BhG 17.18

analiza syntaktyczna

sat-kāra-māna-pūjārtham (w celu [zdobycia] szacunku, zaszczytów i czczenia) dambhena ca eva (i zaiste z dumą) yat tapaḥ (która asceza) kriyate (jest praktykowana),
iha (tutaj) tat calam adhruvam tapaḥ (ta zmienna niestabilna asceza) rājasam proktam (nazywana radźasową).

tłumaczenie polskie

Ta asceza, która praktykowana jest z dumą,
w celu zdobycia szacunku, zaszczytów i czci,
i która w tym świecie jest zmienna i niestabilna zwie się radźasową.

analiza gramatyczna

sat-kāra-māna-pūjā-artham	–	av. sat-kāryasya ca mānasya ca pūjāyāś cārtham iti – w celu [zdobycia] szacunku, zaszczytów i czczenia (od: √ as – być, PPr sant – będący, istnienie; √ kṛ – robić, kāra – twórca; sat-kāra – przychylność, szacunek, zaszczyt, honor; √ man – myśleć, māna – szacunek, honor, duma; √ pūj – czcić, oddawać honor, pūjā – obrzęd oddania czci; √ arth – pragnąć, prosić, artha – korzyść, zdobycz, cel, zamiar, sprawa, kwestia, rzecz, użycie, na końcu złożeń: w celu, z powodu);
tapaḥ	–	tapas 1i.1 n. – gorąco, asceza (od: √ tap – topić, palić);
dambhena	–	dambha 3i.1 m. – oszustwem, udawaniem, hipokryzją, dumą (od: √ dabh – oszukiwać, zwodzić, niszczyć);
ca	–	av. – i;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
yat	–	yat sn. 1i.1 n. – który;
kriyate	–	√ kṛ (robić) Praes. pass. 1c.1 – jest wykonywana;
tat	–	tat sn. 1i.1 n. – to;
iha	–	av. – tutaj (często w znaczeniu: w tym świecie);
proktam	–	prokta (pra- √ vac – mówić) PP 1i.1 n. – powiedziane, nazwane;
rājasam	–	rājasa 1i.1 n. – związane z radźasem, radźasowe (od: √ rañj – być pokolorowanym, podnieconym, zachwyconym, rajas – pokolorowany, kurz, namiętność, jedna z trzech gun);
calam	–	cala 1i.1 n. – ruchome, niestabilne (od: √ cal – ruszać, trząść);
adhruvam	–	adhruva 1i.1 n. – niepewne, niestabilne (od: √ dhṛ – dzierżyć lub √ dhru – być stabilnym, dhruva – pewny, stabilny);

warianty tekstu

tad iha → yad iha (która tutaj);

Śāṃkara

satkāraḥ sādhu-kāraḥ sādhu ayaṃ tapasvī brāhmaṇa ity evam artham | māno mānanaṃ pratyutthānābhivādanādis tad-artham | pūjā pāda-prakṣālanārcanāśayitṛtvādis tad-arthaṃ ca tapaḥ satkāra-māna-pūjārtham | dambhena caiva yat kriyate tapas tad iha proktaṃ kathitaṃ rājasaṃ calaṃ kādācitka-phalatvena adhruvam

Rāmānuja

manasā ādaraḥ satkāraḥ, vācā praśaṃsā mānaḥ, śarīro namaskārādiḥ pūjā / phalābhisandhipūrvakaṃ satkārādyarthaṃ ca dambhena hetunā yat tapaḥ kriyate, tad iha rājasaṃ proktam; svargādiphalasādhanatvenāsthiratvāc calam adhruvam / calatvam pātabhayena calanahetutvam, adhruvatvam kṣayiṣṇutvam

Śrīdhara

rājasam āha sat-kāreti | sat-kāraḥ sādhur ayam iti tāpaso 'yam ity ādi vāk-pūjā | mānaḥ pratutthānābhivādanādir daihikī pūjā | pūjārtha-lābhādiḥ | etad-arthaṃ dambhena ca yat tapaḥ kriyate | ataeva calam aniyatam | adhruvaṃ ca kṣaṇikam | yad evambhūtaṃ tapas tad iha rājasaṃ proktam

Madhusūdana

satkāraḥ sādhur ayaṃ tapasvī brāhmaṇa ity evam avivekibhiḥ kriyamāṇā stutiḥ | mānaḥ pratyutthānābhivādanādiḥ | pūjā pāda-prakṣālanārcana-dhana-dānādiḥ | tad-arthaṃ dambhenaiva ca kevalaṃ dharma-dhvajitvenaiva ca na tv āstikya-buddhyā yat tapaḥ kriyate tad rājasaṃ proktaṃ śiṣṭaiḥ | ihāsminn eva loke phaladaṃ na pāralaukikaṃ calam atyalpa-kāla-sthāyi-phalam | adhruvaṃ phala-janakatā-niyama-śūnyam

Viśvanātha

sat-kāraḥ sādhur ayam ity anyaḥ kartavyā vāk-pūjā | mānaḥ pratutthānābhivādanādibhir anyaiḥ kartavyā daihikī pūjā | pūjā anyair dīyamānair dhanādibhir bhāvinī vā mānasī pūjā tad artham | dambhena ca yat kriyate tad rājasaṃ tapaḥ | calam kiñcit-kālikam | adhruvam aniyata-satkārādi-phalakam

Baladeva

sat-kāraḥ sādhur ayaṃ tapasvīti stutiḥ | mānaḥ pratutthānādir ādaraḥ | pūjā caraṇa-prakṣālana-dhan-dānadis tad-arthaṃ yat tapo dambhena ca kriyate tad rājasaṃ proktam | calaṃ kiñcit-kālikam | adhruvam aniyata-satkārādi-phalakam

Michalski

Pokuta czyniona dla wyróżnienia się, czci lub chwały, pokuta czyniona przez pychę, niestała, wahająca, – nazywa się radżas.

Olszewski

Surowość obłudna, uprawiana dla zaszczytów, szacunku i hołdów, jakie sprowadza, jest surowością żądzy; taka surowość jest niestała i niepewna.

Dynowska

Lecz jeśli się go pełni dla chwały, uznania, podziwu i czci ludzkiej, dla wywyższania się, z próżności, tedy z pożądań wypływa, niestały jest i przemijający.

Sachse

Jeśli jednak uprawia się ascezę nieszczerze
i jej celem jest zyskanie szacunku, uznania i czci,
wówczas mówi się o niej tutaj,
że pełna jest radżasu, chwiejna i niestała.

Kudelska

Asceza, która wypływa z pychy, uprawiana z myślą o zaszczytach i sławie,
Taka asceza nazywana jest namiętną, chwiejną i niestałą.

Rucińska

Dla chwały, czci, poważania oraz obłudnie czynioną
Ascezę zwą radżasową – ta krótka jest i nietrwała.

Szuwalska

Jeśli się ją spełnia
Dla chwały, wyróżnienia, z próżności i dumy,
Rządzi nią dynamika, nietrwałość i zmienność.