BhG 18.8

duḥkham ity eva yat karma kāya-kleśa-bhayāt tyajet
sa kṛtvā rājasaṃ tyāgaṃ naiva tyāga-phalaṃ labhet

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


duḥkham iti eva (zaiste [to] jest cierpieniem)
[matvā yaḥ] (kto tak pomyślawszy) kāya-kleśa-bhayāt (z powodu strachu przed uciążliwościami dla ciała) yat karma (który czyn) tyajet (porzuciłby),
saḥ (on) rājasam tyāgam (porzucenie radźasowe) kṛtvā (uczyniwszy)
tyāga-phalam (owocu porzucenia) na labhet (nie osiągnąłby).
 

tłumaczenie polskie


[Kto pomyślawszy:] ‘oto cierpienie’
porzuciłby czyn z powodu strachu przed uciążliwościami dla ciała,
ten praktykuje wyrzeczenie radźasowe i nie osiąga rezultatu odrzucenia.
 

analiza gramatyczna

duḥkham duḥkha 1i.1 n. cierpienie (od: dur / dus – na początku wyrazu: trudny, zły, twardy; kha – zagłębienie, otwór, piasta; duḥ-kha – ból, cierpienie; dosłownie: złe zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu], poruszanie się z oporem;
lub od: duḥ-sthā; przeciwieństwo do: sukha – radość, szczęście);
iti av. tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
yat yat sn. 2i.1 n. które;
karma karman 1i.1 n. czyn, działanie i jego skutki (od: kṛ – robić);
kāya-kleśa-bhayāt kāya-kleśa-bhaya 5i.1 n. ; TP : kāyasya kleśād bhayād itize strachu przed uciążliwościami dla ciała (od: kāya – ciało; kliś – męczyć, dręczyć; kleśa – cierpienie, ból, dolegliwość, udręka; w systemie jogi pięć udręk: avidyā, asmitā, rāga, dveṣa, abhiniveśa);
tyajet tyaj (porzucać) Pot. Ā 1c.1 porzuciłby;
saḥ tat sn. 1i.1 m. on;
kṛtvā kṛ (robić) absol. uczyniwszy;
rājasam rājasa 2i.1 m. związane z radźasem, radźasowe (od: rañj – być pokolorowanym, podnieconym, zachwyconym, rajas pokolorowany, kurz, namiętność, jedna z trzech gun);
tyāgam tyāga 2i.1 m. porzucenie, wyrzeczenie (od: tyaj – porzucać);
na av. nie;
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
tyāga-phalam tyāga-phala 2i.1 m. ; TP : tyāgasya phalam iti owoc porzucenia (od: tyaj – porzucać; tyāga porzucenie, wyrzeczenie; phal – dojrzewać; phala – owoc, rezultat);
labhet labh (osiągać) Pot. Ā 1c.1 osiągnąłby;

 

warianty tekstu


yat karma → ya karma / yat kārya (kto czyn / którą powinność);
kāya-kleśa-bhayāt → kārya-kleśa-bhayāt / kāla-kleśa-bhayāt (z powodu strachu przed uciążliwościami powinności / z powodu strachu przed uciążliwościami pojawiającymi się z upływem czasu);
rājasaṃ → rājasāt (z powodu radźasowości);
tyāga-phalaṃ tatra phalaṃ / tyāga phalaṃ (tam owoc / wyrzeczenie i owoc);
labhet → bhavet (byłby);
 
 



Śāṃkara


duḥkham ity eva yat karma kāya-kleśa-bhayāt śarīra-duḥkha-bhayāt tyajet, sa kṛtvā rājasaṃ rajo-nirvartyaṃ tyāgaṃ naiva tyāga-phalaṃ jñāna-pūrvakasya sarva-karma-tyāgasya phalaṃ mokṣākhyaṃ na labhen naiva labheta
 

Rāmānuja


yady api paraṃparayā mokṣasādhanabhūtaṃ karma, tathāpi duḥkhātmakadravyārjanasādhyatvād bahvāyāsarūpatayā kāyakleśakaratvāc ca manaso ‚vasādakaram iti tadbhītyā yoganiṣpattaye jñānābhyāsa eva yatanīya iti / yo mahāyajñādyāśramakarma parityajet, sa rājasaṃ rajomūlaṃ tyāgaṃ kṛtvā tad ayathāvasthitaśāstrārtharūpam iti jñānotpattirūpaṃ tyāgaphalaṃ na labhate; „ayathāvat prajānāti buddhis sā pārtha rājasī” iti hi vakṣyate / na hi karma dṛṣṭadvāreṇa manaḥprasādahetuḥ, api tu bhavagatprasādadvāreṇa
 

Śrīdhara


rājasaṃ tyāgam āha duḥkham iti | yaḥ kartā ātma-bodhaṃ vinā kevalaṃ duḥkham ity evaṃ matvā śarīrāyāsa-bhayāt nityaṃ karma tyajet iti yat tādṛśas tyāgo rājaso duḥkhasya rājasatvāt | atas taṃ rājasaṃ tyāgaṃ kṛtvā sa rājasaḥ puruṣas tyāgasya phalaṃ jñāna-niṣṭhā-lakṣaṇaṃ naiva labhata ity arthaḥ
 

Viśvanātha


duḥkham ity eveti | yadyapi nitya-karmaṇām āvaśyakam eva tat-karaṇe guṇa eva na tu doṣa iti jānāmy eva | tad apii taiḥ śarīraṃ mayā kathaṃ vṛthā kleśayitavyam iti bhāvaḥ | tyāga-phalaṃ jñānaṃ na labheta
 

Baladeva


niṣkāmatayānuṣṭhitaṃ vihitaṃ karma muktihetur iti jānann api dravopyārjana-prātaḥ-snānādinā duḥkha-rūpam iti kāya-kleśa-bhayāc caitan mumukṣur api tyajet | sa tyāgo rājasaḥ duḥkhasya rajo-dharmatvāt | taṃ tyāgaṃ kṛtvāpi janas tasya phalaṃ jñāna-niṣṭhāṃ na labheta
 
 



Michalski


Gdy kto, obawiając się znużenia ciała, wyrzeka się czynu, który wydaje mu się ciężkim, wyrzeczenie takie jest radżas, – człowiek ten nie osiągnie nigdy owocu wyrzeczenia.
 

Olszewski


Kto lękając się wysiłku cielesnego, wyrzeka się czynu i powiada: »To jest uciążliwe« działa przez instynkt i nie zbiera żadnych owoców samowyrzeczenia się.
 

Dynowska


A kto usuwa się od czynu tyko dlatego iż jest uciążliwy, lub z obawy fizycznego cierpienia, ten zaprawdę interesowne, namiętne pełni wyrzeczenie, które żadnej nie stanowi zasługi.
 

Sachse


Jeśli ktoś zaniecha czynu
w obawie przed zmęczeniem swego ciała,
ponieważ dany czyn jest trudny,
dopuści się zaniechania pod wpływem radżasu
i nie osiągnie owocu zaniechania.
 

Kudelska


Kto powinność swą porzuca z powodu bólu i uciążliwości dla ciała,
Tak działając przynależy namiętnej naturze, jego wyrzeczenie nie da dobrych wyników.
 

Rucińska


Kto jako ból czyn odrzuca, bojąc się ciała udręki,
Radżas tu działa – owocu nie zbierze on wyrzeczenia!
 

Szuwalska


Kto wyrzeka się czynu jedynie dlatego,
By uniknąć niewygód, wysiłków nie czynić,
Daleki jest pokucie w swej dynamiczności.
 
 

Both comments and pings are currently closed.