!

Szuwalska

»Pozbyłem się już złudzeń – powiedział Ardżuna –
Dzięki Tobie umysłu trzeźwość odzyskałem.
Nie mam już wątpliwości, wszystko zrozumiałem
I postąpię, jak mówisz« – powiedział Ardżuna.