BhG 3.7

yas tv indriyāṇi manasā niyamyārabhate rjuna
karmendriyaiḥ karma-yogam asaktaḥ sa viśiṣyate

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

analiza syntaktyczna

he arjuna (Ardźuno!),
yaḥ tu (ale kto) manasā (umysłem) indriyāṇi (zmysły) niyamya (powściągnąwszy)
asaktaḥ [san] (będąc nielgnącym) karmendriyaiḥ (zmysłami czynów) karma-yogam (jogę czynu) ārabhate (rozpoczyna),
saḥ (on) viśiṣyate (jest wyróżniony).

 

tłumaczenie polskie

Ardźuno, ale kto umysłem zmysły powściągnął i nie lgnąc,
zmysłami czynów podejmuje jogę czynu, ten jest najlepszy.

 

analiza gramatyczna

yaḥ yat sn. 1i.1 m. kto;
tu av. ale, wtedy, z drugiej strony, i;
indriyāṇi indriya 2i.3 n. zmysły (od: ind – posiadać moc);
manasā manas 3i.1 n. umysłem (od: man – myśleć);
niyamya ni-yam (powściągać) absol. powściągnąwszy;
ārabhate ā-rabh (osiągać, podejmować) Praes. Ā 1c.1 rozpoczyna;
arjuna arjuna 8i.1 m. biały, jasny;
karmendriyaiḥ karma-indriya 3i.3 n. ; TP : karmaṇām indriyair iti zmysłami czynów (od: kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki; ind – posiadać moc, indriya – zmysły; vāk-pāṇi-pāda-pāyūpastha-saṃjñakāni – nazywane: mowa, ręka, noga, odbyt, genitalia);
karma-yogam karma-yoga 2i.1 m. ; TP : karmaṇo yogam iti jogę czynu (od: kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki; yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej);
asaktaḥ a-sakta (sañj – polegać na, być przymocowanym do, obejmować) PP 1i.1 m. nieprzywiązany, nielgnący;
saḥ tat sn. 1i.1 m. on;
viśiṣyate vi-śiṣ (wyróżniać) Praes. pass. 1c.1 jest wyróżniony, szczególny, najlepszy;

 

warianty tekstu

niyamya → samyamya (powściągnąwszy);
rjuna → naraḥ (człowiek);

 
 


Śāṃkara

Legenda:
fragmenty komentowanego wersetu
cytaty z różnych pism
wprowadzenie polemiki

Ardźuno, ale kto umysłem zmysły powściągnął i nie lgnąc,
władzami sprawczymi podejmuje jogę czynu, ten jest najlepszy.

yas tv indriyāṇi manasā niyamyārabhate ’rjuna |
karmendriyaiḥ karma-yogam asaktaḥ sa viśiṣyate ||3.7||

Ale kto, ponownie mowa jest o niemądrym, dokonującym czynów, umysłem powściągnął zmysły – władze wolicjonalne, o Ardźuno i podejmuje władzami sprawczymi – słowami, rękoma i innymi…

yas tu punaḥ karmaṇy adhikṛto ’jñaḥ buddhīndriyāṇi manasā niyamya ārabhate arjuna karmendriyaiḥ vāk-pāṇy-ādibhiḥ |

Co podejmuje? Odpowiada: będąc nielgnącym, jogę czynu. Wyrzekł się pragnienia owocu dlatego jest lepszy od hipokryty [z poprzedniej strofy].

kim ārabhate ity āha – karma-yogam asaktaḥ san phalābhisandhi-varjitaḥ sa viśiṣyate itarasmāt mithyācārāt ||3.7||

 

Rāmānuja


ataḥ pūrvābhyastaviṣayasajātīye śāstrīye karmaṇi indriyāṇy ātmāvalokanapravṛttena manasā niyamya taiḥ svata eva karmapravaṇair indriyair asaṅgapūrvakaṃ yaḥ karmayogam ārabhate, so ‚saṃbhāvyamānapramādatvena jñānaniṣṭhād api puruṣād viśiṣyate

 

Śrīdhara


etad-viparītaḥ karma-kartā tu śreṣṭha ity āha yas tv indriyāṇīti | yas tv indriyāṇi manasā niyamya īśvara-parāṇi kṛtvā karmendriyaiḥ karma-rūpaṃ yogam upāyam ārabhate ‚nutiṣṭhati | asaktaḥ phalābhilāṣa-rahitaḥ san | sa viśiṣyate viśiṣṭo bhavati citta-śuddhyā jñānavān bhavatīty arthaḥ

 

Madhusūdana


autsukya-mātreṇa sarva-karmāṇy asaṃnyasya citta-śuddhaye niṣkāma-karmāṇy eva yathā-śāstraṃ kuryāt | tasmāt yas tv iti | tu-śabdo ‚śuddhāntaḥ-karaṇa-saṃnyāsi-vyatirekārthaḥ | indriyāṇi jñānendriyāei śrotrādīni manasā saha niyamya pāpa-hetu-śabdādi-viṣayāsakter nivartya manasā viveka-yuktena niyamyeti vā | karmendriyair vāk-pāṇy-ādibhiḥ karma-yogaṃ śuddhi-hetutayā vihitaṃ karmārabhate karoty asaktaḥ phalābhilāṣa-śūnyaḥ san yo vivekī sa itarasmān mithyācārād viśiṣyate | pariśrama-sāmye ‚pi phalātiśaya-bhāktvena śreṣṭho bhavati | he ‚rjunāścaryam idaṃ paśya yad ekaḥ karmendriyāṇi nigṛhṇan jñānendriyāṇi vyāpārayan puruṣārtha-śūnyo ‚paras tu jñānendriyāṇi nigṛhya karmendriyāṇi vyāpārayan parama-puruṣārtha-bhāg bhavatīti

 

Viśvanātha


etad-viparītaḥ śāstrīya-karma-kartā gṛhasthas tu śreṣṭha ity āha yas tv iti | karma-yogaṃ śāstra-vihitam | asakto ‚phalākāṅkṣī viśiṣyate | asambhāvita-prasāditvena jñāna-niṣṭhād api puruṣād viśiṣṭaḥ iti śrī-rāmānujācārya-caraṇāḥ

 

Baladeva


etad-vaiparītyena sva-vihita-karma-kartā gṛhastho ‚pi śreṣṭha ity āha yas tv iti | ātmānubhava-pravṛttena manasendriyāṇi śrotrādīni niyamyāsaktaḥ phalābhilāṣa-śūnyaḥ san yaḥ karmendriyaiḥ karma-rūpaṃ yogam upāyam ārabhate ‚nutiṣṭhati sa viśiṣyate | sambhāvyamāna-jñānatvāt pūrvataḥ śreṣṭho bhavatīty arthaḥ

 
 

Michalski


Kto zaś mocą ducha wszystkie zmysły powściągnie, Ardżuno, i tylko przez narządy czynu oddaje się działaniu, ten się oderwał, ten stoi wysoko.

 

Olszewski


Lecz ten, kto duchem ujarzmił zmysły i posiłkuje się działalnością swoich organów dla spełnienia czynu, nie łącząc się z nim wcale, ten jest godzien szacunku, Ardżuno.

 

Dynowska


Lecz człowiek, który myślą nad zmysłami panując, bezosobiście i swobodnie organami działania pełni Jogę czynu, jest zaiste godzien szacunku.

 

Sachse


A kto powściąga umysłem swoje zmysły, Ardżuno,
i podejmuje drogę czynu cieleśnie tylko,
bez przywiązania,
ten wyróżnia się [spośród innych].

 

Kudelska


Lecz ten, kto wszystkie zmysły w umyśle powściągnął,
Bez, pożądań narządami zmysłów włada i w ten sposób jogę czynów wykonuje, ten zostaje wyzwolony.

 

Rucińska


Lecz kto powściągnie umysłem zmysły działania, Ardżuno,
I jogę czynu podejmie bez więzów, ten jest najwyżej!

 

Szuwalska


Jednak ten, kto w umyśle nad nimi panuje,
Mimo iż są aktywne, praktykuje jogę,
Wolny jest od przywiązań i szacunku godny.

 

Byrski


Kto powściąga zmysły myślą, podejmując, o Ardźuno,
Dzieł ćwiczenie za pomocą zmysłów czynu,
Słynie jako ten kto nie lgnie.

 
 

Both comments and pings are currently closed.