BhG 17.16

analiza syntaktyczna

manaḥ-prasādaḥ (zadowolenie umysłu) saumyatvam (delikatność) maunam (milczenie) ātma-vinigrahaḥ (okiełznanie jaźni) bhāva-saṃśuddhiḥ iti (oczyszczenie egzystencji)
etat (oto) mānasam tapaḥ (ascezą umysłową) ucyate (jest zwane).

analiza gramatyczna

manaḥ-prasādaḥ	–	manaḥ-prasāda 1i.1 m. ; TP : manasaḥ prasāda iti – zadowolenie umysłu (od: xman – myśleć, manas – umysł; pra- √ sad – osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces, prasāda – zadowolenie, przejrzystość, jasność, spokój, ukojenie, stateczność, sukces, przychylność, względy);
saumyatvam	–	saumyatva  abst. 1i.1 n. – delikatność, wrażliwość (od: √ su – wyciskać, soma – sok, nektar, księżyc, Soma; saumya – związany z nektarem; delikatny, miły);
maunam	–	mauna 1i.1 n. – należące do mędrców, milczenie, małomówność (od: √ man – myśleć, wyobrażać sobie, muni – mędrzec, święty, wieszcz);
ātma-vinigrahaḥ	–	ātma-vinigraha 1i.1 m. ; TP : ātmano vinigraha iti – okiełznanie jaźni (od: ātman – jaźń; ni- √ grah – zatrzymywać, ściągać, kontrolować, nigraha – powstrzymywanie, powściąganie);
bhāva-saṃśuddhiḥ	–	bhāva-saṃśuddhi 1i.1 f. ; TP : bhāvasya saṃśuddhir iti  – oczyszczenie egzystencji (od: √ bhū – być, bhāva – egzystencja, istnienie, natura, emocje; sam- √ śudh – stawać się czystym, saṃ-śuddhi – oczyszczenie, zmycie, uświęcenie);
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
etat	–	etat sn. 1i.1 n. – to;
tapaḥ	–	tapas 1i.1 n. – gorąco, asceza (od: √ tap – topić, palić);
mānasam	–	mānasa 1i.1 n. – należący do umysłu, mentalny (od: √ man – myśleć, manas – umysł);
ucyate	–	√ vac (mówić) Praes. pass. 1c.1 – mówi się o, jest nazywane;

warianty tekstu

manaḥ-prasādaḥ saumyatvaṃ → manaḥ-prasāda-saumyatvaṃ (delikatność i zadowolenie umysłu);
bhāva-saṃśuddhir → bhāva-saṃbuddhir (doskonała wiedza o istnieniu);
mānasam → mānasa / dānaṃ sa (umysłu [ascezą] / dobroczynność to [jest ascezą nazywane]);

Śāṃkara

manaḥ-prasādaḥ manasaḥ praśāntiḥ svacchatāpādanaṃ prasādaḥ | saumyatvaṃ yat saumanasyam āhuḥ | mukhādi-prasādādi-kāryonneyāntaḥ-karaṇasya vṛttiḥ | maunaṃ vāṅ-niyamo’pi manaḥ-saṃyama-pūrvako bhavatīti kāryeṇa kāraṇam ucyate manaḥ-saṃyamo maunam iti | ātma-vinigraho mano-nirodhaḥ sarvataḥ sāmānya-rūpa ātma-vinigrahaḥ | vāg-viṣayasyaiva manasaḥ saṃyamaḥ maunam iti viśeṣaḥ | bhāva-saṃśuddhiḥ paraiḥ vyavahāra-kāle’māyāvitvaṃ bhāva-saṃśuddhiḥ | ity etat tapo mānasam ucyate

Rāmānuja

manaḥprasādaḥ manasaḥ krodhādirahitatvam, saumyatvam manasaḥ pareṣām abhyudayaprāvaṇyam, maunaṃ manasā vākpravṛttiniyamanam, ātmavinigrahaḥ manovṛtter dhyeyaviṣaye 'vasthāpanam, bhāvaśuddhiḥ ātmavyatiriktaviṣayacintārahitatvam; etan mānasaṃ tapaḥ

Śrīdhara

mānasaṃ tapa āha manaḥ-prasāda iti | manasaḥ prasādaḥ svacchatā | saumatvam akrūratā | maunaṃ muner bhāvaḥ | mananam ity arthaḥ | ātmano manaso vinigraho viṣayebhyaḥ pratyāhāraḥ | bhāva-saṃśuddhir vyavahāre māyā-rāhityam | ity etan mānasaṃ tapaḥ

Madhusūdana

manasaḥ prasādaḥ svacchatā viṣaya-cintā-vyākulatva-rāhityam | saumyatvaṃ saumasyaṃ sarva-loka-hitaiṣitvaṃ pratiṣiddhācintanaṃ ca | maunaṃ muni-bhāva ekāgratayātma-cintanaṃ nididhyāsanākhyaṃ vāk-saṃyama-hetur manaḥ-saṃyamo maunam iti bhāṣyam | ātma-vinigraha ātmano manaso viśeṣeṇa sarva-vṛtti-nigraho nirodha-samādhir asamprajñātaḥ | bhāvasya hṛdayasya śuddhiḥ kāma-krodha-lobhādi-mala-nivṛttiḥ | punar aśuddhy-utpāda-rāhityena samyaktvena viśiṣṭā sā bhāva-śuddhiḥ | paraiḥ saha vyavahāra-kāle māyā-rāhityaṃ seti bhāṣyam | ity etad evaṃ-prakāraṃ tapo mānasam ucyate

Viśvanātha

brak komentarza do BhG 17.17

Baladeva

manasaḥ prasādaḥ vaimalyaṃ viṣaya-smṛty-avaiyagryam | saumatvam akrauryam sarva-sukhecchrutvam | maunam ātma- mananam | ātmano manaso vinigraho viṣayebhyaḥ pratyāhāraḥ | bhāva-saṃśuddhir vyavahāre niṣkapaṭatā | ity etan mānasā nirvartyaṃ tapaḥ

Michalski

Radość wewnętrzna, łagodność, milczenie, panowanie nad sobą, czystość uczucia, – pokuta taka nazywa się pokutą ducha.

Olszewski

Pokój serca, spokojność, milczenie, panowanie nad sobą, czystość życia, taką jest surowość serca.

Dynowska

Spokój i pogoda umysłu; równowaga, milczenie, życzliwość, samoopanowanie, oczyszczanie i harmonizowanie całej swej natury – oto wysiłek wewnętrzny w dziedzinie duszy.

Sachse

Nieskazitelność umysłu, życzliwość, milczenie,
opanowanie samego siebie, wewnętrzna pogoda
to asceza umysłu.

Kudelska

Pogoda ducha, łagodność, milczenie, samoopanowanie, czystość umysłu,
Jest nazywana ascezą umysłu.

Rucińska

Pogoda ducha, łagodność, milczenie, czystość uczucia
I panowanie nad sobą to umysłowa asceza.

Szuwalska

Pogoda ducha, spokój, milczenie, życzliwość,
Czystość myśli, pokutą umysłu są zwane.

Babkiewicz

Radość myśli, delikatność,
milczenie, jarzmienia jaźni
oraz uczuć oczyszczenie –
oto myśli jest asceza.