BhG 1.14

analiza syntaktyczna

tataḥ (wówczas) śvetaiḥ (białymi) hayaiḥ (końmi) yukte (w zaprzężonym) mahati (w wielkim) syandane (w powozie) sthitau (stojący) mādhavaḥ (Madhawa) pāṇḍavaḥ ca (i Pandawowic) divyau eva (właśnie w niebiańskie) śaṅkhau (w konchy) pradadhmatuḥ (zadęli).

analiza gramatyczna

tataḥ	–	av. – wówczas, po tym, od tego, wskutek tego (od: tat – ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
śvetaiḥ	–	śveta 3i.3 m. – jasnymi;
hayaiḥ	–	haya 3i.3 m. – końmi;
yukte	–	yukta (√yuj – zaprzęgać, łączyć) PP 7i.1 m. – w zaprzęgniętym;
mahati	–	mahant 7i.1 m. – w wielkim (od: √mah – powiększać);
syandane	–	syandana 7i.1 m. – w poruszającym się szybko, w bojowym rydwanie (od: √syand – biec);
sthitau	–	sthita (√sthā – stać) PP 1i.2 m. – dwaj znajdujący się;
mādhavaḥ	–	mādhava 1i.1 m. – potomek króla Madhu (od: madhu – słodycz, miód); lub TP: mātur dhava iti – mąż Matki – Lakszmi (od: mā – matka, Lakszmi; dhava – mąż);
pāṇḍavaḥ	–	pāṇḍava 1i.1 m. – syn Pandu (od: pāṇḍu – biały, jasny, blady);
ca	–	av. – i;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
divyau	–	divya 2i.2 m. – boskie (od: √div – jaśnieć, diva – niebiosa);
śaṅkhau	–	śaṅkha 2i.2 m. – konchy;
pradadhmatuḥ	–	pra-√dhmā (dąć) Perf. P 1c.2 – dwaj zadęli;

warianty tekstu

yukte → yuktair (zaprzężonymi);

Śāṃkara

brak komentarza aż do wersu BhG 2.10

Rāmānuja

tatas taṃ ghoṣam ākarṇya sarveśvareśvaraḥ pārtha-sārathī rathī ca pāṇḍu-tanayas trailokya-vijayopakaraṇa-bhūte mahati syandane sthitau trailokyaṃ kampayantau śrīmat-pāñcajanya-devadattau divyau śaṅkhau pradadhmatuḥ ||1.14||

Madhva

brak komentarza aż do wersu BhG 2.11

Śrīdhara

tataḥ pāṇḍava-sainye pravṛttaṃ yuddhotsāham āha tata ity ādibhiḥ pañcabhiḥ | tataḥ kaurava-sainya-vādya-kolāhalānantaraṃ mahati syandane rathe sthitau santau śrī-kṛṣṇārjunau divyau śaṅkhau prakarṣeṇa dadhmatur vādayāmāsatuḥ |

Viśvanātha

brak komentarza aż do wersu BhG 1.18

Baladeva

atha pāṇḍava-sainye pravṛttaṃ yuddhosavam āha tata iti | anyeṣām api ratha-sthitatve saty api kṛṣṇārjunayoḥ ratha-sthitatvoktis tad-rathasyāgni-dattatvaṃ trailokya-vijetṛtvaṃ mahā-prabhavatvaṃ ca vyajyate

Michalski

Lecz jednocześnie Madhawa i Pandawa, stojąc na wielkim, w białe rumaki zaprzężonym wozie, zadęli w swe muszle niebieskie: —

Olszewski

Wówczas, stojąc na wielkim wozie, zaprzężonym w białe konie, zabójca Madhu i syn Pandu zatrąbili w swoje konchy niebiańskie.

Dynowska

A wtedy Szri Kriszna i syn Pandu, siedząc w swym rydwanie bojowym, w białe zaprzężonym rumaki, w swe boskie uderzyli konchy.

Sachse

Mąż z rodu Madhów i syn Pandu
stali wówczas na wielkim rydwanie
zaprzężonym w białe rumaki.
I zadęli w boskie muszle:

Kudelska

W odpowiedzi na to Kriszna, stojąc z Ardżuną w wielkim wozie,
W białe rumaki zaprzęgniętym, w swe boskie konchy zadęli.

Rucińska

Wówczas to w świetnym rydwanie ciągnionym przez białe konie
Jadący Kryszna z Ardżuną w niebiańskie zadęli konchy:

Szuwalska

Wtedy Kryszna z Ardżuną zadęli w swe konchy,
Siedząc w wielkim rydwanie zaprzężonym w konie
O maści śnieżnobiałej.

Byrski

Wtedy Kryszna i Ardźuna, którzy w wielkim wozie stali
W białe konie zaprzężonym, wraz zadęli w boskie konchy.

Babkiewicz

Tam Madhawa i syn Pandu,
na powozie wielkim stojąc
zaprzężonym w białe konie,
w boskie konchy swe zadęli.