BhG 12.17

analiza syntaktyczna

yaḥ (kto) na hṛṣyati (nie ekscytuje się) na dveṣṭi (nie nienawidzi) na śocati (nie smuci się) na kāṅkṣati (nie pragnie),
yaḥ śubhāśubha-parityāgī (kto porzuca pomyślne i niepomyślne) bhaktimān (posiadacz uwielbienia)  
sa (ten) me (mi) priyaḥ (drogi).

tłumaczenie polskie

Kto nie ekscytuje się, nie nienawidzi, nie rozpacza i nie pragnie,
kto porzuca pomyślne i niepomyślne, i posiada uwielbienie, ten jest mi drogi.

analiza gramatyczna

yaḥ	–	yat sn. 1i.1 m. – kto;
na	–	av. – nie;
hṛṣyati	–	√ hṛṣ (ekscytować się) Praes. P 1c.1 – raduje się, ekscytuje się;
na	–	av. – nie;
dveṣṭi	–	√ dviṣ (nienawidzić) Praes. P 1c.1 – nienawidzi, okazuje nienawiść;
na	–	av. – nie;
śocati	–	√ śuc (rozpaczać, opłakiwać) Praes. P 1c.1 – opłakuje;
na	–	av. – nie;
kāṅkṣati	–	√ kāṅkṣ (pragnąć, oczekiwać) Praes. P 1c.1 – pragnie, tęskni;
śubhāśubha-parityāgī	–	śubha-aśubha-parityāgin1i.1 m. ; DV / TP : śubhasya cāśubhasya ca parityāgīti – porzucający dobre i złe (od: √ śubh – jaśnieć, śubha – piękne, przyjemne, pomyślne, dobre; pari- √ tyaj – porzucać, tyāga – porzucenie, wyrzeczenie się; -in, -min, -vin – sufiksy tworzące przymiotniki posesywne);
bhaktimān	–	bhaktiman 1i.1 m. – posiadający uwielbienie (od: √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, bhakta – rozdany, rozdzielony, kochany; czciciel, wielbiciel, miłośnik, kochający, oddany, bhakti – oddanie, miłość, uwielbienie; -mant / -vant – sufiks oznaczający posiadacza);
yaḥ	–	yat sn. 1i.1 m. – kto;
saḥ	–	tat sn. 1i.1 m. – on;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);
priyaḥ	–	priya 1i.1 m. – lubiany, ukochany, miły (od: √ prī – sprawić radość);

warianty tekstu

śubhāśubha-parityāgī → śubhāśubha-phala-tyāgī (porzucający owoc pomyślny i niepomyślny);
bhakti-mānyaḥ → yo mad-bhaktaḥ (ten, kto jest moim wielbicielem);

druga pada BhG 12.17 jest taka sama jak druga pada BhG 18.54;

Śāṃkara

kiṃ ca—
yo na hṛṣyatīṣṭa-prāptau, na dveṣṭy aniṣṭa-prāptau, na śocati priya-viyoge, na cāprāptaṃ kāṅkṣati, śubhāśubhe karmaṇī parityaktuṃ śīlam asyeti śubhāśubha-parityāgī bhaktimān yaḥ sa me priyaḥ

Rāmānuja

yo na hṛṣyati yan manuṣyāṇāṃ harṣanimittaṃ priyajātam, tat prāpya yaḥ karmayogī na hṛṣyati; yac cāpriyam, tat prāpya na dveṣṭi; yac ca manuṣyāṇāṃ śokanimittaṃ bhāryāputravittakṣayādikam, tat prāpya na śocati; tathāvidham aprāptaṃ ca na kāṅkṣati; śubhāśubhaparityāgī pāpavat puṇyasyāpi bandhahetutvāviśeṣād ubhayaparityāgī / ya evaṃbhūto bhaktimān, sa me priyaḥ

Śrīdhara

kiṃ ca ya iti | priyaṃ prāpya yo na hṛṣyati | apriyaṃ prāpya yo na dveṣṭi | iṣṭārtha-nāśe sati yo na śocati | aprāptam arthaṃ yo na kāṅkṣati | śubhāśubhe puṇya-pāpe parityaktuṃ śīlaṃ yasya saḥ | evaṃ-bhūto bhūtvā yo mad-bhaktimān sa me priyaḥ

Madhusūdana

kiṃ ca ya iti | sama-duḥkha-sukha ity etad vivṛṇoti | yo na hṛṣyatīṣṭa-prāptau, na dveṣṭi aniṣṭa-prāptau na śocati prāpteṣṭa-viyoge | na kāṅkṣati aprāpteṣṭa-yoge | sarvārambha-parityāgīty etad vivṛṇoti śubhāśubhe sukha-sādhana-duḥkha-sādhane karmaṇī parityaktuṃ śīlam asyeti śubhāśubha-parityāgī bhaktimān yaḥ sa me priyaḥ

Viśvanātha

brak komentrza do BhG 12.18

Baladeva

yaḥ priyaṃ putra-śiṣyādi prāpya na hṛṣyati | apriyaṃ tat prāpya tatra na dveṣṭi | priye tasmin vinaṣṭe na śocati | aprāptam tan nākāṅkṣati | śubhaṃ puṇyam aśubhaṃ pāpaṃ tad-ubhayaṃ pratibandhakatva-sāmyāt parityaktuṃ śīlaṃ yasya saḥ

Michalski

Kto się nie cieszy i nie pała nienawiścią, kto się nie smuci i nie pożąda, kto jednakowo odrzuca szczęście i niedolę i kto mnie kocha, – ten jest mi miłym.

Olszewski

Ten, kto nie oddaje się ani radości, ani nienawiści, ani smutkowi, ani żalom i kto, służąc mi, nie troszczy się o powodzenie i niepowodzenie: ten jest mi drogi.

Dynowska

Kto nie zna przywiązań ani też niechęci, żalów ani pragnień i ponad złe i dobre się wzniósł, a pełen jest bezmiernego dla Mnie Miłowania, ten drogi Mi jest.

Sachse

Kto nie odczuwa ani skłonności, ani niechęci,
nie smuci się ani nie pragnie,
kto odrzuca zarówno dobro, jak i zło [tego świata],
kto pełen jest miłości — ten jest mi drogi.

Kudelska

Kto wolny zarówno od radości, jak i nienawiści, nie smuci się, ani niczego nie pożąda,
Kto wyzwolił się od zła i dobra, taki czciciel jest mi drogi.

Rucińska

Kto się nie cieszy, nie smuci, nie pragnie, nie nienawidzi,
Kto dobro i zło porzucił, wielbiciel ten jest mi miły!

Szuwalska

Bez przywiązań, niechęci, żalu i pragnienia,
Wzniesiona ponad dobro i zło tego świata,
Osoba Mnie oddana jest Mi bardzo droga.