BhG 3.6

karmendriyāṇi saṃyamya ya āste manasā smaran
indriyārthān vimūḍhātmā mithyācāraḥ sa ucyate

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

analiza syntaktyczna

yaḥ (kto) karmendriyāṇi (zmysły czynów) saṃyamya (powściągnąwszy)
manasā (umysłem) indriyārthān (cele zmysłów) smaran (rozmyślający) āste (pozostaje),
saḥ (ten) vimūḍhātmā (którego jaźń jest omroczona) mithyācāraḥ (zachowującym się fałszywie) ucyate (jest nazywany).

 

tłumaczenie polskie

Kto powściągnął zmysły czynów, ale umysłem rozpamiętuje cele zmysłów,
ten o omroczonej jaźni nazywany jest hipokrytą.

 

analiza gramatyczna

karmendriyāṇi karma-indriya 2i.3 n. ; TP : karmaṇām indriyāni iti zmysły czynów (od: kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki; ind – posiadać moc, indriya – zmysły; vāk-pāṇi-pāda-pāyūpastha-saṃjñakāni – nazywane: mową, ręka, nogą, odbytem, genitaliami);
saṃyamya sam-yam (powściągać) absol. powściągnąwszy;
yaḥ yat sn. 1i.1 m. kto;
āste ās (siedzieć, istnieć) Praes. Ā 1c.1 siedzi, znajduje się, pozostaje;
manasā manas 3i.1 n. umysłem (od: man – myśleć);
smaran smarant (smṛ myśleć, pamiętać) PPr 1i.1 m. pamiętający, rozmyślający;
indriyārthān indriya-artha 2i.3 m. ; TP : indriyāṇām arthān iti cele zmysłów (od: ind – posiadać moc, indriya – zmysły; arth – pragnąć, chcieć zdobyć, artha – cel, zamiar, motyw, użycie, rzecz, obiekt, bogactwo, posiadłości);
vimūḍhātmā vi-mūḍha-ātman 1i.1 m. ; BV : yasyātmā vimūḍho ‘sti saḥten, którego jaźń jest omroczona (od: vi-muh – mylić się, być skonsternowanym, omroczonym, ogłupiałym, PP vimuḍha – omroczony;  ātman – jaźń);
mithyācāraḥ mithyā-ācāra 1i.1 m. ; yo mithyācārati saḥ ten, kto zachowuje się fałszywie, hipokryta (od: av. mithyā – niewłaściwie, fałszywie, oszukańczo; ā-car – zbliżać się do; ācāra – postępowanie, zwyczaj, właściwe zachowanie);
saḥ tat sn. 1i.1 m. on;
ucyate vac (mówić) Praes. pass. 1c.1 jest powiedziane, nazywane;

 

warianty tekstu

ya āsteāste ca / tathāste (i pozostaje / tak pozostaje);
mithyācāraḥ → mūḍhācāraḥ (mającym omroczone zachowanie);

 
 

Śāṃkara

Legenda:
fragmenty komentowanego wersetu
cytaty z różnych pism
wprowadzenie polemiki

Gdy pozbawiony wiedzy o jaźni nie podejmie przykazanego czynu, jest to zaiste złe. [By to wyjaśnić] mówi:

yat tv anātmajñaḥ coditaṃ karma nārabhate iti tad asad evety āha –

Kto powściągnął zmysły, ale umysłem rozpamiętuje obiekty zmysłowe,
ten o omroczonej jaźni nazywany jest hipokrytą.

karmendriyāṇi saṃyamya ya āste manasā smaran |
indriyārthān vimūḍhātmā mithyācāraḥ sa ucyate ||3.6||

Zmysły (władze sprawcze), jak ręce, kto powściągnął, czyli opanował, ale umysłem rozpamiętuje – rozmyśla o obiektach zmysłowych, czyli o przedmiotach, ten jest omroczony – jego narząd wewnętrzny uległ omroczeniu, i nazywany jest hipokrytą – oszustem i grzesznikiem.

karmendriyāṇi hastādīni saṃyamya saṃhṛtya ya āste tiṣṭhati manasā smaran cintayan indriyārthān viṣayān vimūḍhātmā vimūḍhāntaḥ-karaṇo mithyācāro mṛṣācāraḥ pāpācāraḥ sa ucyate ||3.6||

 

Rāmānuja


anyathā jñānayogāya pravṛtto mithyācāro bhavatīty āha

avinaṣṭapāpatayā ajitāntaḥkaraṇaḥ ātmajñānāya pravṛtto viṣayapravaṇatayā ātmani vimukhīkṛtamanāḥ viṣayān eva smaran ya āste, anyathā saṃkalpya anyathā caratīti sa mithyācāra ucyate / ātmajñānāyodyukto viparīto vinaṣṭo bhavatītyarthaḥ

 

Śrīdhara


ato ‚jñaṃ karma-tyāginaṃ nindati karmendriyāṇīti | vāk-pāṇy-ādīni karmendriyāṇi | saṃyamya bhagavad-dhyāna-cchalena indriyārthān viṣayān smarann āste aviśuddhatayā manasā ātmani sthairyābhāvāt, sa mithyācāraḥ kapaṭācāro dāmbhika ucyata ity arthaḥ

 

Madhusūdana


yathā-kathaṃcid autsukya-mātreṇa kṛta-saṃnyāsas tv aśuddha-cittas tat-phala-bhāṅ na bhavati yataḥ | yo vimūḍhātmā rāga-dveṣādi-dūṣitāntaḥ-karaṇa autsukya-mātreṇa karmendriyāṇi vāk-pāṇy-ādīni saṃyamya nigṛhya bahir-indriyaiḥ karmāṇy akurvann iti yāvat | manasā rāgādi-preritendriyārthān śabdādīn na tv ātma-tattvaṃ smarann āste kṛta-saṃnyāso ‚ham ity abhimānena karma-śūnyas tiṣṭhati sa mithyācāraḥ sattva-śuddhy-abhāvena phalāyogyatvāt pāpācāra ucyate |

tvaṃ-padārtha-vivekāya saṃnyāsaḥ sarva-karmaṇām |
śrutyeha vihito yasmāt tat-tyāgī patito bhavet ||

ity ādi-dharma-śāstreṇa | ata upapannaṃ na ca saṃnyasanād evāśuddhāntaḥ-karaṇaḥ siddhiṃ samadhigacchatīti

 

Viśvanātha


nanu tādṛśo ‚pi sannyāsī kaścit | kaścid indriya-vyāpāra-śūnyo mudritākṣo dṛśyate ? tatrāha karmendriyāṇi, vāk-pāṇy-ādīni nigṛhya yo manasā dhyāna-cchalena viṣayān smarann āste, sa mithyācāro dāmbhikaḥ

 

Baladeva


nanu rāga-divyāpāra-śūnyo mudrita-śrotrādiḥ kaścit kaścid yadi dṛśyate tatrāha karmendriyāṇīti | yo yatiḥ karmendriyāṇi vāg-ādīni saṃyamya manasā dhyāna-chadmanā indriyārthān śabda-sparśādīn smarann āste sa vimūḍhātmā mūrkho mithyācāraḥ kathyate | sa ca niruddha-rāgāder ajñasya niṣkāma-karmānuṣṭhānena manaḥ-śuddher anudayāt śrotrādy-aprasāre ‚py aśuddhatvān manasā tad-viṣayāṇāṃ sma raṇāj jñānāyodyatasyāpi tasya jñāna-lābhāt mithyācāro vyartha-vāg-ādi-niyama-kriyo dāmbhika ity arthaḥ

 
 

Michalski


Kto narządy czynu powściągnie, lecz w sercu myśli o rzeczach zmysłowych, – ten duszobłędny zwie się obłudnikiem.

 

Olszewski


Kto okiełznawszy czynności swoich organów, pozostaje w bezwładzie, podczas gdy duch jego zajęty jest przedmiotami zmysłowymi, ten nazywa się fałszywie pobożnym.

 

Dynowska


A kto trwa w bezruchu, w pełni władając organami działania, lecz nie przestając myśleć pożądliwie o przedmiotach zmysłów, ten, o Bharato, oszukuje siebie i słusznie nazwany być może obłudnikiem.

 

Sachse


Kto zastyga w bezruchu
powściągnąwszy swe członki,
lecz w umyśle swym pamięta o świecie zmysłów,
o tym, pogrążonym w zaślepieniu,
mówi się, że postępuje fałszywie.

 

Kudelska


Kto powściągnął narządy zmysłów, lecz o przedmiotach zmysłowych wciąż rozmyśla,
Ten samego siebie oszukuje i obłudnym jest nazywany.

 

Rucińska


Kto, zaślepiony, powstrzymał zmysły działania, lecz myślą
Biegnie ku rzeczom zmysłowym, tego się zwie obłudnikiem.

 

Szuwalska


Jeśli ktoś powstrzymuje swoje zmysły siłą,
Kontemplując w tym czasie to, co je przyciąga,
Oszukuje sam siebie i jest obłudnikiem.

 

Byrski


Kto powściąga zmysły czynu a trwa myślą ogarniając
Rzeczy zmysłów – mówią, że się on omroczył i tkwi w błędzie.

 
 

Both comments and pings are currently closed.