BhG 3.11

analiza syntaktyczna

anena [yajñena] (przez tę ofiarę) [yūyam] (wy) devān (bogów) bhāvayata (sprawcie istnienie).
te (ci) devāḥ (bogowie) vaḥ (wasze) bhāvayantu (niech sprawią istnienie).
[evam] (w ten sposób) parasparam (wzajemnie) bhāvayantaḥ (sprawiający istnienie)
param (najwyższe) śreyaḥ (dobro) avāpsyatha (osiągniecie).

analiza gramatyczna

devān	–	deva 2i.3 m. – bogów, niebian (od: √ div – jaśnieć, bawić się);
bhāvayata	–	√ bhū (być) Imperat. caus. P 2c.3 – sprawcie istnienie, utrzymujcie;
anena	–	idam sn. 3i.1 m. – dzięki temu;
te	–	tat sn. 1i.3 m. – ci;
devāḥ	–	deva 1i.3 m. – bogowie, niebianie (od: √ div – jaśnieć, bawić się);
bhāvayantu	–	√ bhū (być) Imperat. caus. P 1c.3 – niech sprawiają istnienie, utrzymują;
vaḥ	–	yuṣmat sn. 2i.3 – was (skrócona postać od: yuṣmān);
paras-param	–	av. – wzajemnie, jeden drugiego (od: para – drugi, inny, obcy);
bhāvayantaḥ	–	bhāvayant ( √ bhū – być) PPr 1i.3 m. – utrzymujący;
śreyaḥ	–	śreyas 2i.1 n. – lepsze, wyższe, doskonałe, pomyślność, dobro (stopień wyższy od: śrī – śreyas, śreṣṭha);
param	–	para 2i.1 n. – dalekie, ostateczne, najwyższe, najlepsze;
avāpsyatha	–	ava- √ āp (osiągać) Fut. Ā 2c.3 – osiągniecie, zdobędziecie;

warianty tekstu

śreyaḥ → śreyāt (od dobra);
avāpsyatha → avīpsyasi (będziesz pragnął osiągnąć);

Śāṃkara

Legenda:
fragmenty komentowanego wersetu
cytaty z różnych pism
wprowadzenie polemiki

W jaki sposób?		kathaṃ?
Tą [ofiarą] utrzymujcie bogów, a bogowie niech was utrzymują. [Przez] wzajemne utrzymywanie się osiągniecie najwyższe dobro.		devān bhāvayatānena te devā bhāvayantu vaḥ | parasparaṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ param avāpsyatha ||3.11||
Dzięki niej, czyli dzięki ofierze, utrzymujecie – odżywiacie bogów na czele z Indrą. A ci bogowie niech was utrzymują – sprawiają wasz rozwój dzięki deszczowi i innym [dobrodziejstwom]. W ten sposób przez wzajemne – obopólne utrzymywanie się, osiągniecie najwyższe dobro – wyzwolenie zdobywane dzięki stopniowemu wzrostowi rozpoznania (vijñāna).		devān indrādīn bhāvayata vardhayatānena yajñena | te devā bhāvayantu āpyāyayantu vṛṣṭy-ādinā vo yuṣmān | evaṃ parasparam anyonyaṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ paraṃ mokṣa-lakṣaṇaṃ vijñāna-prāpti-krameṇāvāpsyatha |
Alternatywnie najwyższe dobro [można rozumieć] jako niebiosa.		svargaṃ vā paraṃ śreyo ’vāpsyatha ||3.11||

Rāmānuja

katham?

anena devatārādhanabhūtena devān maccharīrabhūtān madātmakān ārādhayata / „ahaṃ hi sarvayajñānāṃ bhoktā ca prabhur eva ca” iti hi vakṣyate / yajñenārādhitās te devā madātmakāḥ svārādhanāpekṣitānnapānādikair yuṣmān puṣṇantu / evaṃ parasparaṃ bhāvayantaḥ paraṃ śreyo mokṣākhyam avāpsyatha

Śrīdhara

katham iṣṭa-kāma-dogdhā yajño bhaved iti ? tatrāha devān iti | anena yajñena devān bhāvayata | havir bhāgaiḥ saṃvardhayata te ca devā vo yuṣmān saṃvardhayantu vṛṣṭy-ādinā annotpatti-dvāreṇa | evam anyonyaṃ saṃvardhayanto devāś ca yūyaṃ ca parasparaṃ śreyo 'bhīṣṇam artham avāpsyatha prāpsyatha

Madhusūdana

katham iṣṭa-kāma-dogdhṛtvaṃ yajñasyeti tad āha devān iti | anena yajñena yūyaṃ yajamānā devān indrādīn bhāvayata havir-bhogaiḥ saṃvardhayata tarpayatety arthaḥ | te devā yuṣmābhir bhāvitāḥ santo vo yuṣmān bhāvayantu vṛṣṭy-ādinānnotpatti-dvāreṇa saṃvardhayantu | evam anyonyaṃ saṃvardhayanto devāś ca yūyaṃ ca varaṃ śreyo 'bhimatam arthaṃ prāpsyatha devās tṛptiṃ prāpsyanti yūyaṃ ca svargākhyaṃ paraṃ śreyaḥ prāpsyathety arthaḥ

Viśvanātha

katham iṣṭa-kāma-prado yajño bhavet tatrāha devān iti | anena yajñena devān bhāvayata | bhāvavataḥ kuruta | bhāvaḥ prītis tad-yuktān kuruta prīṇayan ity arthaḥ | te devā api vaḥ prīṇayatu

Baladeva

idaṃ ca prajāḥ prayuktāḥ anena yajñena mad-aṅga-bhūtā-nindādīn bhāvayata tat-tad-dhavir-dānena prītān yūyaṃ kuruta | te devā vo yuṣmāṃs tad-vara-dānena bhāvayantu prītān kurvantu | itthaṃ śuddhāhāreṇa mitho bhāvatās te yūyaṃ paraṃ mokṣa-lakṣaṇaṃ śreyaḥ prāpsyathaḥ tatrāhāra-śuddhir hi jñāna-nisṭhāṅgaṃ, tatrāhāra-śuddhau sattva-śuddhiḥ sattva-śuddhau dhruvā smṛtiḥ smṛti-labdhe sarva-granthīnāṃ vipramokṣaḥ iti śruteḥ

Michalski

Przez swe ofiary sprawiajcie radość bogom, a i bogowie niech będą wam radzi. Okazując sobie tak cześć nawzajem, osiągniecie najwyższe szczęście.

Olszewski

Karmcie nią bogów, i niechaj bogowie podtrzymują wasze życie. Przez tę wzajemną pomoc otrzymacie szczęście najwyższe.

Dynowska

„niech ofiara wasza pokarm i radość Świetlistym przynosi, a oni niech żywią was; służąc tak sobie wzajemnie, najwyższe osiągnięcie dobro.

Sachse

Z jej pomocą bogów utrzymujcie przy życiu,
was natomiast niech utrzymują bogowie.
Wspomagając się nawzajem
sięgniecie najwyższego dobra.

Kudelska

Przez tę ofiarę wielbijcie bogów, to i bogowie będą wam sprzyjać,
Wspierajcie się nawzajem; w ten sposób osiągniecie najwyższe szczęście,

Rucińska

Nią bogów żywcie, a w zamian bogowie niechaj was żywią –
I tak się żywiąc wzajemnie, szczęście najwyższe zyskacie.

Szuwalska

Zadowalając bogów tymi ofiarami,
Zyskacie ich przychylność. W taki właśnie sposób
Zarówno wy i oni odniesiecie korzyść.

Byrski

Przez nią bogów darzcie bytem i nim niech was bogi darzą.
Wzajem tak się darząc bytem wielkie dobro osiągniecie.

Babkiewicz

nią to bogów utrzymujcie,
a bogowie was niech żywią.
Wspomagając się wzajemnie,
dobro przednie uzyskacie.