BhG 8.26

analiza syntaktyczna

jagataḥ (należące do świata) ete hi śukla-kṛṣṇe gatī (zaiste te dwie drogi jasna i ciemna) śāśvate (za odwieczne) mate (uważane).
[tayor madhye] (pośród nich) ekayā (przez jedną) anāvṛttim (niepowracanie) yāti (osiąga),
anyayā (przez inną) punaḥ āvartate (ponownie powraca).

tłumaczenie polskie

Te dwie drogi należące do świata: jasną i ciemną uważa się za odwieczne.
Dzięki jednej osiąga się brak powrotu, a przez drugą ponownie się powraca.

analiza gramatyczna

śukla-kṛṣṇe	–	śukla-kṛṣṇā 1i.2 f. ; DV : śuklā ca kṛṣṇā ceti – ciemna i jasna [droga] (od: śukla – biały, jasny, jasny dwutydzień; kṛṣṇa – czarny, ciemny, ciemny dwutydzień);
gatī	–	gati 1i.2 f. – poruszania się, drogi, podróże, rezultaty (od: √ gam – iść);
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
ete	–	etat sn. 1i.2 f. – te dwie;
jagataḥ	–	jagat 6i.1 n. – świata, ludzkości (od: √ gam – iść);
śāśvate	–	śāśvatā 1i.2 f. – wieczne, stałe (od: śaśvat – wieczny, bezustanny, liczny);
mate	–	matā ( √ man – myśleć) PP 1i.2 n. – myślane, uważane, szanowane; myśli, opinie, punkty widzenia;
ekayā	–	ekā sn. 3i.1 f. – przez jedną;
yāti	–	√ yā (iść, osiągać) Praes. P 1c.1 – idzie, osiąga;
anāvṛttim	–	an-ā-vṛtti 2i.1 f. – niezawrócenie, brak powrotu, niepowtórzenie (od: ā- √ vṛt – zawracać, obracać się);
anyayā	–	anyā sn. 3i.1 f. – przez inną;
āvartate	–	ā- √ vṛt (zawracać, obracać się) Praes. Ā 1c.1 – zawraca, powraca;
punaḥ	–	av. – ponownie, jeszcze raz, z powrotem;

warianty tekstu

śukla-kṛṣṇe gatī → śukla-kṛṣṇa-gatī (drogi jasna i ciemna);
śāśvate → śāśvatī (odwieczne);
mate → same / mataḥ (takie same / opinia);
ekayā yāty anāvṛttim → anayor yāty anāvṛttim / ekayānyātmanāvṛttim / ekayā yāṃty anāvṛttim (na tych dwóch idzie ku niezawracaniu / przez jedną i przez mającą inną naturę  powracanie / przez jedną idzie w niepowracanie);
anyayāvartate punaḥ → ekayāvartate ‘nyayā /  ādyayāvartate ‘nyayā (przez jedną, powraca przez inną / przez pierwszą, powraca przez inną);

Śāṃkara

śukla-kṛṣṇe śuklā ca kṛṣṇā ca śukla-kṛṣṇe, jñāna-prakāśakatvāt śuklā, tadabhāvāt kṛṣṇā | ete śukla-kṛṣṇe hi gatī jagataḥ ity adhikṛtānāṃ jñāna-karmaṇoḥ, na jagataḥ sarvasyaiva ete gatī saṃbhavataḥ | śāśvate nitye, saṃsārasya nityatvāt, mate’bhiprete | tatraikayā śuklayā yāty anāvṛttim, anyayā itarayā āvartate punar bhūyaḥ

Rāmānuja

śuklā gatiḥ arcirādikā, kṛṣṇā ca dhūmādikā / śuklayānāvṛttiṃ yāti; kṛṣṇayā tu punar āvartate / ete śuklakṛṣṇe gatī jñānināṃ vividhānāṃ puṇyakarmaṇāṃ ca śrutau śāśvate mate / „tad ya itthaṃ vidur ye ceme ‚raṇye śraddhā tapa ity upāsate te ‚rciṣam abhisaṃbhavanti”, „atha ya ime grāma iṣṭāpūrte dattam ity upāsate te dhūmam abhisaṃbhavanti” iti

Śrīdhara

uktau mārgāv upasaṃharati śukleti | śuklārcir-ādi-gatiḥ prakāśa-mayatvāt kṛṣṇā dhūmādi-gatis tamo-mayatvāt | ete gatī mārgau jñāna-karmādhikāriṇo jagataḥ śāśvate anādī saṃmate saṃsārasyānāditvāt | tayor ekayā śuklayā anāvṛttiṃ mokṣaṃ yāti | anyayā kṛṣṇayā tu punar āvartate

Madhusūdana

uktau mārgāv upasaṃharati śukla-kṛṣṇe iti | śuklārcir-ādi-gatir jñāna-prakāśa-mayatvāt | kṛṣṇā dhūmādi-gatir jñāna-hīnatvena tamomayatvāt | te ete śukla-kṛṣṇe gatī mārgau hi prasiddhe sa-guṇa-vidyā-karmādhikāriṇoḥ | jagataḥ sarvasyāpi śāstra-jñasya śāśvate anādī mate saṃsārasyānāditvāt | tayor ekayā śuklayā yāty anāvṛttiṃ kaścit | anyayā kṛṣṇayā punar āvartate sarvo ‚pi

Viśvanātha

uktau mārgāv upasaṃharati śukla-kṛṣṇe iti | śāśvate anādī saṃmate saṃsārasyānāditvāt | ekayā śuklayā anāvṛttiṃ mokṣam anyayā kṛṣṇayā tu punaḥ punar atra jāyate

Baladeva

uktau panthānāv upasaṃharati śukleti | arcir-ādir gatiḥ śuklā prakāśa-mayatvāt dhūmādikā gatiḥ kṛṣṇā prakāśa-śūnyatvāt | gatiḥ panthā ete gatā jñāna-karmādhikāriṇo jagataḥ śāśvate anādī sammate tasyānāditvāt | sphuṭam anyat

Michalski

Te obydwie drogi: jasna i ciemna uważane są za wieczne drogi żyjącego świata, – po jednej nigdy się nie wraca, po drugiej wraca się z powrotem.

Olszewski

Oto wieczna podwójna droga, jasna lub mroczna, przedmiot wiary na tym padole, prowadząca z jednej strony tam, skąd się już nie wraca, z drugiej tam, skąd trzeba powrócić.

Dynowska

Są to dwie pradawne na tym świecie drogi – droga światła i droga mroku; pierwszą odchodzi ten, który nie wraca, drugą kto wcieleniom ponownym podlega.

Sachse

Odwieczne są owe jasne i ciemne ścieżki świata.
Pierwszą idzie się, aby już nie powrócić,
drugą wraca się
[do następnego ziemskiego wcielenia].

Kudelska

Wyróżnia się dwie wciąż powtarzające się drogi tego świata: drogę światła i drogę ciemności,
Gdy pójdziesz jedną, to już tu nie wrócisz, gdy podążysz drugą, to znów tu przybędziesz.

Rucińska

Odwieczne są bowiem obie te Ścieżki: jasna i ciemna.
Kto idzie pierwszą, nie wraca. Kto drugą – powraca znowu.

Szuwalska

Światło i mrok to bramy poza świat doczesny.
Jedna droga prowadzi tam, skąd się nie wraca,
Drugą zaś ci odchodzą, co się znów narodzą.