BhG 18.62

analiza syntaktyczna

he bhārata (o potomku Bharaty!),  
sarva-bhāvena (całym jestestwem) tam eva (jedynie do niego) śaraṇam (będącego schronieniem) gaccha (idź),
tat-prasādāt (z jego zadowolenia) parām śāntim (najwyższy spokój) śāśvatam sthānam ca (i wieczne miejsce) prāpsyasi (osiągniesz).

tłumaczenie polskie

Ardźuno, całym sercem udaj się właśnie do niego, który jest schronieniem.
Z jego łaski osiągniesz najwyższy spokój oraz wieczną pozycję.

analiza gramatyczna

tam	–	tat sn. 2i.1 m. – do niego;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
śaraṇam	–	śaraṇa 2i.1 n. – do schronienia, do oparcia, do opoki (od: √ śri – zbliżać się do, spoczywać na, polegać na, oddać się);
gaccha	–	√ gam (iść) Imperat. P 2c.1 – idź, udaj się;
sarva-bhāvena	–	sarva-bhāva 3i.1 m. ; sarvena bhāveneti – całym jestestwem, całym sercem, wszystkimi uczuciami (od: sarva – wszystko; √ bhū – być, bhāva – bycie, istnienie, stan, charakter, uczucie, miłość);
bhārata	–	bhārata 8i.1 m. – potomku Bharaty;
tat-prasādāt	–	tad-prasāda 5i.1 m. ; TP : tasya prasādād iti – z jego zadowolenia (od: tat sn. – to, ten; pra- √ sad – osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces, prasāda – zadowolenie, przejrzystość, jasność, spokój, ukojenie, stateczność, sukces, przychylność, względy);
parām	–	para 2i.1 f. – daleką, ostateczną, najwyższą, najlepszą;
śāntim	–	śānti 2i.1 f. – spokój, wyciszenie, zadowolenie, zakończenie, śmierć (od: √ śam – wyciszać, kończyć, niszczyć);
sthānam	–	sthāna 2i.1 n. – stanie, miejsce, pozycja, siedziba (od: √ sthā – stać);
prāpsyasi	–	pra- √ āp (osiągać) Fut. P 2c.1 – osiągniesz;
śāśvatam	–	śāśvata 2i.1 n. – wieczne, nieustanne, stałe;

warianty tekstu

tam eva → tām eva (jedynie do tej);
bhārata → pāṃḍava (Pandowicu!);
tat-prasādāt → mat-prasādāt (z mojego zadowolenia);
śāntiṃ → siddhiṃ (doskonałość);
prāpsyasi → prāpsyati (osiągnie);

Śāṃkara

tam eva īśvaraṃ śaraṇam āśrayaṃ saṃsārārti-haraṇārthaṃ gacchāśraya sarva-bhāvena sarvātmanā he bhārata ! tatas tat-prasādād īśvarānugrahāt parāṃ prakṛṣṭāṃ śāntim uparatiṃ sthānaṃ ca mama viṣṇoḥ paramaṃ padaṃ prāpsyasi śāśvataṃ nityam

Rāmānuja

etan māyānivṛttihetum āha
yasmād evam, tasmāt tam eva sarvasya praśāsitāram, āśritavātsalyena tvatsārathye 'vasthitam, „itthaṃ kuru ” iti ca śāsitāraṃ sarvabhāvena sarvātmanā śaraṇaṃ gaccha / sarvātmanānuvartasva / anyathāpi tanmāyāpreritenājñena tvayā yuddhādikaraṇam avarjanīyam / tathā sati naṣṭo bhaviṣyasi / atas taduktaprakāreṇa yuddhādikaṃ kurv ityarthaḥ / evaṃ kurvāṇas tatprasādāt parāṃ śāntiṃ sarvakarmabandhopaśamaṃ śāśvataṃ ca sthānam prāpsyasi / yad abhidhīyate śrutiśataiḥ, „tadviṣṇoḥ paramaṃ padaṃ sadā paśyanti sūrayaḥ, „te ha nākaṃ mahimānaḥ sacante yatra pūrve sādhyāḥ santi devāḥ”, „yatra ṛṣayaḥ prathamajā ye purāṇāḥ”, „pareṇa nākaṃ nihitaṃ guhāyām”, „yo 'syādhyakṣaḥ parame vyoman”, „atha yad ataḥ paro divo jyotir dīpyate”, „so 'dhvanaḥ pāram āpnoti tadviṣṇoḥ paramaṃ padam” ityādibhiḥ

Śrīdhara

tam iti | yasmād evaṃ sarve jīvāḥ parameśvara-paratantrāḥ tasmād ahaṅkāraṃ parityajya sarva-bhāvena sarvātmanā tam īśvaram eva śaraṇaṃ gaccha | tataś ca tasyaiva prasādāt parāṃ uttamāṃ śāntiṃ sthānaṃ ca pārameśvaraṃ śāśvataṃ nityaṃ prāpsyasi

Viśvanātha

etaj-jñāpana-prayojanam āha tam eveti | parām avidyāvidyayor nivṛttim | tataś ca śāśvataṃ sthānaṃ vaikuṇṭham | iyam antaryāmi-śaraṇāpattiḥ antaryāmy-upāsakānām eva | bhagavad-upāsakānāṃ tu bhagavac-charaṇāpattiḥ | agre vakṣyata eveti kecid āhuḥ | anyas tu yo mad-iṣṭa-devaḥ śrī-kṛṣṇaḥ sa eva mad-gurur māṃ bhakti-yogam anukūlaṃ hitaṃ copadeśam upadiśati ca | tam ahaṃ śaraṇaṃ prapadye ity aniśaṃ bhāvayeti | yad uktam uddhavena –
naivopayanty apacitiṃ kavayas taveśa
brahmayusāpi kṛtam ṛddha-mudaḥ smarantaḥ |
yo 'ntar-bahis tanu-bhṛtām aśubhaṃ vidhunvan
ācārya-caittya-vapuṣā sva-gatiṃ vyanakti || (BhP 11.29.6) iti

Baladeva

tarhi tam eveśvaraṃ sarva-bhāvena kāyādi-vyāpāreṇa śaraṇaṃ gaccha | tataḥ kim iti cet tatrāha tad iti | parāṃ śāntiṃ nikhila-kleśa-viśleṣa-lakṣaṇāṃ | śāśvataṃ nityaṃ sthānaṃ ca, tad viṣṇoḥ paramaṃ padam ity ādi śruti-gītaṃ tad dhāma prāpsyasi | sa ceśvaro 'ham eva tvat-sakhaḥ sarvasya cāhaṃ hṛdi sanniviṣṭaḥ ity (Gītā 15.15) ādi mat-pūrvokter deva-rṣy-ādi-sammati-grāhiṇā tvayāpi paraṃ brahma paraṃ dhāma (Gītā 10.12) ity-ādinā svīkṛtatvāc ca | viśva-rūpa-darśane pratyakṣitatvāc ca | tasmān mad-upadeśe tiṣṭheti

Michalski

Szukaj więc u niego ucieczki, Bharato, całą istotą swoją. Przez jego łaskę osiągniesz najwyższy spokój, wieczystą przystań!

Olszewski

Ucieknij się całą duszą do niego, o Bharato; przez jego łaskę, osiągniesz pokój najwyższy, siedzibę wieczną.

Dynowska

W Niego, Bharato, istotą cała się schroń, a przez łaskę Jego i pokój najwyższy i wieczysty osiągniesz Przybytek.

Sachse

Do niego to zwróć się o pomoc
całym sercem, Bharato!
Z jego łaski zaznasz najwyższej ciszy,
która stanie się twą siedzibą wieczystą.

Kudelska

Pod jego opiekę, Bharato, schroń się całą swą istotą,
Dzięki jego łasce osiągniesz najwyższy spokój i wieczną krainę.

Rucińska

U Niego szukaj ucieczki całym swym sercem, Bharato!
Za Jego łaską odnajdziesz ciszę najwyższą – stan wieczny!

Szuwalska

Opiece Jego oddaj się całą swą duszą,
A dzięki Jego łasce osiągniesz najwyższy
Spokój oraz krainę nieprzemijającą.