BhG 17.17

analiza syntaktyczna

[yat] (która) aphalākāṅkṣibhiḥ (przez niepragnących owocu) yuktaiḥ naraiḥ (przez zaprzężonych ludzi) parayā śraddhayā (z najwyższą wiarą) taptam (praktykowana) tapaḥ (asceza),
tat [pūrvoktam] (tę wcześniej opisaną) tri-vidham [śārīram vāṅ-mayam mānasam ca tapaḥ] (trojaką ascezę – ciała, słów i umysłu) sāttvikam (sattwiczną) paricakṣate (nazywają).

tłumaczenie polskie

Mającą trzy części ascezę, która praktykowana jest z najwyższą wiarą
przez osoby zaprzężone i niepragnące owocu, nazywają satwiczną.

analiza gramatyczna

śraddhayā	–	śraddhā 3i.1 f. – przez wiarę (od: śrat  – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę]; śraddhā – wiara, przekonanie);
parayā	–	para 3i.1 f. – przez daleką, przez ostateczną, przez najwyższą, przez najlepszą;
taptam	–	√ tap (topić, palić) PP 1i.1 n. – rozgrzane, praktykowane;
tapaḥ	–	tapas 1i.1 n. – gorąco, asceza (od: √ tap – topić, palić);
tat	–	tat sn. 1i.1 n. – to;
tri-vidham	–	tri-vidha 1i.1 n. – trojakie, mające trzy części (od: tri – trzy; vi- √ dhā – rozdzielać, vidhā – dział, część);
naraiḥ	–	nara 3i.3 m. – przez ludzi (od: nṛ – człowiek, ludzkość);
aphalākāṅkṣibhiḥ	–	a-phala-ākāṅkṣin 3i.3 m. ; TP : ye phalaṃ nākāṅkṣanti taiḥ – przez tych, którzy nie pragną owocu (od: √ phal – dojrzewać; phala – owoc, rezultat; ā- √ kāṅkṣ – pragnąć, tęsknić, ākāṅkṣā – pragnienie, tęsknota; -in, -min, -vin – sufiksy tworzące przymiotniki posesywne);
yuktaiḥ	–	yukta ( √ yuj – zaprzęgać, łączyć) PP 3i.3 m. – przez połączonych, przez zaprzężonych;
sāttvikam	–	sāttvika 1i.1 n. – związany z sattwą (od: √ as – być, PPr sant – będący, istnienie, abst. sattva – jestestwo, esencja, mądrość, duch, jedna z trzech gun);
paricakṣate	–	pari- √ cakṣ (nazywać) Praes. Ā 1c.3 – nazywają;

warianty tekstu

parayā taptaṃ → parayopetaṃ (wyposażona w najwyższą);
tapas tat → tapas tu (ale asceza);
yuktaiḥ → muktaiḥ (przez wyzwolonych);
paricakṣate → parirakṣate (chroni zewsząd);

Śāṃkara

yathoktaṃ kāyikaṃ vācikaṃ mānasaṃ ca tapas taptaṃ naraiḥ sattvādi-guṇa-bhedena kathaṃ tri-vidhaṃ bhavatīti, ucyate—
śraddhayā āstikya-buddhyā parayā prakṛṣṭayā taptam anuṣṭhitaṃ tapas tat prakṛtaṃ tri-vidhaṃ tri-prakāraṃ try-adhiṣṭhānaṃ narair anuṣṭhātṛbhir aphalākāṅkṣibhiḥ phalākāṅkṣā-rahitair yuktaiḥ samāhitair yad īdṛśaṃ tapaḥ, tat sāttvikaṃ sattva-nirvṛttaṃ paricakṣate kathayanti śiṣṭāḥ

Rāmānuja

aphalākāṅkṣibhiḥ phalākāṅkṣārahitaiḥ, yuktaiḥ paramapuruṣārādhanarūpam idam iti cintāyuktaiḥ naraiḥ parayā śraddhayā yat trividhaṃ tapaḥ kāyavāṅmanobhis taptam, tat sāttvikaṃ paricakṣate

Śrīdhara

tad evaṃ śarīra-vāṅ-manobhir nirvartyaṃ trividhaṃ tapo darśitam | tasya trividhasyāpi tapasaḥ sāttvikādi-bhedena traividhyam āha śraddhayetyādi-tribhiḥ | tat trividham api tapaḥ parayā śreṣṭhayā śraddhayā phalākāṅkṣā-śūnyair yuktair ekāgra-cittair narais taptaṃ sāttvikaṃ kathayanti

Madhusūdana

śārīra-vācika-mānasa-bhedena trividhasyoktasya tapasaḥ sāttvikādi-bhedena traividhyam idānīṃ darśayati śraddhayeti tribhiḥ | tat-pūrvoktaṃ trividhaṃ śārīraṃ vācikaṃ mānasaṃ ca tapaḥ śraddhayāstikya-buddhyā parayā prakṛṣṭayāprāmāṇya-śaṅkākalaṅka-śūnyayā phalābhisandhi-śūnyair yuktaiḥ samāhitaiḥ siddhy-asiddhyor nirvikārair narair adhikāribhis taptam anuṣṭhitaṃ sāttvikaṃ paricakṣate śiṣṭāḥ

Viśvanātha

trividham ukta-lakṣaṇaṃ kāyika-vācika-mānasam

Baladeva

uktasya tapasaḥ sāttvikāditayā traividhyam āha śraddhayeti-tribhiḥ | tad uktaṃ trividhaṃ tapaḥ phalākāṅkṣā-śūnyair yuktair ekāgra-cittair narair parayā śraddhayā taptam anuṣṭhitaṃ sāttvikam

Michalski

Ta trojaka pokuta, pełniona z żarliwą wiarą przez ludzi oddanych, nieoczekujących nagrody za nią, – nazywa się sattwam.

Olszewski

Ta potrójna surowość, uprawiana przez ludzi pobożnych z głęboką wiarą i bez troski o nagrodę, nazywa się zgodną z prawdą.

Dynowska

Ten trojaki Tapas z żywą wiarą pełniony, bez żadnej chęci nagrody, z myślą w Jodze skupioną – jest zwany harmonijnym i czystym.

Sachse

Potrójna ta asceza
przestrzegana z najgłębszą wiarą
przez ludzi nie łaknących owocu [czynu],
stąpających ścieżką jogi,
uznawana jest za ascezę pełną sattwy.

Kudelska

Oto trojaka asceza, uprawiana przez ludzi zrównoważonych,
Którzy nie pragną owoców czynu i których wiara jest wielka, taka ascezą nazywana jest szlachetną.

Rucińska

Potrójna owa asceza z wiarą najlepszą spełniana
Przez nie pragnących owocu, skupionych, zwie się sattwiczną.

Szuwalska

Te trzy rodzaje pokut spełniane z oddaniem
I wiarą, bez nadziei na zyski, są zwane
Harmonijną pokutą.