BhG 11.50

saṃjaya uvāca
ity arjunaṃ vāsudevas tathoktvā svakaṃ rūpaṃ darśayāmāsa bhūyaḥ
āśvāsayāmāsa ca bhītam enaṃ bhūtvā punaḥ saumya-vapur mahātmā

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


saṃjayaḥ (Sandźaja) uvāca (rzekł):
mahātmā (wielki duchem) vāsudevaḥ (Wasudewa) arjunam (do Ardźuny) iti uktvā (tak powiedziawszy)
bhūyaḥ (ponownie) saumya-vapuḥ (delikatnym kształtem) bhūtvā (stawszy się),
tathā (tak) svakam rūpam (własną postać) darśayāmāsa (ukazał),
punaḥ ca (i ponownie) enam bhītam (tego wystraszonego) āśvāsayāmāsa (sprawił wzięcie oddechu).
 

tłumaczenie polskie


Sandźaja rzekł:
I tak wielki duchem Wasudewa do Ardźuny przemówił
i na nowo swą własną postać ukazał,
a przybrawszy kształt łagodny sprawił,
że przerażony swobodnie odetchnął.
 

analiza gramatyczna

saṃjayaḥ sam-jaya 1i.1 m. podbój, całkowite zwycięstwo (od: sam-ji – zwyciężać całkowicie, jaya – zwycięstwo);
uvāca vac (mówić) Perf. P 1c.1 powiedział;
iti av. tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
arjunam arjuna 2i.1 m. biały, jasny;
vāsudevaḥ vāsudeva 1i.1 m. syn Wasudewy (od: vas – mieszkać, vasu – bogactwo, jeden z ośmiu Wasu; deva – bóg, niebianin; vasudeva – ojciec Kryszny);
tathā av. tak, w ten sposób, podobnie;
uktvā vac (mówić) absol. powiedziawszy;
svakam svaka 2i.1 n. własne (od: sva – swój, własny);
rūpam rūpa 2i.1 n. postać, kształt, piękno (od: rūp – formować);
darśayāmāsa dṛś (widzieć) Perf. (opisowe) caus. P 1c.1 ukazał;
bhūyaḥ av. bardziej, ponownie, ponadto;
āśvāsayāmāsa ā-śvas (oddychać) Perf. (opisowe) caus. P 1c.1 sprawił odetchnięcie;
ca av. i;
bhītam bhīta (bhī – straszyć) PP 2i.1 m. wystraszonego;
enam etat sn. 2i.1 m. go;
bhūtvā bhū (być) absol. stawszy się;
punaḥ av. ponownie, jeszcze raz, z powrotem
saumya-vapuḥ saumya-vapus 1i.1 m. ; BV : yasya vapuḥ saumyam asti saḥten, którego postać jest delikatna (od: vapus – postać, kształt, piękno; su – wyciskać, soma – sok, nektar, księżyc, soma saumya – związany z nektarem; delikatny, miły);
mahātmā mahā-ātman 1i.1 m. ; BV : yasyātmā mahān asti saḥten, którego jaźń jest wielka (od: mah – powiększać, mahant – wielki; ātman – jaźń);

 

warianty tekstu

saumya-vapur → kāmya-vapur (upragniona postać);
 
 



Śāṃkara


ity evam arjunaṃ vāsudevas tathā-bhūtaṃ vacanam uktvā, svakaṃ vasudevasya gṛhe jātaṃ rūpaṃ darśayāmāsa darśitavān bhūyaḥ punaḥ | āśvāsayāmāsa ca āśvāsitavān bhītam enam, bhūtvā punaḥ saumya-vapuḥ prasanna-deho mahātmā
 

Rāmānuja


evaṃ pāṇḍutanayaṃ bhagavān vasudevasūnur uktvā bhūyaḥ svakīyam eva caturbhujaṃ rūpaṃ darśayām āsa; aparicitarupadarśanena bhītam enaṃ punar api paricitasaumyavapur bhūtvā āśvāsayām āsa ca, mahātmā satyasaṅkalpaḥ / asya sarveśvarasya paramapuruṣasya parasya brahmaṇo jagadupakṛtimartyasya vasudevasūnoś caturbhujam eva svakīyaṃ rūpam; kaṃsād bhītavasudevaprārthanena ākaṃsavadhād bhujadvayam upasaṃhṛtaṃ paścād āviṣkṛtaṃ ca / „jāto ‚si deva deveśa śaṅkhacakragadādhara / divyaṃ rūpam idaṃ deva prasādenopsaṃhara // ….. upasaṃhara viśvātman rūpam etac caturbhujam” iti hi prārthitam / śiśupālasyāpi dviṣato ‚navaratabhāvanāviṣayaś caturbhujam eva vasudevasūno rūpam, „udārapīvaracaturbāhuṃ śaṅkhacakragadādharam” iti / ataḥ pārthenātra tenaiva rūpeṇa caturbhujanety ucyate
 

Śrīdhara


evam uktvā prāktanam eva rūpaṃ mat-sakhaṃ prasannaṃ tava saumyaṃ janārdana idānīm adhunāsmi saṃvṛttaḥ saṃjātaḥ | kim ? sa-cetāḥ prasanna-cittaḥ | prakṛtiṃ svabhāvaṃ gataś cāsmi
 

Madhusūdana


vāsudevo ‚rjunam iti prāg-uktam uktvā yathā pūrvam āsīt tathā svakaṃ rūpaṃ kirīṭa-makara-kuṇḍala-gadā-cakrādi-yuktaṃ caturbhujaṃ śrīvatsa-kaustubha-vanamālā-pītāmbarādi-śobhitaṃ darśayāmāsa bhūyaḥ punar āśvāsayāmāsa ca bhītam enam arjunaṃ bhūtvā punaḥ pūrvavat saumya-vapur anugra-śarīro mahātmā parama-kāruṇikaḥ sarveśvaraḥ sarvajña ity ādi-kalyāṇa-guṇākaraḥ
 

Viśvanātha


yathā svāṃśasya mahogra-rūpaṃ darśayāmāsa | tathā mahā-madhuraṃ svakaṃ rūpaṃ caturbhujaṃ kirīṭa-gadā-cakrādi-yuktaṃ tat-prārthitaṃ madhuraiśvarya-mayaṃ bhūyo darśayāmāsa | tataḥ punaḥ sa mahātmā somya-vapuḥ kaṭaka-kuṇḍaloṣṇīṣa-pītāmbara-dharo dvibhujo bhūtvā bhītam enam āśvāsayāmāsa
 

Baladeva


tato yad abhūt tat saṃjaya uvāca ity arjunam iti | vāsudevo ‚rjunaṃ prati pūrvoktam uktvā yathā saṅkalpenaiva sahasra-śiraskaṃ rūpaṃ darśitavān tathaiva svakaṃ nīlotpala-śyāmalatvādi-guṇakaṃ devakī-putra-lakṣaṇaṃ caturbhujaṃ rūpaṃ darśayāmāsa evaṃ saumya-vapuḥ sundara-vigraho bhūtvā bhītam enam arjunaṃ punar āśvāsayāmāsa | mahātmā udāra-manā
 
 



Michalski


Sandżaja rzekł:
To powiedziawszy, Wasudewa – stanął przed Ardżuną w swej dawnej postaci – i ukoił go, wylękłego, – wszechmocny, przybrawszy znowu przyjazny kształt.
 

Olszewski


Sandżaya.
Przy tych słowach wielkoduszny Vasudeva ukazał Ardżunie inną swoją postać i uspokoił strach jego, jawiąc się na nowo ze swem jasnem obliczem.
 

Dynowska


Sandżaja rzekł:
I po tych słowach Pan znów w swej dawnej, słodkiej stanął postaci, przed Ardżuną, wstrząśniętym do dna, łagodnym darząc go uspokojeniem.
 

Sachse


Sandżaja rzekł:
Tak to wtedy przemówił do Ardżuny syn Wasudewy
i znów ukazał mu się w swej [zwykłej] postaci.
I pocieszył zalęknionego Najwyższy
gdy tylko przybrał swój dawny, łagodny wygląd.
 

Kudelska


Sandżaja powiada:
Gdy te słowa Wasudewa do Ardżuny wypowiedział, ukazał mu ponownie
swa postać poprzednią,
Pan wspaniały, znów o swym miłym kształcie, serce przestraszonego uspokaja.
 

Rucińska


Rzekł Sandżaja:
Tak do Ardżuny rzekłszy, Wasudewa
pokazał jeszcze mu swą własną postać
I zlęknionego pocieszył, Duch Wielki,
na powrót wygląd przybrawszy łagodny.
 

Szuwalska


Zwróciwszy się w ten sposób do Ardżuny, Kryszna
Ponownie przybrał postać przyjazną i bliską,
Kojąc serce zamarłe, tchu wracając lekkość.
 

Jurewicz


Sańdźaja rzekł:
Gdy Wasudewa do Ardźuny te słowa wyrzekł, ukazał znów swoją postać. I uspokajał go, przerażonego, przybrawszy na powrót kształty życzliwe.
 
 

Both comments and pings are currently closed.