BhG 3.17

Jeśli tak jest, to czy wprawiony w ruch cykl (BhG 3.16) ma być wspierany przez wszystkich, czy też jedynie przez tego, kto nie zna jaźni i kto nie uzyskał stałości w jodze wiedzy dostępnej znającym jaźń sankhjaikom, a osiąganej dzięki środkowi jakim jest wcześniej opisana joga czynu? Przewidując takie pytanie Ardźuny, [odpowiada] sam lub na mocy rozważonego w pismach znaczenia, [jak w poniższym fragmencie]:

„Świętobliwy bramin, który odrzucił fałszywą wiedzę, ową jaźń poznał i dzięki odrzuceniu fałszywej wiedzy, oraz dzięki wypełnianiu wszelkimi sposobami [praktyk], porzuca pragnienia jak posiadania synów i zostaje ascetą angażującym się jedynie, by utrzymać ciało. Ci [którzy tak czynią] nie mają innych obowiązków poza rozważaniem wiedzy o jaźni” (Bṛh-up 3.5.1 – wersja znacznie różniąca się od współcześnie zaświadczonego tekstu, bądź jego parafraza).

Bóg, pragnąc przedstawić w księdze Gity takie właśnie znaczenie Objawienia, oznajmia:

Ale człowiek, który jedynie w jaźni rozkosz znajduje, w jaźni jest zadowolony
i jedynie w jaźni się raduje, dla niego nie ma obowiązków.

yas tv ātma-ratir eva syād ātma-tṛptaś ca mānavaḥ |
ātmany eva ca saṃtuṣṭas tasya kāryaṃ na vidyate ||3.17||

Ale ten, sankhjaik, stały w wiedzy o jaźni, kto w jaźni rozkosz znajduje – raduje się jedynie w sobie, a nie [raduje się] przedmiotami, kto w jaźni jest zadowolony – kogo zadawala jedynie jaźń, a nie smaki płynące z jadła i innych [doznań], ten człowiek, czyli wyrzeczeniec jedynie w jaźni się raduje.

Radość większości [osób] płynie z zewnętrznych przedmiotów, gdy się je zignoruje, w sobie się raduje, wówczas całkowicie wyzbywa się namiętności. Kto jest takim znawcą jaźni, dla niego nie ma obowiązku – nie ma powinności. Oto znaczenie.