BhG 11.21

amī hi tvā sura-saṃghā viśanti ke-cid bhītāḥ prāñjalayo gṛṇanti
svastīty uktvā maha-rṣi-siddha-saṃghāḥ stuvanti tvāṃ stutibhiḥ puṣkalābhiḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


amī sura-saṅghāḥ (tamte grupy niebian) tvā (w ciebie) viśanti hi (zaiste wchodzą),
[teṣu] (pośród nich) kecit devāḥ (niektórzy niebianie) bhītāḥ (wystraszeni) prāñjalayaḥ (ze złożonymi dłońmi) [tvām] (ciebie) gṛṇanti (przyzywają).
maharṣi-siddha-saṃghāḥ (grupy wielkich wieszczów i doskonałych) svasti iti („pomyślność!”) uktvā (powiedziawszy)
puṣkalābhiḥ stutibhiḥ (licznymi hymnami) tvām (ciebie) stuvanti (wysławiają).
 

tłumaczenie polskie


Te niebian gromady przecież w ciebie wchodzą,
niektórzy w strachu, z dłońmi złożonymi przyzywają.
Zebrani wieszczowie i doskonali krzyknęli:
„Niech będzie pomyślność” –  i ciebie wysławiają
najznakomitszymi pieśniami pochwalnymi.
 

analiza gramatyczna

amī adas sn. 1i.3 m. tamci (zaimek wskazujący na odległego, niedostępnego dla wzroku);
hi av. ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
tvā yuṣmat sn. 2i.1ciebie (skrócona forma od: tvām);
sura-saṃghāḥ sura-saṃgha 2i.3 m. ; TP : surāṇāṃ saṃghā iti grupy niebian (od: sur – władać lub svar – niebo, sura – niebianin; sam-han – zbijać razem, łączyć, saṃ-gha – zbiór, sterta, mnogość, tłum);
viśanti viś (wchodzić) Praes. P 1c.3 wchodzą;
ke-cit kim-cit sn. 1i.3 m. niektórzy (od: kim – co?; -cit – partykuła nieokreśloności);
bhītāḥ bhīta (bhī – straszyć) PP 1i.3 m. wystraszeni;
prāñjalayaḥ pra-añjali 1i.3 m. ci, którzy złożyli ręce (od: añj – dekorować, namaszczać, uhonorować, pra-añjali – szacunek, cześć, gest złożenia dłoni: otwarte dłonie złączone razem tworząc miseczkę);
gṛṇanti gṝ (przyzywać, wychwalać) Praes. P 1c.3 przyzywają, sławią;
svasti av. [niechaj będzie] pomyślność!, szczęśliwie (od: su-asti – dobro, zdrowie);
iti av. tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
uktvā vac (mówić) absol. powiedziawszy;
maha-rṣi-siddha-saṃghāḥ maha-rṣi-siddha-saṃgha 2i.3 m. ; DV / TP : maharṣīṇāṃ ca siddhānāṃ ca saṃghā iti grupy wielkich wieszczów i doskonałych (od: mah – powiększać, mahant – wielki; ṛṣ – płynąć poruszać się szybko, lub dṛś – widzieć; ṛṣi – święty, wieszcz; sidh – odnieść sukces, stać się doskonałym PP siddha – osiągnięty, doskonały; ten, który odniósł sukces; sam-han – zbijać razem, łączyć, saṃ-gha – zbiór, sterta, mnogość, tłum);
stuvanti stu (wychwalać, opiewać) Praes. P 1c.3 wychwalają;
tvām yuṣmat sn. 2i.1ciebie;
stutibhiḥ stuti 3i.3 f. pochwałami, modlitwami, hymnami (od: stu – wychwalać, opiewać);
puṣkalābhiḥ puṣkalā 3i.3 f. licznymi, doskonałymi, głośnymi;

 

warianty tekstu


tvāṃ → tvā (ciebie);
gṛṇanti → ghṛṇanti;
svastīty uktvā maha-rṣi-siddha- svastīty coktvaiva maha-rṣi-saṃghāḥ (i gromady wielkich wieszczów zaiste powiedziawszy „pomyślność!”);
tvā → tvāṃ (ciebie);
 
 



Śāṃkara


athādhunā purā yad vā jayema yadi vā no jayeyuḥ [gītā 2.6] ity arjunasya yaḥ saṃśaya āsīt, tan-nirṇayāya pāṇḍava-jayam aikāntikaṃ darśayāmīti pravṛtto bhagavān | taṃ paśyann āha | kiṃ ca—
amī hi yudhyamānā yoddhāras tvā tvāṃ sura-saṃghāḥ ye’tra bhū-bhārāvatārāyāvatīrṇā vasv-ādi-deva-saṃghā manuṣya-saṃsthānās tvāṃ viśanti praviśanto dṛśyante | tatra kecit bhītāḥ prāñjalayaḥ santo gṛṇanti stuvanti tvām anye palāyane’py aśaktāḥ santaḥ | yuddhe pratyupasthita utpātādi-nimittāni upalakṣya svasty astu jagata iti uktvā maharṣi-siddha-saṃghāḥ maharṣīṇāṃ siddhānāṃ ca saṃghāḥ stuvanti tvāṃ stutibhiḥ puṣkalābhiḥ saṃpūrṇābhiḥ
 

Rāmānuja


amī surasaṃghāḥ utkṛṣṭās tvāṃ viśvāśrayam avalokya hṛṣṭamanasaḥ tvan samīpaṃ viśanti / teṣv eva kecid atyugram atyadbhutaṃ ca tavākāram ālokya bhītāḥ prāñjalayaḥ svajñānānuguṇaṃ stutirūpāṇi vākyāni gṛṇanti uccārayanti / apare maharṣisaṃghāḥ siddhasaṃghāś ca parāvaratattvayāthātmyavidaḥ svastīty uktvā puṣkalābhir bhavadanurūpābhiḥ stutibhiḥ stuvanti
 

Śrīdhara


kiṃ ca amī hīti | amī sura-saṃghā bhītāḥ santas tvāṃ viśanti śaraṇaṃ praviśanti | teṣām madhye kecid atibhītā dūrata eva sthitvā kṛta-sampuṭa-kara-yugalāḥ santo gṛṇanti jaya jaya rakṣa rakṣeti prārthayante | spaṣṭam anyat
 

Madhusūdana


adhunā bhū-bhāra-saṃhara-kāritvam ātmanaḥ prakaṭayantaṃ bhagavantaṃ paśyann āha amīti | amī hi sura-saṃghā vasv-ādi-deva-gaṇā bhū-bhārāvatārārthaṃ manuṣya-rūpeṇāvatīrṇā yudhyamānāḥ santas tvā tvāṃ viśanti praviśanto dṛśyante | evam asura-saṅghā iti pada-cchedena bhū-bhāra-bhūtā duryodhanādayas tvāṃ viśantīty api vaktavyam | evam ubhayor api senayoḥ kecid bhītāḥ palāyane ‚py aśaktāḥ santaḥ prāñjalayo gṛṇanti stuvanti tvām | evaṃ pratyupasthite yuddha utpātādi-nimittāny upalakṣya svasty astu sarvasya jagata ity uktvā maharṣi-siddha-saṅghā nārada-prabhṛtayo yuddha-darśanārtham āgatā viśva-vināśa-parihārāya stuvanti tvāṃ stutibhir guṇotkarṣa-pratipādikābhir vāgbhiḥ puṣkalābhiḥ paripūrṇārthābhiḥ
 

Viśvanātha


tvā tvām
 

Baladeva


amī sura-saṅghās tvāṃ śaraṇaṃ viśanti | teṣu kecid bhītā dūrataḥ sthitvā prāñjalayaḥ santo gṛṇanti pāhi pāhi prabho asmān iti prārthayante | mahatīṃ bhītim ālakṣya maharṣi-saṅghāḥ siddha-saṅghāś ca viśvasya svasty astu ity uktvā stuvanti
 
 



Michalski


Oto tu tłumy bogów zbliżają się do ciebie, – tam zaś, strwożone, z wyciągniętemi rękami, śpiewają ci pieśni. – Wśród witań „bądź pozdrowiony'” – orszaki wielkich wieszczów i świętych chwalą cię podniosłemi hymnami.
 

Olszewski


Oto gromady istot boskich, idących ku tobie; niektórzy z lękiem składają ręce tam w górze i modlą się cichym głosem. »Sw asti« powtarzają zgromadzenia maharszich i świętych i wielbią ciebie we wzniosłych pieśniach.
 

Dynowska


Ku Tobie się garną Świetlistych zastępy i w trwodze się kłonią poświętnej i dłonie składają we czci; a świętych i magów rzesze niezliczone „Sława” wołają, „sława, przenajwyższy Panie”; pieniem ich rozbrzmiewają niebiosa.
 

Sachse


Oto bowiem wchodzą w głąb ciebie zastępy bogów;
część z nich śpiewa składając trwożnie ręce,
a zastępy wielkich mędrców i siddhów
wołając „chwała ci”
sławią cię w dźwięcznych pieśniach,
 

Kudelska


Rzesze bogów wchodzą w ciebie, niektórzy z nich zatrwożeni pokłon głęboki ci składają,
Wielbią cię liczni wieszczowie i ci, co doskonałość osiągnęli; „Chwała Ci, Panie!”, pozdrawiają cię najwspanialszymi hymnami.
 

Rucińska


Oto bowiem zastępy bogów wchodzą w Ciebie,
jedni, strwożeni, modlą się, złożywszy dłonie,
Pozdrawiają Cię rzesze wielkich wieszczów, siddhów
i chwałę Twoją głoszą w hymnach przebogatych!
 

Szuwalska


Tłumy bogów drżące
Zbliżają się – w modlitwie dłonie ich złożone.
Mędrcy i doskonałe istoty strwożone
Krzyczą: Swasti! – pomyślność przywołują śpiewem.
 

Jurewicz


W Ciebie wstępują te oto hufce bogów
– ten i ów śpiewa z dłońmi złożonymi…
Zastępy wielkich wieszczów, wołając «Swasti!»,
wysławiają Ciebie chwalbą doskonałą.
 
 

Both comments and pings are currently closed.