BhG 7.28

analiza syntaktyczna

yeṣām tu (ale których) puṇya-karmaṇām janānām (ludzi o szlachetnych czynach) pāpam anta-gatam (grzech [został] zakończony),
te dvandva-moha-mirmuktāḥ (ci uwolnieni od omroczenia [wynikającego z] przeciwieństw) dṛḍha-vratāḥ (których śluby są niezłomne) mām (mnie) bhajante (wielbią).

tłumaczenie polskie

Ci ludzie o szlachetnych czynach, których grzech został zniszczony,
którzy uwolnili się od otumanienia przeciwieństwami, ci mnie wielbią.

analiza gramatyczna

yeṣām	–	yat sn. 6i.3 m. – których (korelatyw do: teṣām);
tu	–	av. – ale, wtedy, z drugiej strony, i;
anta-gatam	–	anta-gata 1i.1 n. ; TP : antaṃ gatam iti – poszły w zakończenie, zakończony, zniszczony (od: anta – koniec, śmierć, granica; √ gam – iść, PP gata – poszły);
pāpam	–	pāpa 1i.1 n. – grzech, zło;
janānām	–	jana 6i.3 m. – ludzi, stworzeń (od: √ jan – rodzić, stwarzać);
puṇya-karmaṇām	–	puṇya-karman 6i.3 m. ; BV : yeṣāṃ karmāṇi puṇyāni santi teṣām – tych, których czyny są szlachetne (od: √ pū – oczyszczać, lub √ puṇ – działać cnotliwie, puṇya – szlachetność, dobro, pobożność, czyn przynoszący zasługę, czystość; √ kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki);
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;
dvaṃdva-moha-nirmuktāḥ	–	dvaṃdva-moha-nirmukta 1i.3 m. ; TP : dvaṃdvasya mohād nirmuktā iti  – wyzwoleni od omroczenia [wynikającego z] przeciwieństw (od: dva – dwa, dvaṃdva – dwa-dwa, para przeciwieństw; √ muh – mylić się, być skonfundowanym, omroczonym, ogłupiałym, moha – konsternacja, brak świadomości, oszołomienie, bycie w błędzie; nir- √ muc – wyzwalać, uwalniać, PP nirmukta – wyzwolony);
bhajante	–	√ bhaj (dzielić, czcić, kochać, radować się) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, wielbią;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
dṛḍha-vratāḥ	–	dṛḍha-vrata 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ vratāni dṛḍhāni santi te – ci, których śluby są solidne (od: √ dṛṃh – uczynić mocnym, PP dṛḍha – stały, solidny, masywny, nie do zgięcia; √ vṛ – wybierać, lubić lub √ vṛ – zakrywać, powściągać, vrata – pokuta, asceza, ślub);

warianty tekstu

tv anta-gataṃ → tv aṃtaṃ gataṃ / tv aṃntar-gataṃ / dvaṃdva-gataṃ (ale odeszły w koniec / ale odeszły w głąb / odeszły od przeciwieństwa);
janānāṃ → narāṇāṃ (ludzi);
puṇya-karmaṇām → puṇya-karmiṇām (czyńców szlachetności);

Śāṃkara

ke punar anena dvandva-mohena nirmuktāḥ santas tvāṃ viditvā yathā-śāstram ātma-bhāve bhajanta ity apekṣitam arthaṃ darśayitum ucyate—

yeṣāṃ tu punar anta-gataṃ samāpta-prāyaṃ kṣīṇaṃ pāpaṃ janānāṃ puṇya-karmaṇāṃ puṇyaṃ karma yeṣāṃ sattva-śuddhi-kāraṇaṃ vidyate te puṇya-karmāṇas teṣāṃ puṇya-karmaṇām, te dvandva-moha-nirmuktā yathoktena dvandva-mohena nirmuktā bhajante māṃ paramātmanāṃ dṛḍha-vratāḥ | evam eva paramārtha-tattvaṃ nānyathety evaṃ sarva-parityāga-vratena niścita-vijñānā dṛḍha-vratā ucyante

Rāmānuja

yeṣāṃ tv anekajanmārjitenotkṛṣṭapuṇyasaṃcayena guṇamayadvandveccchādveṣahetubhūtaṃ madaunmukhyavirodhi ca anādikālapravṛttaṃ pāpam antagatam kṣīṇam; te pūrvoktena sukṛtatāratamyena māṃ śaraṇam anuprapadya guṇamayān mohād vinirmuktāḥ jarāmaraṇamokṣāya, mahate cāiśvaryāya, matprāptaye ca dṛḍhavratāḥ dṛḍhasaṅkalpāḥ mām eva bhajante

Śrīdhara

kutas tarhi kecana tvāṃ bhajanto dṛśyante ? tatrāha yeṣām iti | yeṣāṃ tu puṇya-caraṇa-śīlānāṃ sarva-pratibandhakaṃ pāpam anta-gataṃ naṣṭaṃ te dvandva-nimittena mohena nirmuktā dṛḍha-vratā ekāntinaḥ santo bhajante

Madhusūdana

yadi sarva-bhūtāni saṃmohaṃ yānti, kathaṃ tarhi catur-vidhā bhajante mām ity uktam ? satyaṃ, sukṛtātiśayena teṣāṃ kṣīṇa-pāpatvād ity āha yeṣām iti | yeṣāṃ tv itara-loka-vilakṣaṇānāṃ janānāṃ saphala-janmanāṃ puṇya-karmaṇām aneka-janmasu puṇyācaraṇa-śīlānāṃ tais taiḥ puṇyaiḥ karmabhir jñāna-pratibandhakaṃ pāpam antagatam antam avasānaṃ prāptaṃ te pāpābhāvena tan-nimittena dvandva-mohena rāga-dveṣādi-nibandhana-viparyāsena svata eva nirmuktāḥ punar āvṛtty-ayogyatvena tyaktā dṛḍha-vratā acālya-saṃkalpāḥ sarvathā bhagavān eva bhajnīyaḥ sa caivaṃ-rūpa eveti pramāṇa-janitāprāmāṇya-śaṅkā-śūnya-vijñānāḥ santo māṃ paramātmānaṃ bhajante ‚nanya-śaraṇāḥ santaḥ sevante etādṛśā eva catur-vidhā bhajante māṃ ity atra sukṛti-śabdenoktāḥ | ataḥ sarva-bhūtāni saṃmohaṃ yāntīty utsargaḥ | teṣāṃ madhye ye sukṛtinas te saṃmoha-śūnyā māṃ bhajanta ity apavāda iti na virodhaḥ | ayam evotsargaḥ prāg api pratipāditas tribhir guṇamayair bhāvair ity atra | tasmāt sarttva-śodhaka-puṇya-karma-saṃcāya sarvadā yatanīyam iti bhāvaḥ

Viśvanātha

tarhi keṣāṃ bhaktāv adhikāra ity ata āha yeṣāṃ puṇya-karmaṇāṃ pāpaṃ tvaṃ tu gatam anta-kālaṃ prāntaṃ naśyad-avasthaṃ, na tu samyak naṣṭam ity arthaḥ | teṣāṃ sattva-guṇodreke sati tamo-guṇa-hrāsaḥ | tasmin sati tat-kāryo moho ‚pi hrasati | moha-hrāse sati te khalu atyāsakti-rahitā yādṛcchika-mad-bhakta-saṅgena bhajante mātram | ye tu bhajanādy-abhyāsataḥ samyak naṣṭa-pāpās te mohena niḥśeṣeṇa muktā dṛḍha-vratāḥ prāpta-niṣṭhāḥ santo māṃ bhajante | na caivaṃ puṇya-karmaiva sarva-vidhayoḥ bhakteḥ kāraṇam iti mantavyam |

yaṃ na yogena sāṅkhyena dāna-vrata-tapo- ‚dhvaraiḥ |
vyākhyā-svādhyāya-sannyāsaiḥ prāpnuyād yatnavān api || [BhP 11.12.9]

iti bhagavad-ukteḥ | kevala-bhakti-yogasya puṇyādi-karmāśrayaṃ naiva kāraṇam iti bahuśaḥ pratipādanāt

Baladeva

nanu keṣāṃcit tvad-bhaktiḥ pratīyate sā na syāt | sarva-bhūtāni sarge saṃmohaṃ yāntīty ukter iti cet tatrāha yeṣāṃ prāṇināṃ yādṛcchika-mahattama-dṛṣṭi-pātāt pāpam anta-gataṃ nāśaṃ prāptam abhūt viṣṇor bhūtāni bhūtānāṃ pāvanāya caranti hi [BhP 11.2.28] iti smṛteḥ | kīdṛśānām ity āha puṇyeti | puṇyaṃ manojñaṃ karma mahattama-vīkṣaṇa-rūpaṃ yeṣāṃ puṇyaṃ tu cārv api ity amaraḥ | te dṛḍha-vratā mahat-prasaṅga-prāpta-niṣṭhā dvandva-mohena nirmuktā mat-tattva-jñāḥ santo māṃ bhajante

Michalski

Ludzie, jednak, dobrze czyniący, w których zło wygasło doszczętnie, – ci, wolni od obłędu przeciwieństw, wielbią mnie ślubem swoim niezłomnym.

Olszewski

Lecz ci, co przez czystość uczynków zmazali swoje grzechy, unikają otumanień błędu i wielbią mię wytrwale.

Dynowska

Lecz ludzie czystych czynów, którzy grzech wszelki zniweczyli do cna, od ułudnej przeciwieństw dwójni już wolni, w ślubach swoich niezłomni, Mnie jedynie wielbią.

Sachse

Natomiast ludzie wolni od zła,
ludzie, których uczynki są czyste,
wyzwoleni ze złudnego przekonania o dwójni
mnie kochają, wierni swym ślubom.

Kudelska

Ludzie czystych czynów, którzy wszelki grzech na zawsze odrzucili,
Uwolnieni z zamętu spowodowanego przez przeciwieństwa, wielbią mnie, wierni swym ślubom.

Rucińska

Lecz ludzie o zbożnych czynach, których grzech dobiegł już kresu,
Wolni od złudy przeciwieństw, wielbią mnie, w ślubach niezłomni.

Szuwalska

Tylko ci, co swe grzechy czynem oczyścili,
Wolni są od złudzenia i służą Mi wiernie.