BhG 1.13

analiza syntaktyczna

tataḥ (wówczas) sahasā eva (właśnie gwałtownie) śaṅkhāḥ ca (i konchy) bheryaḥ ca (i kotły) paṇavānaka-gomukhāḥ (bębenki, bębny i krowie rogi) abhyahanyanta (zostały uderzone).
saḥ (ten) śabdaḥ (dźwięk) tumulaḥ (hałaśliwy) abhavat (stał się).

analiza gramatyczna

tataḥ	–	av. – wówczas, po tym, od tego, wskutek tego (od: tat – ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
śaṅkhāḥ	–	śaṅkha 1i.3 m. – konchy;
ca	–	av. – i;
bheryaḥ	–	bherī 1i.3 f. – kotły;
ca	–	av. – i;
paṇavānaka-gomukhāḥ	–	paṇava-ānaka-gomukha 1i.3 m.; DV: paṇavāś cānakāś ca gomukhāś ceti – akompaniujące bębenki, duże bębny wojskowe, rogi (od: paṇava – małe bębenki, cymbały akompaniujące; ānaka – duże wojskowe bębny; go-mukha – krowia twarz, rogi, trąbki);
sahasā	–	av. (1i.3) – gwałtownie, z mocą (od: √sah – zwyciężać, być w stanie, sahas – siła, moc, zwycięstwo);
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
abhyahanyanta	–	abhi-√han (uderzać) Imperf. pass. 1c.3 – zostały uderzone;
saḥ	–	tat sn. 1i.1 m. – ten;
śabdaḥ	–	śabda 1i.1 m. – dźwięk;
tumulaḥ	–	tumula 1i.1 m. – zgiełkliwy, przenikliwy;
abhavat	–	√bhū (być) Imperf. P 1c.1 – stał się;

Śāṃkara

brak komentarza aż do wersu BhG 2.10

Rāmānuja

tasya viṣādam ālokya bhīṣmas tasya harṣaṃ janayituṃ siṃha-nādaṃ śaṅkhādhmānaṃ ca kṛtvā śaṅkha-bherī-ninādaiś ca vijayābhiśaṃsinaṃ ghoṣaṃ cākarayat

Madhva

brak komentarza aż do wersu BhG 2.11

Śrīdhara

tad evaṃ senāpateḥ bhīṣmasya yuddhotsavam ālokya sarvato yuddhotsavaḥ pravṛtta iy āha tata ity ādinā | paṇavā mārdalāḥ | ānakāḥ gomukhāś ca vādya-viśeṣāḥ | sahasā tat-kṣaṇam evābhyahanyanta vāditāḥ | sa ca śaṅkhādi-śabdas tumulo mahān abhūt

Viśvanātha

tataś cobhayatraiva yuddhotsāhaḥ pravṛtta ity āha tata iti | paṇavā mārdalāḥ | ānakāḥ paṭahāḥ | gomukhā vādya-viśeṣāḥ

Baladeva

tata iti | senāpatau bhīṣme pravṛtte tat-sainye sahasā tat-kṣaṇam eva śaṅkhādayo 'bhyahanyanta vāditāḥ | karma-kartari prayogaḥ | paṇavādayas trayo vāditra-bhedāḥ | sa śabdas tumula ekākāratayā mahān āsīt

Michalski

I wszędzie zaraz zagrzmiały z mocą muszle, kotły, bębny, bębenki i trąby. Podniósł się straszliwy łoskot.

Olszewski

I natychmiast zagrzmiały konchy, piszczałki, cymbały i bębny z burzliwym hałasem.

Dynowska

I wraz w odpowiedzi zagrzmiały muszle i rogi, bębny, piszczałki i trąby wojenne, hukiem gromu napełniając powietrze.

Sachse

I nagle odezwały się
muszle, bębny, bębenki,
kotły i piszczałki,
a głos ich był donośny.

Kudelska

Wówczas na konchach i kotłach, bębnach, werblach i rogach
Ze wszystkich stron uderzono, aż zgiełk powstał wielki.

Rucińska

A wtedy konchy i kotły, werble, fanfary i rogi
Nagle się w głos odezwały – i wielki podniósł się hałas.

Szuwalska

Chwilę potem rozbrzmiały dźwięki innych muszli,
Rogów, trąbek i bębnów, czyniąc wiele zgiełku.

Byrski

Wtedy w konchy i trąbity, rogi, werble, tarabany,
Uderzono z wielką mocą i ten dźwięk się w łoskot zmienił.

Babkiewicz

Wówczas wielki zgiełk się podniósł,
gdyż gwałtownie uderzono
w bębny, kotły oraz werble,
dęto w konchy, krowie rogi.