BhG 9.33

analiza syntaktyczna

puṇyāḥ brāhmaṇāḥ (szlachetnych braminów) bhaktāḥ (wielbicieli) tathā rāja-rṣayaḥ (jak również królewskich wieszczów) kim punaḥ (o ile bardziej [dotyczy to]).
[tvam](ty) imam anityam (ten tymczasowy) asukham lokam (pozbawiony szczęścia świat) prāpya (osiągnąwszy)
mām (mnie) bhajasva (wielbij).

tłumaczenie polskie

O ile bardziej [dotyczy to] świętych braminów, wielbicieli czy królewskich wieszczy.
Osiągnąwszy ten tymczasowy pozbawiony szczęścia świat, wielbij mnie.

analiza gramatyczna

kim punaḥ	–	av. – o ile bardziej;
brāhmaṇāḥ	–	brāhmaṇa 1i.3 m. – bramini (od: √ bṛh – zwiększać, brahman – duch, Weda);
puṇyāḥ	–	puṇya 1i.3 m. – szlachetni, dobrzy, pobożni, czyści (od: √ pū – oczyszczać, lub √ puṇ – działać cnotliwie);
bhaktāḥ	–	bhakta ( √ bhaj – dzielić, czcić, kochać) PP 1i.3 m. – rozdani, kochani; czciciele, wielbiciele, miłośnicy, kochający, oddani;
rāja-rṣayaḥ	–	rāja-rṣi 1i.3 m. ; TP : rājñām ṛṣaya iti – wieszczowie wśród królów (od: √ raj – władać, rājan – władca; √ ṛṣ – płynąć, poruszać się szybko, lub √ dṛś – widzieć; ṛṣi – święty, wieszcz); lub KD : rājānaś cāsav ṛṣayaś ca – są królami i są wieszczami;
tathā	–	av. – tak, w ten sposób, podobnie;
anityam	–	a-nitya 2i.1 m. – nie wieczny, tymczasowy (od: nitya – nieustanny, wieczny);
asukham	–	a-sukha 2i.1 m. – pozbawiony szczęścia (od: su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; kha – zagłębienie, otwór, piasta; su-kha – radość, szczęście, dosłownie: dobre zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu] stąd poruszanie się gładko; lub od: su- √ sthā; przeciwieństwo do: duḥkha  – cierpienie, niedola);
lokam	–	loka 2i.1 m. – świat;
imam	–	idam sn. 2i.1 m. – ten;
prāpya	–	pra- √ āp (osiągać) absol. – osiągnąwszy, otrzymawszy;
bhajasva	–	√ bhaj (dzielić, czcić, kochać, radować się) Imperat. Ā 2c.1 – wielbij;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;

warianty tekstu

imaṃ prāpya → anuciṃtya / idaṃ prāpya (rozważywszy / ten osiągnąwszy);
bhajasva → bhajaṃti (wielbią);

Śāṃkara

kiṃ punar brāhmaṇāḥ puṇyāḥ puṇya-yonayo bhaktā rājarṣayas tathā rājānaś ca te ṛṣayaś ceti rājarṣayaḥ | yata evam, ato’nityaṃ kṣaṇa-bhaṅguram asukhaṃ ca sukha-varjitam imaṃ lokaṃ manuṣya-lokaṃ prāpya puruṣārtha-sādhanaṃ durlabhaṃ manuṣyatvaṃ labdhvā bhajasva sevasva mām

Rāmānuja

striyo vaiśyāḥ śūdrāś ca pāpayonayo 'pi māṃ vyapāśritya parāṃ gatiṃ yānti; kiṃ punaḥ puṇyayonayo brāhmaṇā rājarṣayaś ca madbhaktim āsthitāḥ / atas tvaṃ rājarṣir asthiraṃ tāpatrayābhihatatayā asukhaṃ cemaṃ lokaṃ prāpya vartamāno māṃ bhajasva

Śrīdhara

yadaivaṃ tadā sat-kulāḥ sad-ācārāś ca mad-bhaktāḥ parāṃ gatiṃ yānti iti kiṃ vaktavyam ity āha kiṃ punar iti | puṇyāḥ sukṛtino brāhmaṇāḥ | tathā rājānaś ca ta ṛṣayaś ca kṣatriyāḥ | evaṃ bhūtāḥ parāṃ gatiṃ yāntīti kiṃ punar vaktavyam ity arthaḥ | atas tvam imaṃ rājarṣi-rūpaṃ dehaṃ prāpya labdhvā māṃ bhajasva | kiṃcānityam adhruvam asukhaṃ sukha-rahitaṃ cemaṃ martya-lokaṃ prāpya anityatvād vilambam akurvan asukhatvāc ca sukhārtham udyamaṃ hitvā mām eva bhajasvety arthaḥ

Madhusūdana

evaṃ cet puṇyāḥ sadācārā uttama-yonayaś ca brāhmaṇās tathā rājarṣayaḥ sūkṣma-vastu-vivekinaḥ kṣatriyā mama bhaktāḥ parāṃ gatiṃ yāntīti kiṃ punar vācyam atra kasyacid api sandehābhāvād ity arthaḥ | yato mad-bhakter īdṛśo mahimāto mahatā pratnenemaṃ lokaṃ sarva-puruṣārtha-sādhana-yogyam atidurlabhaṃ ca mauṣya-deham anityam āśu-vināśinam asukhaṃ garbha-vāsādy-aneka-duḥkha-bahulaṃ labdhvā yāvad ayaṃ na naśyati tāvad atiśīghram eva bhajasva māṃ śaraṇam āśrayasva | anityatvād aukhatvāc cāsya vilambaṃ sukhārtham udyamaṃ ca mā kārṣīs tvaṃ ca rājarṣir ato mad-bhajanenātmānaṃ saphalaṃ kuru | anyathā hy etādṛśaṃ janma niṣphalam eva te syād ity arthaḥ

Viśvanātha

tato 'pi kiṃ punar brāhmaṇāḥ puṇyāḥ sat-kulāḥ sadācārāś ca ye bhaktāḥ | tasmāt tvaṃ māṃ bhajasva

Baladeva

kim iti | yady evaṃ tarhi brāhmaṇā rājarṣayaḥ kṣatriyāś ca sat-kulāḥ puṇyāḥ sad-ācāriṇo bhaktāḥ santaḥ parāṃ gatiṃ yāntīti kiṃ punar vācyam ? nāsty atra saṃśaya-leśo 'pi | tasmāt tvam api rājarṣir imaṃ lokaṃ prāpya māṃ bhajasva anityaṃ naśvaram asukham īṣat sukhaṃ vināśiny alpa-sukhe 'smin loke rājya-spṛhāṃ vihāya nityam anantānandaṃ mām upāsya prāpnuhīti tvarātra vyajyate | atrāsya lokasyānityatvaṃ kaṇṭhato bruvan harir mithyātvaṃ tasya nirāsāt

Michalski

O ileż prędzej szlachetni brahmani, lub kochający mnie wieszczowie królewscy! Jeżeliś więc przyszedł na ten przemijający, bezradosny świat, czcij mnie!

Olszewski

A tem więcej święci bramini i pobożni radżarszowie. Żyjąc na tym świecie znikomym, złością przepełnionym, czcij mię.

Dynowska

Tym bardziej Mnie oddani świątobliwi Bramini i wieszczowie królewscy. Więc i ty, zakosztowawszy tego przemijającego, bezradosnego świata, ku Mnie niepodzielnie skieruj swoją cześć,

Sachse

A co dopiero nieskazitelni bramini,
i mędrcy z rodów królewskich, moi wyznawcy.
Skoro więc już jesteś
w tym przemijalnym, nie dającym szczęścia świecie
zostań moim wyznawcą!

Kudelska

A tym bardziej bramin cnotliwy lub mnie miłujący wieszczowie królewscy;
Skoro już żyjesz na tym świecie zmiennym i pełnym nieszczęść, to do mnie swą miłość skieruj.

Rucińska

A cóż dopiero pobożni bramini, wieszcze królewscy!
Przyszedłszy na ten znikomy, bolesny świat, mnie się oddaj!

Szuwalska

Tym łatwiejsze to będzie dla prawych kapłanów
Albo władców pobożnych. Dlatego zstąpiwszy
Do świata doczesnego, gdzie nie ma radości,
Czcij Mnie!