BhG 18.64

analiza syntaktyczna

[tvam] (ty) me (moje) sarva-guhya-tamam (najbardziej sekretne ze wszystkiego) paramam vacaḥ (najwyższe słowo) bhūyaḥ (ponownie) śṛṇu (słuchaj).
[tvam] (ty) me (mi) dṛḍham (bardzo) iṣṭaḥ (drogi) asi (jesteś),
tataḥ (dlatego) [aham] (ja) te (tobie) hitam (dobro) vakṣyāmi (będę mówić).

tłumaczenie polskie

Ponownie posłuchaj mego najwyższego słowa, spośród wszystkich najbardziej sekretnego. Jesteś mi niezwykle drogi, dlatego mówię ci o dobru.

analiza gramatyczna

sarva-guhyatamam	–	sarva-guhyatama 2i.1 n. ; TP :  sarvebhyaḥ guhya-tamam iti – najbardziej sekretne ze wszystkiego (od: sarva – wszystko; √ guh – przykrywać, chować, PF guhya – do schowania, sekret, tajemnica; stopień najwyższy od: guhya – guhya-tara, guhya-tama);
bhūyaḥ	–	av. – bardziej, ponownie, ponadto;
śṛṇu	–	√ śru (słuchać) Imperat. P 2c.1 – słuchaj;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);
paramam	–	parama 2i.1 n. – najdoskonalsze, najlepsze (stopień najwyższy od: para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny);
vacaḥ	–	vacas 2i.1 n. – słowo, wypowiedź (od: √ vac – mówić);
iṣṭaḥ	–	iṣṭa (od: √ iṣ – pragnąć lub √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić) PP 1i.1 m. – upragniony, uwielbiony, ukochany;
asi	–	√ as (być) Praes. P 2c.1 – jesteś;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);
dṛḍham	–	av. – bardzo, solidnie, mocno (od: √ dṛṃh – uczynić mocnym, PP dṛḍha – stały, solidny, masywny, nie do zgięcia);
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
tataḥ	–	av. – wówczas, po tym, od tego, wskutek tego (od: tat – ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
vakṣyāmi	–	√ vac (oznajmiać) Fut. P 3c.1 – oznajmię;
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
hitam	–	hita ( √ dhā – umieszczać) PP 2i.1 m. – umieszczony, odpowiedni; dobro, pożytek;

warianty tekstu

iṣṭo ‘si → dṛṣṭo ‘si (jesteś zauważony);
dṛḍham iti → dṛḍha-matiḥ / dṛḍha-mataṃ / dṛḍha iti (mający niezłomne przekonanie / niezłomna opinia / niezłomny);

Druga pada BhG 18.64 jest taka sama jak druga pada BhG 10.1;

Śāṃkara

bhūyo’pi mayocyamānaṃ sṛṇu—
sarva-guhyatamaṃ sarvebhyo guhyebhyo’tyanta-guhyatamam atyanta-rahasyam, uktam apy asakṛd bhūyaḥ punaḥ sṛṇu me mama paramaṃ prakṛṣṭaṃ vaco vākyam | na bhayān nāpy artha-kāraṇād vā vakṣyāmi | kiṃ tarhi ? iṣṭaḥ priyo’si me mama dṛḍham avyabhicāreṇeti kṛtvā tatas tena kāraṇena vakṣyāmi kathayiṣyāmi te tava hitaṃ paramaṃ jñāna-prāpti-sādhanam | tad dhi sarva-hitānāṃ hitatamam

Rāmānuja

sarveṣv eteṣu guhyeṣu bhaktiyogasya śraiṣṭhyād guhyatamam iti pūrvam evoktam „idaṃ tu te guhyatamaṃ pravakṣyāmy anasūyave” ityādau / bhūyo 'pi tadviṣayaṃ paramaṃ me vacaḥ śṛṇu / iṣṭo 'si me dṛḍham iti tatas te hitaṃ vakṣyāmi

Śrīdhara

ati-gambhīraṃ gītā-śāstram aśeṣataḥ paryālocayitum aśaknuvataḥ kṛpayā svayam eva tasya sāraṃ saṅgṛhya kathayati sarva-guhyatamam iti tribhiḥ | sarvebhyo 'pu guhyebhyo guhyatamaṃ me vacas tatra tatroktam api bhūyaḥ punar api vakṣyamaṇaṃ śṛṇu | punaḥ punaḥ kathane hetum āha dṛḍham atyantaṃ me mama tvam iṣṭaḥ priyo 'sīti matvā tata eva hetos te hitaṃ vakṣyāmi | yad vā tvaṃ mameṣṭo 'si mayā vakṣyamāṇaṃ ca dṛḍhaṃ sarva-pramāṇopetam iti niścitya tatas te vakṣyāmīty arthaḥ | dṛḍha-matir iti kecit paṭhanti

Viśvanātha

tataś ca atigambhīrārthaṃ gītā-śāstraṃ paryālocayitum pravartamānaṃ tuṣṇīmbhūyaiva sthitaṃ sva-priya-sakham arjunam ālakṣya kṛpā-dravac-citta-nava-nīto bhagavān bhoḥ priyavayasya arjuna sarva-śāstra-sāram aham eva ślokāṣṭakena bravīmi | alaṃ te tat-tat-paryālocana-kleśenety āha sarveti | bhūya iti rāja-vidyā-rāja-guhyādhyāyānte pūrvam uktam |
man-manā bhava mad-bhakto
mad-yājī māṃ namaskuru |
mām evaiṣyasi yuktvaivam
ātmānaṃ mat-parāyaṇaḥ || (Gītā 9.34) iti
yat tad eva paramaṃ sarva-śāstrārtha-sārasya gītā-śāstrasyāpi sāraṃ guhyatamam iti nātaḥ paraṃ kiñcana guhyam asti kvacit kutaścit katham api akhaṇḍam iti bhāvaḥ | punaḥ kathane hetum āha | iṣṭo 'si me dṛḍham atiśayena eva priyo me sakhā bhavasīti tata eva hetor hitaṃ te iti sakhāyaṃ vinātirahasyaṃ na kam api kaścid api brūta iti bhāvaḥ | dṛḍha-matir iti ca pāṭhaḥ

Baladeva

atha nirapekṣāṇāṃ sādhana-sādhya-paddhatim upadeksyann ādau tāṃ stauti sarveti | sarveṣu guhyeṣu madhye 'tiśayitaṃ guhyam iti sarva-guhyatamam | bhūya iti rāja-vidyādhyāye man-manā bhava ity ādinā pūrvam api mamātipriyatvād ante punar ucyamānaṃ śṛṇu paramaṃ sarva-sārasyāpi gītā-śāstrasya sārabhūtam | punaḥ kathanena hetuḥ iṣṭo 'sīti | tvaṃ mameṣṭaḥ priyatamo 'si | mad-vākyaṃ dṛḍhaṃ nikhila-pramāṇopetam iti niścinoṣy atas te hitaṃ vakṣyāmi | tathāpy etad evānuṣṭheyam iti bhāvaḥ

Michalski

Lecz wysłuchaj jeszcze mych najskrytszych, najwznioślejszych słów! Jesteś mi drogim nad wszelką miarę, więc wyjawię ci, co będzie dla ciebie zbawienne.

Olszewski

Wszelakoż posłuchaj jeszcze moich ostatnich słów, w których się streszczają wszystkie tajemnice, albowiem ciebie-m sobie upodobał: słowa moje zdadzą się tobie.

Dynowska

Raz jeszcze usłysz Moje najwyższe, ze wszystkich najtajniejsze Słowo, przeze Mnie umiłowany tyś jest przeto dla dobra twego wyjawię ci je, Ardżuno.

Sachse

Ale wysłuchaj jeszcze mego ostatniego słowa,
najtajemniejszego ze wszystkich.
Drogi jesteś mi bardzo,
powiem ci więc to, co jest dla ciebie dobrem.

Kudelska

Wysłuchaj raz jeszcze mego słowa najwyższego, bardzo tajemnego,
A żeś mi bardzo drogi, powiem ci, co jest dla ciebie dobre.

Rucińska

Raz jeszcze mych przetajemnych słów najwznioślejszych wysłuchaj –
Żem mocno cię umiłował, powiem, co dobrem jest twoim.

Szuwalska

Raz jeszcze Mnie wysłuchaj, ponownie wyjaśnię
Rzecz, która jest największą ze wszystkich tajemnic,
Bo pragnę twego dobra, gdyż jesteś mi drogi.