BhG 3.11

devān bhāvayatānena te devā bhāvayantu vaḥ
paras-paraṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ param avāpsyatha

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

analiza syntaktyczna

anena [yajñena(przez tę ofiarę) [yūyam] (wy) devān (bogów) bhāvayata (sprawcie istnienie).
te (ci) devāḥ (bogowie) vaḥ (wasze) bhāvayantu (niech sprawią istnienie).
[evam] (w ten sposób) parasparam (wzajemnie) bhāvayantaḥ (sprawiający istnienie)
param (najwyższe) śreyaḥ (dobro) avāpsyatha (osiągniecie).

 

tłumaczenie polskie

Tą [ofiarą] utrzymujcie bogów, [a] bogowie niech was utrzymują.
[Przez takie] wzajemne utrzymywanie osiągniecie najwyższe dobro.

 

analiza gramatyczna

devān deva 2i.3 m. bogów, niebian (od: div – jaśnieć, bawić się);
bhāvayata bhū (być) Imperat. caus. P 2c.3 sprawcie istnienie, utrzymujcie;
anena idam sn. 3i.1 m. dzięki temu;
te tat sn. 1i.3 m. ci;
devāḥ deva 1i.3 m. bogowie, niebianie (od: div – jaśnieć, bawić się);
bhāvayantu bhū (być) Imperat. caus. P 1c.3 niech sprawiają istnienie, utrzymują;
vaḥ yuṣmat sn. 2i.3 was (skrócona postać od: yuṣmān);
paras-param av. wzajemnie, jeden drugiego (od: para – drugi, inny, obcy);
bhāvayantaḥ bhāvayant (bhū – być) PPr 1i.3 m. utrzymujący;
śreyaḥ śreyas 2i.1 n. lepsze, wyższe, doskonałe, pomyślność, dobro (stopień wyższy od: śrī – śreyas, śreṣṭha);
param para 2i.1 n. dalekie, ostateczne, najwyższe, najlepsze;
avāpsyatha ava-āp (osiągać) Fut. Ā 2c.3 osiągniecie, zdobędziecie;

 

warianty tekstu

śreyaḥ → śreyāt (od dobra);
avāpsyatha → avīpsyasi (będziesz pragnął osiągnąć);

 
 


Śāṃkara

Legenda:
fragmenty komentowanego wersetu
cytaty z różnych pism
wprowadzenie polemiki

W jaki sposób?

kathaṃ?

Tą [ofiarą] utrzymujcie bogów, a bogowie niech was utrzymują.
[Przez] wzajemne utrzymywanie się osiągniecie najwyższe dobro.

devān bhāvayatānena te devā bhāvayantu vaḥ |
parasparaṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ param avāpsyatha ||3.11||

Dzięki niej, czyli dzięki ofierze, utrzymujecie – odżywiacie bogów na czele z Indrą. A ci bogowie niech was utrzymują – sprawiają wasz rozwój dzięki deszczowi i innym [dobrodziejstwom]. W ten sposób przez wzajemne – obopólne utrzymywanie się, osiągniecie najwyższe dobro – wyzwolenie zdobywane dzięki stopniowemu wzrostowi rozpoznania (vijñāna).

devān indrādīn bhāvayata vardhayatānena yajñena | te devā bhāvayantu āpyāyayantu vṛṣṭy-ādinā vo yuṣmān | evaṃ parasparam anyonyaṃ bhāvayantaḥ śreyaḥ paraṃ mokṣa-lakṣaṇaṃ vijñāna-prāpti-krameṇāvāpsyatha |

Alternatywnie najwyższe dobro [można rozumieć] jako niebiosa.

svargaṃ vā paraṃ śreyo ’vāpsyatha ||3.11||

 

Rāmānuja


katham?

anena devatārādhanabhūtena devān maccharīrabhūtān madātmakān ārādhayata / „ahaṃ hi sarvayajñānāṃ bhoktā ca prabhur eva ca” iti hi vakṣyate / yajñenārādhitās te devā madātmakāḥ svārādhanāpekṣitānnapānādikair yuṣmān puṣṇantu / evaṃ parasparaṃ bhāvayantaḥ paraṃ śreyo mokṣākhyam avāpsyatha

 

Śrīdhara


katham iṣṭa-kāma-dogdhā yajño bhaved iti ? tatrāha devān iti | anena yajñena devān bhāvayata | havir bhāgaiḥ saṃvardhayata te ca devā vo yuṣmān saṃvardhayantu vṛṣṭy-ādinā annotpatti-dvāreṇa | evam anyonyaṃ saṃvardhayanto devāś ca yūyaṃ ca parasparaṃ śreyo ‚bhīṣṇam artham avāpsyatha prāpsyatha

 

Madhusūdana


katham iṣṭa-kāma-dogdhṛtvaṃ yajñasyeti tad āha devān iti | anena yajñena yūyaṃ yajamānā devān indrādīn bhāvayata havir-bhogaiḥ saṃvardhayata tarpayatety arthaḥ | te devā yuṣmābhir bhāvitāḥ santo vo yuṣmān bhāvayantu vṛṣṭy-ādinānnotpatti-dvāreṇa saṃvardhayantu | evam anyonyaṃ saṃvardhayanto devāś ca yūyaṃ ca varaṃ śreyo ‚bhimatam arthaṃ prāpsyatha devās tṛptiṃ prāpsyanti yūyaṃ ca svargākhyaṃ paraṃ śreyaḥ prāpsyathety arthaḥ

 

Viśvanātha


katham iṣṭa-kāma-prado yajño bhavet tatrāha devān iti | anena yajñena devān bhāvayata | bhāvavataḥ kuruta | bhāvaḥ prītis tad-yuktān kuruta prīṇayan ity arthaḥ | te devā api vaḥ prīṇayatu

 

Baladeva


idaṃ ca prajāḥ prayuktāḥ anena yajñena mad-aṅga-bhūtā-nindādīn bhāvayata tat-tad-dhavir-dānena prītān yūyaṃ kuruta | te devā vo yuṣmāṃs tad-vara-dānena bhāvayantu prītān kurvantu | itthaṃ śuddhāhāreṇa mitho bhāvatās te yūyaṃ paraṃ mokṣa-lakṣaṇaṃ śreyaḥ prāpsyathaḥ tatrāhāra-śuddhir hi jñāna-nisṭhāṅgaṃ, tatrāhāra-śuddhau sattva-śuddhiḥ sattva-śuddhau dhruvā smṛtiḥ smṛti-labdhe sarva-granthīnāṃ vipramokṣaḥ iti śruteḥ

 
 

Michalski


Przez swe ofiary sprawiajcie radość bogom, a i bogowie niech będą wam radzi. Okazując sobie tak cześć nawzajem, osiągniecie najwyższe szczęście.

 

Olszewski


Karmcie nią bogów, i niechaj bogowie podtrzymują wasze życie. Przez tę wzajemną pomoc otrzymacie szczęście najwyższe.

 

Dynowska


„niech ofiara wasza pokarm i radość Świetlistym przynosi, a oni niech żywią was; służąc tak sobie wzajemnie, najwyższe osiągnięcie dobro.

 

Sachse


Z jej pomocą bogów utrzymujcie przy życiu,
was natomiast niech utrzymują bogowie.
Wspomagając się nawzajem
sięgniecie najwyższego dobra.

 

Kudelska


Przez tę ofiarę wielbijcie bogów, to i bogowie będą wam sprzyjać,
Wspierajcie się nawzajem; w ten sposób osiągniecie najwyższe szczęście,

 

Rucińska


Nią bogów żywcie, a w zamian bogowie niechaj was żywią –
I tak się żywiąc wzajemnie, szczęście najwyższe zyskacie.

 

Szuwalska


Zadowalając bogów tymi ofiarami,
Zyskacie ich przychylność. W taki właśnie sposób
Zarówno wy i oni odniesiecie korzyść.

 

Byrski


Przez nią bogów darzcie bytem i nim niech was bogi darzą.
Wzajem tak się darząc bytem wielkie dobro osiągniecie.

 
 

Both comments and pings are currently closed.