
sve sve karmaṇy abhirataḥ saṃsiddhiṃ labhate naraḥ
sva-karma-nirataḥ siddhiṃ yathā vindati tac chṛṇu
        
                
            
            
                Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.             
         
        
		
sve sve (we własnym) karmaṇi (w czynie) abhirataḥ naraḥ (człowiek znajdujący radość) saṃsiddhim (doskonałość) labhate (osiąga).
yathā (jak) sva-karma-nirataḥ (radujący się swym dziełem) siddhim (doskonałość) vindati (odnajduje), 
[
tvam] 
(ty) tat (o tym) śṛṇu (posłuchaj).
 
 
| sve sve | – | sva  sn.   7i.1   n.  – we własnym, w swoim (podwojenie w znaczeniu dystrybutywnym); | 
| karmaṇi | – | karman  7i.1   n.  – w czynie, w działaniu (od:  √ kṛ – robić); | 
| abhirataḥ | – | abhirata (abhi- √ ram – radować się, bawić)  PP  1i.1  m.  – radujący się, znajdujący przyjemność w (wymaga locativusu); | 
| saṃsiddhim | – | sam-siddhi 2i.1  f.  – osiągnięcie, spełnienie, doskonałość, sukces (od:  √ sidh – odnosić sukces, osiągać doskonałość); | 
| labhate | – | √ labh (zabierać, zdobywać)  Praes.   Ā   1c.1  – osiąga, zdobywa; | 
| naraḥ | – | nara 1i.1  m.  – człowiek (od: nṛ – człowiek, ludzkość); | 
| sva-karma-nirataḥ | – | sva-karma-nirata 1i.1  m. ;  TP : svasya karmaṇi nirata iti  – znajdujący radość we własnym czynie (od: sva – własny, swój;  √ kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki; ni- √ ram – radować się, bawić się,  PP  nirata – radujący się – czym? wymaga locativusu); | 
| siddhim | – | siddhi 2i.1  f.  – sukcesu, doskonałość, osiągnięcie, spełnienie (od:  √ sidh – odnosić sukces, osiągać doskonałość); | 
| yathā | – | av.  – tak jak (korelatyw do: tathā); | 
| vindati | – | √ vid (znajdować)  Praes.   P   1c.1  – znajduje, osiąga; | 
| tat | – | tat  sn.  2i.1  n.  – to; | 
| śṛṇu | – | √ śru (słuchać)  Imperat.   P   2c.1  – słuchaj; | 
 
 
naraḥ  → parām (najwyższy);
siddhiṃ → śuddhim (czystość);
sva-karma-nirataḥ siddhiṃ → athātaḥ saṃpravakṣyāmi (teraz powiem);
 
  
 
		
eteṣāṃ jāti-vihitānāṃ karmaṇāṃ samyag-anuṣṭhitānāṃ svarga-prāptiḥ phalaṃ svabhāvataḥ, varṇā āśramāś ca sva-karma-niṣṭhāḥ pretya karma-phalam anubhūya tataḥ śeṣeṇa viśiṣṭa-deśa-jāti-kula-dharmāyuḥ-śruta-vṛtta-vitta-sukha-medhaso janma pratipadyanta ity ādi-smṛtibhyaḥ | purāṇe ca varṇinām āśramiṇāṃ ca loka-phala-bheda-viśeṣa-smaraṇāt | kāraṇāntarāt tv idaṃ vakṣyamāṇaṃ phalaṃ—
sve sve yathokta-lakṣaṇa-bhede karmaṇy abhiratas tat-paraḥ saṃsiddhiṃ sva-karmānuṣṭhānād aśuddhi-kṣaye sati kāyendriyāṇāṃ jñāna-niṣṭhā-yogyatā-lakṣaṇāṃ saṃsiddhiṃ labhate prāpnoti naro’dhikṛtaḥ puruṣaḥ | kiṃ sva-karmānuṣṭhānata eva sākṣāt saṃsiddhiḥ ? na | kathaṃ tarhi ? sva-karma-nirataḥ siddhiṃ yathā yena prakāreṇa vindati, tac chṛṇu
 
sve sve yathodite karmaṇy abhirato naraḥ saṃsiddhiṃ paramapadaprāptiṃ labhate / svakarmanirato yathā siddhiṃ vindati paramapadaṃ prāpnoti, tathā śṛṇu
 
evambhūtasya brāhmaṇādi-karmaṇo jñāna-hetutvam āha sve sve iti | sva-svādhikāra-vihite karmaṇy abhirataḥ pariniṣṭhito naraḥ saṃsiddhiṃ jñāna-yogyatāṃ labhate | karmaṇāṃ jñāna-prāpti-prakāram āha sva-karmeti-sārdhena | sva-karma-pariniṣṭhito yathā yena prakāreṇa tattva-jñānaṃ labhate tat prakāraṃ śṛṇu
 
brak komentarza do BhG 18.46
 
uktānāṃ karmaṇāṃ jñāna-hetutām āha sve sve iti | sva-sva-varṇāśrama-vihite karmaṇy abhiratas tad-anuṣṭhātā naraḥ saṃsiddhiṃ viśa-tantuvat karmāntargataṃ jñāna-niṣṭhāṃ labhate | nanu bandhakena karmaṇāṃ vimocikā jñāna-niṣṭhā katham iti ced buddhi-viśeṣād ity āha sva-karmeti
 
 
 
		
Człowiek, który chętnie spełnia każdy swój czyn, – zdobywa doskonałość, – a w jaki sposób przy chętnym czynie można się stać doskonałym, posłuchaj.
 
Człowiek, zadowolony ze swoich obowiązków, jakiemikolwiek one by były, dochodzi bo doskonałości. Posłuchaj jednak, w jaki sposób człowiek może do niej dojść:
 
Każdy może osiągnąć doskonałość całym sercem pełniąc swe własne, z naturą jego zgodne zadanie. Posłuchaj, o Ardżuno, jak zdobywa doskonałość człowiek, który powołaniu swemu jest wierny.
 
Doskonałość osiąga człowiek rad ze swego losu.
Posłuchaj więc,
w jaki sposób osiąga doskonałość ten,
kto swój los przyjmuje z radością.
 
Każdy człowiek, który wypełnia sobie przyrodzone obowiązki, doskonałość osiąga,
Wysłuchaj teraz, jak osiągnąć doskonałość, wypełniając swą powinność.
 
Czynowi swemu oddany człowiek osiąga spełnienie,
A jak je znajduje, czynem zajęty swoim, posłuchaj!
 
Postępując stosownie do swojej natury,
Doskonałość osiągnąć może każdy człowiek.
 
Kto swym czynem się raduje,
ten osiąga doskonałość.
Słuchaj o tym, jak znajduje
sukces człek, co rad jest z dzieła.