BhG 10.2

analiza syntaktyczna

sura-gaṇāḥ (zastępy niebian) maharṣayaḥ [ca] (i wielcy wieszczowie) me (mojego) prabhavam (źródła) na viduḥ (nie poznali).
aham hi (zaiste ja) devānām (niebian) maharṣīṇām ca (i wielkich wieszczów) sarvaśaḥ (pod każdym względem) ādiḥ (początkiem) [asmi] (jestem).

analiza gramatyczna

na	–	av. – nie;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mojego (skrócona forma od: mama);
viduḥ	–	√ vid (wiedzieć) Perf. P 1c.3 – dowiedzieli się, poznali;
sura-gaṇāḥ	–	sura-gaṇa 1i.3 m. ; TP : surāṇāṃ ganā iti – zastępy niebian (od: sura – bóg, niebianin; √ gaṇ – liczyć, sumować, gaṇa – grupa, gromada, stado, zbiór, drużyna);
prabhavam	–	prabhava 2i.1 m. – powstania, źródła (od: pra- √ bhū – powstawać, wyłaniać się);
na	–	av. – nie;
maha-rṣayaḥ	–	maha-rṣi 1i.3 m. – wielcy wieszczowie (od: √ mah – powiększać, mahant – wielki; √ ṛṣ – płynąć poruszać się szybko, lub √ dṛś – widzieć; ṛṣi – święty, wieszcz);
aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;
ādiḥ	–	ādi 1i.1 m. – początek, powstanie;
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
devānām	–	deva 6i.3 m. – bogów, niebian (od: √ div – jaśnieć, bawić się);
maha-rṣīṇām	–	maha-rṣi 6i.3 m. – wielkich wieszczów (od: √ mah – powiększać, mahant – wielki; √ ṛṣ – płynąć poruszać się szybko, lub √ dṛś – widzieć; ṛṣi – święty, wieszcz);
ca	–	av. – i;
sarvaśaḥ	–	av. – całkowicie, gruntownie, wspólnie, ze wszystkich stron (od: sarva – wszystko);

warianty tekstu

prabhavaṃ → prabhāvaṃ (mocy);
na maha-rṣayaḥ → no maha-rṣayaḥ / ca maha-rṣayaḥ (naszego [źródła] wielcy wieszczowie / i wielcy wieszczowie);
hi → ca (i);

Śāṃkara

kim-artham ahaṃ vakṣyāmīty ata āha—

na me vidur na jānanti sura-gaṇā brahmādayaḥ | kiṃ te na viduḥ ? mama prabhavaṃ prabhāvaṃ prabhu-śakty-atiśayam, athavā prabhavaṃ prabhavanam utpattim | nāpi maharṣayo bhṛgv-ādayo viduḥ | kasmāt te na vidur ity ucyate—aham ādiḥ kāraṇaṃ hi yasmād devānāṃ maharṣīṇāṃ ca sarvaśaḥ sarva-prakāraiḥ

Rāmānuja

suragaṇā maharṣayaś cātīndriyārthadarśino 'dhikatarajñānā api me prabhavaṃ prabhāvaṃ na viduḥ mama nāmakarmasvarūpasvabhāvādikaṃ na jānanti; yatas teṣāṃ devānāṃ maharṣīṇāṃ ca sarvaśo 'ham ādiḥ teṣāṃ svarūpasya jñānaśaktyādeś cāham ādiḥ; teṣāṃ devatvamaharṣitvādihetubhūtapuṇyānuguṇaṃ mayā dattaṃ jñānaṃ parimitam; atas te parimitajñānā matsvarūpādikaṃ yathāvan na jānanti

Śrīdhara

uktasyāpi punar vacane durjñeyatvaṃ hetum āha na me vidur iti | me mama prakṛṣṭaṃ bhavaṃ janma-rahitasyāpi nānā-vibhūtibhir āvirbhāvaṃ sura-gaṇā api maharṣayo 'pi bhṛgv-ādayo na jānanti | tatra hetuḥ — ahaṃ hi sarva-devānāṃ maharṣīṇāṃ cādiḥ kāraṇam | sarvaśaḥ sarvaiḥ prakāraiḥ utpādakatvena buddhy-ādi-pravartakatvena ca | ato mad-anugrahaṃ vinā māṃ ke 'pi na jānantīty arthaḥ

Madhusūdana

prāg-bahudhoktam eva kim arthaṃ punar vakṣyasīty ata āha na me vidur iti | prabhavaṃ prabhāvaṃ prabhu-śakty-atiśayaṃ prabhavanam utpattim aneka-vibhūtibhir āvirbhāvaṃ vā sura-gaṇā indrādayo maharṣayaś ca bhṛgv-ādayaḥ sarvajñā api na me viduḥ | teṣāṃ tad-ajñāne hetum āha ahaṃ hi yasmāt sarveṣāṃ devānāṃ maharṣīṇāṃ ca sarvaśaḥ sarvaiḥ prakārair utpādakatvena buddhyādi-pravartakatvena ca nimittatvenopādānatvena ceti vādiḥ kāraṇāt | ato mad-vikārās te mat-prabhāvaṃ na jānantīty arthaḥ

Viśvanātha

etac ca kevalaṃ mad-anugrahātiśayenaiva vedyaṃ nānyathety āha na me iti | mama prabhavaṃ prakṛṣṭaṃ sarvaṃ vilakṣaṇaṃ bhavaṃ devakyāṃ janma deva-gaṇā na jānanti, te viṣayāviṣṭatvān na jānantu | ṛṣayas tu jānīyus tatrāha na maharṣayo 'pi | tatra hetuḥ aham ādiḥ kāraṇaṃ sarvaśaḥ sarvair eva prakāraiḥ | na hi pitur janma-tattvaṃ putrā jānantīti bhāvaḥ | na hi te bhagavan vyaktiṃ vidur devā na dānavā [Gītā 10.14] ity agrimānuvādād atra prabhava-śabdasyānyārthatā na kalpyā

Baladeva

etac ca mad-bhaktānukampāṃ vinā durvijñānam iti bhāvavān āha na me iti | sura-gaṇā brahmādayo maharṣayaś ca sanakādayaḥ me prabhavaṃ prabhutvena bhavam anādi-divya-svarūpa-guṇa-vibhūti-mattayāvartanam iti yāvat na vidur na jānanti | kuta ity āha aham ādir iti | yad ahaṃ teṣām ādiḥ pūrva-kāraṇaṃ sarvaśaḥ sarvaiḥ prakārair utpādakatayā buddhy-ādi-dātṛtayā cety arthaḥ | devatvādikam aiśvaryādikaṃ ca mayaiva tebhyas tat-tad-ārādhana-tuṣṭena datta-mataḥ sva-pūrva-siddhaṃ māṃ mad-aiśvaryaṃ ca te na viduḥ | śrutiś caivam āha –

ko addhā veda ka iha prāvocat
kuta ā jātā kuta iyaṃ visṛṣṭiḥ |
arvāg-devā asya visarjanāya
athā ko veda yata ābabhūva [Rv 8.7.17, Taitt.Br. 2.8.9.76] iti,

naitad devā āpnuvan pūrvam arśat iti caivam ādyā

Michalski

O moim pochodzeniu nie wiedzą ani zastępy bogów, ani wielcy wieszczowie, ja bowiem zawsze i wszędzie jestem początkiem bogów i wielkich wieszczów.

Olszewski

Gromady bogów i wielcy riszyowie nie znają mego narodzenia; albowiem ja jestem źródłem absolutnem bogów i wielkich riszich,

Dynowska

Ni bogowie świetliści, ani mędrcy najwięksi pra-początku Mego nie znają, albowiem Jam jest wszystkich mędrców i bogów pra-źródłem.

Sachse

Ani zastępy bogów, ani wielcy mędrcy
nie znają mego pochodzenia.
Albowiem to ja jestem wszelkim początkiem
bogów i wielkich mędrców.

Kudelska

Mego początku nie znają nawet ani całe bóstw zastępy, ani wielcy wieszczowie, Gdyż to Ja jestem zawsze początkiem bogów i wielkich mędrców.

Rucińska

Nie znają mojej potęgi zastępy bogów ni wieszcze,
Jam bowiem początkiem wszelkim jest bogów i wielkich wieszczów.

Szuwalska

Nawet wielcy bogowie nie wiedzą, kim jestem,
Ani mędrcy pobożni. Ja jestem początkiem
Zarówno nieba władców, jak i myślicieli.

Babkiewicz

Bogów zastęp mego źródła
nie zna, wieszcze też nie znają,
gdyż po prawdzie jam początkiem
wspólnie bogów oraz wieszczów.