aneka-citta-vibhrāntā moha-jāla-samāvṛtāḥ
prasaktāḥ kāma-bhogeṣu patanti narake ‘śucau
Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
aneka-citta-vibhrāntāḥ (ci, którzy są zdezorientowani licznymi myślami) moha-jāla-samāvṛtāḥ (okryci siecią omroczenia) kāma-bhogeṣu (do radowania się przyjemnościami) prasaktāḥ (którzy przylgnęli) aśucau narake (w nieczyste piekło) patanti (upadają).
aneka-citta-vibhrāntāḥ |
– |
aneka-citta-vibhrānta 1i.3 m. ; BV : yeṣām anekeṣu [manoratheṣu pravṛttena] cittena vibhrānto ‘sti te – ci, którzy są zdezorientowani skutkiem umysłu [podążającego] ku licznym [pragnieniom] (od: an-eka – nie jeden, liczny, wiele; √ cit – myśleć, poznawać, PP citta – pomyślany; myśl, umysł, serce, świadomość; vi- √ bhram – wędrować, włóczyć się, być zdezorientowanym, vibhrānta – wędrowanie, tułaczka, dezorientacja, pomieszanie); |
moha-jāla-samāvṛtāḥ |
– |
moha-jāla-samāvṛta 1i.3 m. ; TP : mohasya jālena samāvṛtā iti – okryci siecią omroczenia (od: √ muh – mylić się, być skonfundowanym, omroczonym, ogłupiałym, moha – konsternacja, brak świadomości, oszołomienie, bycie w błędzie; jāla – sieć, sidła; sam–ā- √ vṛ – okrywać PP sam-ā-vṛta – okryty); |
prasaktāḥ |
– |
prasakta (pra- √ sañj – polegać na, być przymocowanym do) PP 1i.3 m. – przywiązani, przylegli, oddani; |
kāma-bhogeṣu |
– |
kāma-bhoga 7i.3 m. ; TP : kāmānāṃ bhogeṣv iti – w radowaniu się przyjemnościami (od: √ kam – pragnąć, kochać, tęsknić, kāma – pragnienie, żądze; √ bhuj – cieszyć się, jeść, posiadać, bhoga – przyjemność, jadło); |
patanti |
– |
√ pat (upadać) Praes. P 1c.3 – upadają; |
narake |
– |
naraka 7i.1 m. – w piekle; |
aśucau |
– |
aśuci 7i.1 m. – w nieczystym (od: √ śuc – jaśnieć, być mokrym, śuci – czysty); |
aneka-citta-vibhrāntā → aneka-cittā vibhrāntā (mający wiele myśli, zdezorientowani);
moha-jāla-samāvṛtāḥ → mohasyaiva vaśaṃ gatāḥ / moha-jāla-vimohitāḥ (ci, którzy dostali się pod wpływ omroczenia / omroczeni siecią omroczenia);
kāma-bhogeṣu → kāma-yajñais ([upadają] na skutek ofiar żądzy);
narake → niraye (w miejscu bez radości, w piekle);
‘śucau → ‘śubhau (w niepomyślnym);
aneka-citta-vibhrāntā ukta-prakārair anekaiś cittaiḥ vividhaṃ bhrāntāḥ aneka-citta-vibhrāntāḥ, mohajālasamāvṛtāḥ moho’viveko’jñānaṃ tad eva jālamiva āvaraṇātmakatvāt, tena samāvṛtāḥ | prasaktāḥ kāmabhogeṣu tatraiva niṣaṇṇāḥ santas tena upacita-kalmaṣāḥ patanti narake’śucau vaitaraṇyādau
adṛṣṭeśvarādisahakāram ṛte svenaiva sarvaṃ kartuṃ śakyam iti kṛtvā, evaṃ kuryām, tac ca kuryām, anyac ca kuryām ity anekacittavibhrāntāḥ, evaṃrūpeṇa mohajālena samāvṛtāḥ, kāmabhogeṣu prakarṣeṇa saktāḥ, madhye mṛtāḥ aśucau narake patanti
evambhūtā yat prāpnuvanti tac chṛṇu aneketi | anekeṣu manoratheṣu pravṛttaṃ cittam anke-cittam | tena vibhrāntā vikṣiptāḥ | tenaiva mohamayena jālena samāvṛtāḥ | matsyā iva sūtramayena jālena yantritāḥ | evaṃ kāma-bhogeṣu prasaktā abhiniviṣṭā santo 'śucau kalmaṣe narake patanti
ukta-prakārair anekaiś cittais tat-tad-duṣṭa-saṅkalpair vividhaṃ bhrāntāḥ, yato moha-jāla-samāvṛtāḥ moho hitāhita-vastu-vivekāsāmarthyaṃ tad eva jālam ivāvaraṇātmakatvena bandha-hetutvāt | tena samyag-āvṛtāḥ sarvato veṣṭitā matsyā iva sūtramayena jālena para-vaśī-kṛtā ity arthaḥ | ata eva svāniṣṭa-sādhanesv api kāma-bhogeṣu prasaktāḥ sarvathā tad-eka-parāḥ pratikṣaṇam upacīyamāna-kalmaṣāḥ patanti narake vaitaraṇyādāv aśucau viṇ-mūtra-śleṣmādi-pūrṇe
aśucau narake vaitarṇyādau
nanu sampadā kulena cānye tvat-samā vīkṣyante tat katham īśvaras tvam iti ced āha āḍhyaḥ sampannaḥ svato 'ham asmy abhijanavān kulīnaś ca | na tu kenacin nimittenāto mat-sadṛśo 'nyaḥ ko 'sti | na ko 'pīty aham eveśvaraḥ | ato 'haṃ tv abalenaiva yakṣye divyāṅganānāṃ saṅgatiḥ kariṣye | dāsyāmi | tāsām adharādi khaṇḍayiṣāmy eva mohiṣa ity ajñāna-vimohitāḥ santo narake patantīty agrimeṇānvayaḥ | anekeṣu cira-prayāsa-sādhyeṣu vastuṣ yac cittaṃ tena vibhrāntā vikṣiptā moha-mayena jālena samāvṛtā matsyā iva tato nirgantu-kṣamāḥ | kāma-bhogeṣu prasaktā madhye mṛtāḥ santo narake patanty aśucau vaitaraṇyādau
Otumanieni wieloma takiemi myślami, opętani sieciami obłędu, przywiązani do używania rozkoszy, spieszą oni do mrocznego piekła.
poruszani licznemi myślami, zaplątani w sieć błędu, zajęci zadowoleniem swoich żądz, spadają do piekła nieczystego.
uwiedzeni kłębowiskiem myśli, w sieć błędu schwytani, z żądz zaspokajaniu niepodzielnie oddani, spadają w nieczyste piekło własnej złości.
Plączą się w bezliku swych myśli,
uwikłani w sieć zaślepienia.
Chciwi spełnienia swych pragnień
spadają do piekieł nieczystych.
Zagubieni wśród różnorakich myśli, zaplątani w sieć omamień,
Przywiązani do zaspokajania swych pragnień, wpadają w piekło nieczyste.
Ślepi z niewiedzy, błądzący w pomysłach licznych, spowici
W sieć złudy, lgnąc do doznania, w piekło wpadają nieczyste!
Spętani siecią złudzeń, pogrążeni w myślach,
Pragnąc służyć swym żądzom, zmierzają do piekła
Nieczystego.
Błądząc w myślach bez umiaru,
zamotani w sieci złudzeń,
lgną do uciech i rozkoszy –
ci w nieczyste piekło runą.