BhG 18.65

analiza syntaktyczna

man-manāḥ (mającym umysł we mnie) mad-bhaktaḥ (moim wielbicielem) mad-yājī (moim czcicielem) bhava (bądź),
mām (mnie) namas (pokłon) kuru (czyń).
[tvam] (ty) mām eva (do mnie właśnie) eṣyasi (przyjdziesz).
[tvam] (ty) me (mi) priyaḥ (drogi) asi (jesteś),
[ataḥ aham] (dlatego ja) te (tobie) satyam (prawdziwie) pratijāne (obiecuję).

tłumaczenie polskie

Bądź moim wielbicielem, moim czcicielem,
którego umysł we mnie [spoczywa], oddawaj mi cześć, a  do mnie przyjdziesz.
Jesteś mi drogi, [dlatego] prawdziwie ci [to] obiecuję.

analiza gramatyczna

man-manāḥ	–	man-manas 1i.1 m. ; BV : yasya mano mayy asti saḥ – ten, którego umysł jest we mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ man – myśleć, manas – umysł);
bhava	–	√ bhū (być) Imperat. P 2c.1 – bądź;
mad-bhaktaḥ	–	mad-bhakta 1i.1 m. ; TP : mama bhakta iti – mój wielbiciel (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, PP bhakta – rozdany, rozdzielony, kochany; czciciel, wielbiciel, miłośnik, kochający, oddany);
mad-yājī	–	mad-yājin 1i.1 m. ; TP : yo mām yajata iti saḥ – ten, kto mnie czci (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić; -in, -min, -vin – sufiksy tworzące przymiotniki posesywne);
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
namaḥ	–	namaḥ 2i.1 n. – pokłon, cześć (od: √ nam – zginać się, kłaniać);
kuru	–	√ kṛ (robić) Imperat. P 2c.1 – uczyń;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
eṣyasi	–	√ i (iść, przychodzić) Fut. P 2c.1 – przyjdziesz;
satyam	–	av. (2i.1) – prawdziwie (od: √ as – być, PP sant – będący, satya – prawda, prawdziwość);
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
pratijāne	–	prati- √ jñā (obiecać) Praes. Ā . 3c.1 – obiecuję, zapewniam;
priyaḥ	–	priya 1i.1 m. – lubiany, kochany, miły, przyjemny (od: √ prī – sprawić radość);
asi	–	√ as (być) Praes. P 2c.1 – jesteś;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);

warianty tekstu

man-manā → san-manā (którego umysł jest szlachetny);
mām → mā (do mnie);

Pierwsza i druga pada BhG 18.65 są takie same jak pierwsza i druga pada BhG 9.34;

Śāṃkara

kiṃ tat iti, āha—
man-manā bhava mac-citto bhava | mad-bhakto bhava mad-bhajano bhava | mad-yājī mad-yajana-śīlo bhava | māṃ namaskuru namaskāram api mamaiva kuru | tatraivaṃ vartamāno vāsudeva eva samarpita-sādhya-sādhana-prayojano mām evaiṣyasy āgamiṣyasi | satyaṃ te tava pratijāne, satyāṃ pratijñāṃ karomy etasmin vastunīty arthaḥ | yataḥ priyo’si me | evaṃ bhagavataḥ satya-pratijñatvaṃ buddhvā bhagavad-bhakter avaśyambhāvi mokṣa-phalam avadhārya bhagavac-charaṇaika-parāyaṇo bhaved iti vākyārthaḥ

Rāmānuja

vedānteṣu, „vedāham etaṃ puruṣaṃ mahāntam ādityavarṇaṃ tamasaḥ parastāt / tam evaṃ vidvān amṛta iha bhavati nānyaḥ panthā vidyate 'yanāya” ityādiṣu vihitaṃ vedanaṃ dhyānopāsanādiśabdavācyaṃ darśanasamānākāraṃ smṛtisaṃtānam atyarthapriyam iha manmanā bhaveti vidhīyate / madbhaktaḥ atyarthamatpriyaḥ / atyarthamatpriyatvena niratiśayapriyāṃ smṛtisaṃtatiṃ kuruṣvetyarthaḥ / madyājī / tatrāpi madbhakta ity anuṣajyate / yajanaṃ pūjanam / atyarthapriyamadārādhanaparo bhava / ārādhanaṃ hi paripūrṇaśeṣavṛttiḥ / māṃ namaskuru / namaḥ namanam / mayy atimātraprahvībhāvam atyarthapriyaṃ kurv ityarthaḥ / evaṃ vartamāno mām evaiṣyasi / etat satyaṃ te pratijāne tava pratijñāṃ karomi; nopacchandanamātram; yatas tvaṃ priyo 'si me / „priyo hi jñānino 'tyartham ahaṃ sa ca mama priyaḥ” iti pūrvam evoktam / yasya mayy atimātratā prītir vartate, mamāpi tasmin atimātrā prītir bhavatīti tadviyogam asahamāno 'haṃ taṃ māṃ prāpayāmi / ataḥ satyam eva pratijñātam, mām evaiṣyasīti

Śrīdhara

tad evam āha man-manā iti | man-manā mac-citto bhava | mad-bhakto mad-bhajana-śīlo bhava | mad-yājī mad-yajana-śīlo bhava | mām eva namaskuru evaṃ vartamānas tvaṃ mat-prasādāt labdha-jñānena mām evaiṣyasi prāpsyasi | atra ca saṃśayaṃ mā kārṣīḥ | tvaṃ hi me priyo 'si | atha satyaṃ yathā bhavaty evaṃ tubhyam ahaṃ pratijāne pratijñāṃ karomi

Viśvanātha

manmanā bhava iti mad-bhaktaḥ sann eva māṃ cintaya | na tu jñānī yogī vā bhūtvā mad-dhyānaṃ kurv ity arthaḥ | yad vā man-manā bhava mahyaṃ śyāmasundarāya susnigdhākuñcita-kuntalakāya-sundara-bhrū-valli-madhura-kṛpā-kaṭākṣāmṛta-varṣi-vadana-candrāya svīyaṃ deyatvena mano yasya tathābhūto bhava | athavā śrotrādīndriyāṇi dehīty āha mad-bhakto bhava | śravaṇa-kīrtana-man-mūrti-darśana-man-mandira-mārjana-lepana-puspāharaṇa-man-mālālaṅkāra-cchatra-cāmarādibhiḥ sarvendriya-karaṇakaṃ mad-bhajanaṃ kuru | athavā mahyaṃ gandha-puṣpa-dhūpa-dīpa-naivedyāni dehīty āha mad-yājī bhava | mat-pūjanaṃ kuru | athavā mahyaṃ namaskāra-mātraṃ dehīty āha māṃ namaskuru bhūmau nipatya aṣṭāṅgaṃ vā praṇāmaṃ kuru | eṣāṃ caturṇāṃ mac-cintana-sevana-pūjana-praṇāmāṇāṃ samuccayam ekataraṃ vā tvaṃ kuru | mām evaiṣyasi prāpsyasi manaḥ-pradānaṃ śrotrādīndriya-pradānaṃ gandha-puṣpādi-pradānaṃ vā tvaṃ kuru | tubhyam aham ātmānam eva dāsyāmīti satyaṃ | te tavaiva | nātra saṃśayiṣṭhā iti bhāvaḥ | satyaṃ śapatha-tathyayoḥ ity amaraḥ |

nanu māthura-deśodbhūtā lokāḥ prativākyam eva śapathaṃ kurvanti satyaṃ tarhi pratijāne pratijñāṃ kṛtvā bravīmi | tvaṃ me priyo 'si nahi priyaṃ ko 'pi vañcayait iti bhāvaḥ

Baladeva

etad-vacaḥ prāha manmanā bhaveti | vyākhyātaṃ prāk man-manastvād viśiṣṭo mām eva nīlotpala-śyāmalatvādi-guṇakaṃ tvad-atipriyam devakī-nandanaṃ kṛṣṇam eva manuṣya-sanniveśitam eṣyasi | na tu mama rūpāntaraṃ sahasra-śīrṣatvādi-lakṣaṇam aṅguṣṭha-mātram antaryāmiṇaṃ vā nṛsiṃha-varāhādi-lakṣaṇaṃ vety arthaḥ | tubhyam aham ātmānam eva tvat-sakhaṃ dāsyāmīti te tava satyaṃ śapathaḥ satyaṃ śapatha-tathyayoḥ iti nānārthavargaḥ | atra na saṃśayiṣṭhā iti bhāvaḥ |

nanu māthuratvāt tava śapatha-karaṇād api me na saṃśaya-vināśas tatrāha pratijāne pratijñāṃ kṛtvāham abruvam | yat tvaṃ me priyo 'si snigdha-manasā hi māthurāḥ priyaṃ na pratārayanti | kiṃ punaḥ preṣṭham iti bhāvaḥ | yasya mayy atiprītas tasmin mamāpi tathā | tad-viyogaṃ soḍhum ahaṃ na śaknomīti pūrvam eva mayoktaṃ priyo hi ityādinā | tasmān mad-vāci viśvasihi mām eva prāpsyasi

Michalski

Myśl zawsze o mnie, kochaj mnie, składaj mi ofiary, oddawaj cześć, – a wtedy połączysz się ze mną, – ja ci to święcie obiecuję, gdyż jesteś mi drogi.

Olszewski

Myśl o mnie, służ mi, składaj mi ofiarę i cześć: tą drogą dojdziesz do mnie, obietnica moja jest prawdziwa, i ty mi jesteś ukochany.

Dynowska

We Mnie pogrąż twą myśl, żarliwą wielbij Mnie miłością, Mnie poświęcaj rzecz każdą, Mnie cześć najwyższą oddawaj – a wstąpisz we Mnie, zaręczam ci to, boś drogi Mi jest.

Sachse

Niech twój umysł zatopi się we mnie,
ku mnie niech się kieruje twoja miłość,
mnie składaj ofiary, mnie oddawaj cześć,
a przybędziesz do mnie.
Objawiam ci tę prawdę, bo jesteś mi miły.

Kudelska

Całą swą myśl zwróć ku mnie, bądź mym czcicielem, mnie składa ofiary i przede mną się skłoń,
Wówczas naprawdę do mnie przybędziesz, przyrzekam ci to, gdyż jesteś mi drogi.

Rucińska

We mnie złóż myśli, mnie kochaj, mnie składaj cześć, mnie się kłaniaj,
A przyjdziesz do mnie. To prawda, przysięgam ci, boś mi miły!

Szuwalska

Myśl o Mnie, bądź oddany, Mnie składaj pokłony
I pewien bądź, że przyjdziesz do Mnie, przyjacielu.