BhG 15.8

śarīraṃ yad avāpnoti yac cāpy utkrāmatīśvaraḥ
gṛhītvaitāni saṃyāti vāyur gandhān ivāśayāt

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


īśvaraḥ (władca) yat śarīram (które ciało) avāpnoti (osiąga),
yat ca api (i też z którego) utkrāmati (wywędrowuje),
vāyuḥ iva (niczym wiatr) āśayāt (z podłoża) gandhān (zapach) [gṛhītvā] (pochwyciwszy),
[saḥ] (on) etāni [indriyāṇi] (te zmysły) gṛhītvā (pochwyciwszy) saṃyāti (idzie razem).
 

tłumaczenie polskie


Kiedy władca osiąga ciało i kiedy z niego wywędrowuje,
wówczas chwytając owe [zmysły], niczym wiatr zapach z podłoża,
wespół z nimi idzie.
 

analiza gramatyczna

śarīram śarīra 2i.1 n. ciało (od: śri – spoczywać na, wspierać się na; lub od: śṝ – łamać, niszczyć, śarīra – łatwe do zniszczenia, ciało);
yat yat sn. 2i.1 n. które; lub av. yat = yadākiedy;
avāpnoti ava-āp (osiągać) Praes. P 1c.1 osiąga, zdobywa;
yat yat sn. 2i.1 n. które;
ca av. i;
api av. chociaż, jak również, także, co więcej, nawet;
utkrāmati ut-kram (wychodzić, umierać, przekraczać) Praes. P 1c.1 wychodzi, wykracza;
īśvaraḥ īśvara 1i.1 m. władca (od: īś – posiadać, władać, īśa – pan, władca);
gṛhītvā grah (chwytać) absol. pochwyciwszy;
etāni etat sn. 1i.3 n. te;
saṃyāti sam- (przychodzić, spotykać, osiągać) Praes. P 1c.1 idzie wespół, osiąga;
vāyuḥ vāyu 1i.1 m. wiatr (od: – dmuchać);
gandhān gandha 2i.3 m. zapachy, woń;
iva av. jakby, w taki sam sposób, niczym, prawie, dokładnie;
āśayāt āśaya 5i.1 m. z miejsca spoczynku, z podłoża, z siedziby, z siedzenia, z umysły (od: ā-śī – kłaść się, spoczywać);

 

warianty tekstu


utkrāmatīśvaraḥutkramateśvaraḥ / utkramatīśvaraḥ (władca wywędrowuje);
gṛhītvaitāni → gṛhītvā tāni (je pochwyciwszy);
gandhān → gandham (zapach);
 
 



Śāṃkara


kasmin kāle ?—
yac cāpi yadā cāpi utkrāmatīśvaro dehādi-saṃghāta-svāmī jīvaḥ, tadā karṣati [15.8] iti ślokasya dvitīya-pādo’rtha-vaśāt prāthamyena saṃbadhyate | yadā ca pūrvasmāt śarīrāt śarīrāntaram avāpnoti tadā gṛhītvaitāni manaḥ-ṣaṣṭhānīndriyāṇi saṃyāti samyak yāti gacchati | kim iva ? ity āha—vāyuḥ pavano gandhān iva āśayāt puṣpādeḥ
 

Rāmānuja


yac śarīram avāpnoti, yamāc charīrād utkrāmati, tatrāyam indriyāṇām īśvaraḥ etāni indriyāṇi bhūtasūkṣmais saha gṛhītvā saṃyāti vāyur gandhān ivāśayāt / yathā vāyuḥ srakcandanakastūrikādyāśayāt tatsthānāt sūkṣmāvayavais saha gandhān gṛhītvānyatra saṃyāti, tadvad ityarthaḥ
 

Śrīdhara


tāny ākṛṣya kiṃ karotīti | atrāha śarīram iti | yad yadā śarīrāntaraṃ karma-vaśād avāpnoti yataś ca śarīrād utkrāmatīśvaro dehādīnāṃ svāmī tadā pūrvasmāt śarīrād etāni gṛhītvā tac-charīrāntaraṃ samyag yāti | śarīre saty api indriya-grahaṇe dṛṣṭāntaḥ | āśayāt sva-sthānāt kusumādeḥ sakāśāt gandhān gandhavataḥ sūkṣmān aṃśān gṛhītvā vāyur yathā gacchati tadvat
 

Madhusūdana


asmin kāle karṣatīty ucyate śarīram iti | yad yadotkrāmati bahir nirgacchatīśvaro dehendriya-saṃghātasya svāmī jīvas tadā yato dehād utkrāmati tato manaḥ-ṣaṣṭhānīndriyāṇi karṣatīti dvitīya-pādasya prathamam anvaya utkramaṇottara-bhāvitvād gamanasya | na kevalaṃ karṣaty eva, kintu yad yadā ca pūrvasmāc charīrāntaram avāpnoti tadaitāni manaḥ-ṣaṣṭhāīndriyāṇi gṛhītvā saṃyāty api samyak punar āgamana-rāhityena gacchaty api | śarīre saty evendriya-grahaṇe dṛṣṭāntaḥ – āśayāt kusumādeḥ sthānād gandhān gandhātmakān sūkṣmān aṃśān gṛhītvā yathā vāyur vāti tadvat
 

Viśvanātha


tāny akṛṣya kiṃ karotīty apekṣāyām āha śarīram iti | yat sthūla-śarīraṃ karma-vaśād avāpnoti, yac ca yasmāc ca śarīrād utkrāmati niṣkrāmati, īśvaro dehendriyādi-svāmī jīvaḥ tasmāt tatra etānīndriyāṇi bhūta-sūkṣmaiḥ saha gṛhītvaiva saṃyāti vāyur gandhāni iveti vāyur yathāśayād gandhāśrayāt srak-candanādeḥ sakāśāt sūkṣmāvayavaiḥ saha gandhān gṛhītvānyatra yāti tadvad ity arthaḥ
 

Baladeva


jīva-loke sthita indriyāṇi karṣati ity uktam | tat pratipādayati śarīram iti | īśvaraḥ śarīrendriyāṇaṃ svāmī jīvo yad yadā pūrva-śarīrād anyac charīram avāpnoti, yadā cāptāc charīrād utkrāmati, tadaitānīndriyāṇi bhūta-sūkṣmaiḥ saha gṛhṭivā yāty āśayāt puṣpa-kośād gandhān gṛhītvā vāyur iva sa yathānyatra yāti tadvat
 
 



Michalski


Gdy władca obejmuje ciało w posiadanie lub je opuszcza, zabiera z sobą te zmysły, niczym. wiatr, który porywa zapachy z ich siedzib.
 

Olszewski


Kiedy ten pan wszechwładny zabiera jakie ciało lub je zostawia, ma je zawsze z sobą w swoim pochodzie, podobny do wiatru, który unosi wonie.
 

Dynowska


Gdy Duch – ów Władca ciała – przyobleka ciało i gdy je porzuca, zgarnia te zmysłów subtelne władze i unosi ze sobą, jak wiatr co zapach wonnego unosi kwiecia.
 

Sachse


Za każdym razem, gdy władca
zajmuje lub opuszcza dane ciało,
uchodzi wraz z nimi
tak jak wiatr unoszący zapach z jego źródła.
 

Kudelska


Kiedy Pan przybiera ciało i kiedy je porzuca,
Wówczas zbiera sześć zmysłów i unosi je, niby wiatr woń z kwiatów.
 

Rucińska


Gdy jakieś ciało przyjmuje albo opuszcza pan ciała,
Unosi je wszystkie z sobą, jak wiatr zapachy z ich źródła.
 

Szuwalska


Przechodząc z ciała w ciało ten, kto je posiada,
Niesie z sobą to wszystko, jak wiatr wonie różne.
 
 

Both comments and pings are currently closed.