BhG 1.30

gāṇḍīvaṃ sraṃsate hastāt tvak caiva paridahyate
na ca śaknomy avasthātuṃ bhramatīva ca me manaḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

analiza syntaktyczna

hastāt (z ręki) gāṇḍīvaṃ (Gandiwa) sraṃsate (wypada),
tvak ca (i skóra) paridahyate eva (jest zaiste spalana),
[aham] ca (i ja) avasthātuṃ (ustać) na śaknomi (nie mogę),
me (mój) manaḥ (umysł) bhramati iva (jakby błądzi),

 

tłumaczenie polskie

Gandiwa wyślizguje się z ręki, skóra płonie,
nie mogę ustać, a mój umysł jakby błądził.

 

analiza gramatyczna

gāṇḍīvam gāṇḍīva 2i.1 n.łuk Ardźuny (od: gaṇḍi – pień drzewa);
sraṃsate sraṃs (upadać, wyślizgiwać się) Praes. Ā 1c.1wypada;
hastāt hasta 5i.1 m.z ręki;
tvak tvac 1i.1 f.skóra;
ca av.i;
eva av.z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
paridahyate pari-dah (palić zewsząd) Praes. pass. 1c.1jest spalana;
na av.nie;
ca av.i;
śaknomi śak (być w stanie) Praes. P 3i.1mogę;
avasthātum ava-sthā (stać) inf.pozostać;
bhramati bhram (włóczyć się) Praes. P 1c.1wędruje;
iva av.jakby, w taki sam sposób, niczym, prawie, dokładnie;
ca av.i;
me asmat sn. 6i.1mój (skrócona postać od: mama);
manaḥ manas 1i.1 n.umysł (od: man – myśleć);

 

warianty tekstu

gāṇḍīvaṃ  → gāṃḍivaṃ (łuk);
sraṃsate  → śraṃsate (wyślizguje się);
paridahyate → paridahyati (płonie);

 
 

Śāṃkara

brak komentarza aż do wersu BhG 2.10

 

Rāmānuja

brak komentarza aż do wersu BhG 1.47

 

Madhva

brak komentarza aż do wersu BhG 2.11

 

Śrīdhara

api ca na śaknomīty ādi | viparītāni nimittāni aniṣṭa-sūcakāni śakunāni paśyāmi

 

Viśvanātha

viparītāni nimittāni dhana-nimittako ‚yam atra me vāsa itivan nimitta-śabdo ‚yaṃ prayojana-vācī | tataś ca yuddhe vijayino mama rājya-lābhāt sukhaṃ na bhaviṣyati, kintu tad-viparītam anutāpa-duḥkham eva bhāvīty arthaḥ

 

Baladeva

api ceti avasthātuṃ sthiro bhavituṃ mano bhramtīva ceti daurbalya-mūrcchayor udayaḥ | nimittāni phalāny atra yuddhe viparītāni paśyāmi | vijayino me rājya-prāptir ānando na bhaviṣyati kintu tad-viparīto ‚nutāpa eva bhāvīti | nimitta-śabdaḥ phala-vācī kasmai nimittāyātra vasasi ity ādau tathā pratīteḥ

 
 

Michalski

mój łuk Gandiwa wypada mi z ręki, skóra ma płonie, na nogach ustać nie mogę, rozum się błąka,

 

Olszewski

Łuk wypada mi z ręki, skóra mię pali, nie mogę ustać, i myśli mi się mącą.

 

Dynowska

Gandhiwa wypada z mych rąk, a skóra ogniem płonie, ledwie ustać mogę. Mąci się moja myśl.

 

Sachse


Gandiwa wypada mi z ręki,
skóra płonie,
nie mogę stać o własnych siłach,
myśl mi się plącze,

 

Kudelska


Mój łuk, Gandiwa, z ręki mi wypada, skóra mnie pali,
Nie jestem w stanie ustać, a w duszy mej zamęt.

 

Rucińska

Gandiwa z rąk mi wypada i cała skóra mnie pali!
Nie mogę ustać na nogach, obłęd panuje w mych myślach

 

Szuwalska

Łuk wypada mi z dłoni, skóra moja płonie!
Nie ustoję już dłużej… Kręci mi się w głowie.

 

Byrski

Gandiwa mi z rąk wypada i skóra na ciele płonie.
Nie mogę na nogach ustać, a myśl ma bez celu błądzi.

 
 

Both comments and pings are currently closed.