sa ghoṣo dhārtarāṣṭrāṇāṃ hṛdayāni vyadārayat
nabhaś ca pṛthivīṃ caiva tumulo vyanunādayan
Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
saḥ (ten) tumulaḥ (głośny) ghoṣaḥ (hałas) nabhaḥ (nieba) pṛthivīṃ ca eva (i nawet ziemi) vyanunādayan (powodował rozbrzmienie),
dhārtarāṣṭrāṇām ca (i Dhrytarasztrowiców) hṛdayāni (serca) vyadārayat (rozdarł).
| saḥ |
– |
tat sn. 1i.1 m. – ten; |
| ghoṣaḥ |
– |
ghoṣa 1i.1 m. – hałas (od: √ghuṣ – dźwięczeć); |
| dhārtarāṣṭrāṇām |
– |
dhārtarāṣṭra 6i.2 m. – synów Dhrytarasztry (od: dhṛta-rāṣṭra – utrzymujący królestwo, od: √dhṛ – dzierżyć, PP dhṛta – trzymany; rāṣṭra – królestwo); |
| hṛdayāni |
– |
hṛdaya 2i.3 n. – serca; |
| vyadārayat |
– |
vi-√dṝ (rozdzierać) Imperf. caus. P 1c.1 – rozdarł; |
| nabhaḥ |
– |
nabhas 2i.1 n. – niebo; |
| ca |
– |
av. – i; |
| pṛthivīm |
– |
pṛthivī 2i.1 f. – ziemię (od: √pṛth – rozszerzać, pṛthu – szeroki, rozległy, wielki); |
| ca |
– |
av. – i; |
| eva |
– |
av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie; |
| tumulaḥ |
– |
tumula 1i.1 m. – zgiełkliwy; |
| vyanunādayan |
– |
vi-anu-nādayant (anu-√nad – rozbrzmiewać) PPr caus. 1i.1 m. – powodujący rozbrzmienie; |
sa ghoṣo → sughoṣo (miły hałas);
vyadārayat → vyakaṃpayat (roztrząsł);
vyanunādayan → ‘bhyanunādayan / ‘py anunādayan (powodujący rozbrzmienie);
brak komentarza aż do wersu BhG 2.10
tato yudhiṣṭhiro vṛkodarādayaś ca svakīyān śaṅkhān pṛthak pṛthak pradadhmauḥ | sa ghoṣo duryodhana-pramaukhānāṃ sarveṣām eva bhavat-putrāṇāṃ hṛdayāni bibheda | adayaiva naṣṭaṃ kurūṇāṃ balam iti dhārtarāṣṭrā menire | evaṃ tad-vijayābhikaṅkṣiṇe dhṛtarāṣṭrāya saṃjayo’kathayat
brak komentarza aż do wersu BhG 2.11
Śrīdhara – sa ca śaṅkhānāṃ nādas tvadīyānāṃ mahābhayaṃ janayāmāsety āha sa ghoṣa ity ādi | dhārtarāṣṭrāṇāṃ tvadīyānāṃ hṛṇḍayāṇi vyadārayat vidāritavān | kiṃ kurvan | nabhaś ca pṛthivīṃ caiva tumulo 'bhyanunādayan pratidhvanibhir apūryan ||19||
brak komentarza aż do wersu BhG 1.25
sa iti | pāṇḍavaiḥ kṛtaḥ śaṅkha-nādo dhārtarāṣṭrāṇāṃ bhīṣmādīnāṃ sarveṣāṃ hṛṇḍayāṇi vyadārayat | tad-vidāraṇa-tulyāṃ pīḍām ajanayad ity arthaḥ | tumulo 'titīvraḥ abhyanunādayan pratidhvanibhiḥ p”ryann ity arthaḥ | dhārtarāṣṭraiḥ kṛtas tu śaṅkhādinādas tumulo 'pi teṣāṃ kiñcid api kṣobhaṃ nājanayat tathānukter iti bodhyam
Ten gwałtowny łoskot, gdy rozszedł się po niebie i ziemi — rozdarł serca synom Dhritarasztry.
Dźwięk surm bojowych, który rozdzierał serca synom Dhrtarasztry, wstrząsał niebem i ziemią.
aż huk niezmierny rozniósł się po ziemi i napełnił niebiosa, wstrząsając serca synów Dritarasztry.
Głos ten potężny
przeszył serca synów Dhritarasztry
napełniając echem
niebo i ziemię.
Ten hałas rozdarł serca synów Dhritarasztty,
Całe niebo i ziemia wypełniły się wrzawą.
I hałas ten przeszył serca Dhrytarasztrowych stronników,
I zgiełk ten niebo i ziemię napełnił potężnym echem.
Że ich ryk, rozbrzmiewając na niebie i ziemi,
Przepełnił strachem serca synów Dhrytarasztry.
Głos ten Dhrytarasztrowiców serca rozdarł i dudnienie
W niebie i po całej ziemi echem niosło się potężnym.
A ów hałas rozdarł serca
zwolenników Dhrytarasztry,
kiedy przestwór oraz ziemię
głośnym dźwiękiem rozwibrował.
