BhG 11.29

analiza syntaktyczna

yathā (tak jak) samṛddha-vegāḥ pataṅgāḥ (ćmy mające rozwinięty pęd) nāśāya eva (właśnie w celu zniszczenia) pradīptam jvalanam (w płonący ogień) viśanti (wchodzą),
tathā (tak też) samṛddha-vegāḥ lokāḥ (światy mające rozwinięty pęd) nāśāya (w celu zniszczenia) tava vaktrāṇi api (co więcej w twe usta) viśanti (wchodzą).

analiza gramatyczna

yathā	–	av. – tak jak (korelatyw do: tathā);
pradīptam	–	pra-dīpta (pra- √ dīp – jaśnieć, płonąć) PP 2i.1 n. – w płonący;
jvalanam	–	jvalana 2i.1 n. – w gorzejący, w ogień (od: √ jval – palić, jaśnieć);
pataṃgāḥ	–	pataṃ-ga 1i.3 m. – latające insekty, ćmy (od: √ pat – latać, spadać, pata – latanie; √ gam – iść, –ga – na końcu złożeń: poruszający się, znajdujący się);
viśanti	–	√ viś (wchodzić) Praes. P 1c.3 – wchodzą;
nāśāya	–	nāśa 4i.1 m. – dla zniszczenia (od: √ naś – niszczeć, zanikać);
samṛddha-vegāḥ	–	samṛddha-vega 1i.3 m. ; KD : yeṣāṃ vegaḥ samṛddho ‘sti te – te, których pęd jest w pełni rozwinięty (od: sam- √ ṛdh – wzrastać, PP samṛddha – w pełni rozwinięty, dojrzały; √ vij – spieszyć się, zawracać, vega – impuls, siła, pęd);
tathā	–	av. – tak, w ten sposób, podobnie;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
nāśāya	–	nāśa 4i.1 m. – dla zniszczenia (od: √ naś – niszczeć, zanikać);
viśanti	–	√ viś (wchodzić) Praes. P 1c.3 – wchodzą;
lokāḥ	–	loka 1i.3 m. – światy;
tava	–	yuṣmat sn. 6i.1 – twoje;
api	–	av. – chociaż, jak również, także, co więcej, nawet;
vaktrāṇi	–	vaktra 2i.3 n. – w usta, w twarze (od: √ vac – mówić);
samṛddha-vegāḥ	–	samṛddha-vega 1i.3 m. ; KD : yeṣāṃ vegaḥ samṛddho ‘sti te – te, których pęd jest w pełni rozwinięty (od: sam- √ ṛdh – wzrastać, PP samṛddha – w pełni rozwinięty, dojrzały; √ vij – spieszyć się, zawracać, vega – impuls, siła, pęd);

warianty tekstu

pradīptaṃ jvalanaṃ → pradīpta-jvalanaṃ (w płonący ogień);
samṛddha-vegāḥ → samiddha-vegāḥ / samṛddhi-vegāḥ (mające pełen pęd / mające rozwinięty pęd);

Śāṃkara

te kim-arthaṃ praviśanti kathaṃ ca ? ity āha—
yathā pradīptaṃ jvalanam agniṃ pataṅgāḥ pakṣiṇo viśanti nāśāya vināśāya samṛddha-vegāḥ samṛddha udbhūto vego gatir yeṣāṃ te samṛddha-vegāḥ | tathaiva nāśāya viśanti lokāḥ prāṇinas tavāpi vaktrāṇi samṛddha-vegāḥ

Rāmānuja

ete rājalokāḥ, bahavo nadīnām ambupravāhāḥ samudram iva, pradīptajvalanam iva ca śalabhāḥ, tava vaktrāṇy abhivijvalanti svayam eva tvaramāṇā ātmanāśāya viśanti

Śrīdhara

avaśatvena praveśe nadī-vego dṛṣṭānta uktaḥ | buddhi-pūrvaka-praveśe dṛṣṭāntam āha yatheti | pradīptaṃ jvalanam agniṃ pataṅgāḥ śalabhā buddhi-pūrvakaṃ samṛddho vego yeṣāṃ te yathā nāśāya maraṇāyaiva viśanti tathaiva lokā ete janā api tava mukhāni praviśanti

Madhusūdana

abuddhi-pūrvaka-praveśe nadī-vegaṃ dṛṣṭāntam uktvā buddhi-pūrvaka-praveśe dṛṣṭāntam āha yatheti | yathā pataṅgāḥ śalabhāḥ samṛddha-vegāḥ santo buddhi-pūrvaṃ pradīptaṃ jvalanaṃ viśanti nāśāya maraṇāyaiva tathaiva nāśāya viśanti lokā ete duryodhana-prabhṛtayaḥ sarve 'pi tava vaktrāṇi samṛddha-vegāḥ buddhi-pūrvam anāyatyā

Viśvanātha

brak komentarza do BhG 11.35

Baladeva

jvalanaṃ vahnim

Michalski

Jak ćmy rzucają się z niepowstrzymanym pośpiechem – na swoją zgubę w płonący ogień, – tak samo z niepowstrzymanym pośpiechem – idą w twe usta ludzie na swoją zgubę.

Olszewski

Jak ku ogniowi płonącemu owad leci na śmierć z szybkością wzrastającą, tak ludzie spieszą zginąć w twoich ustach.

Dynowska

Jako ćmy, co z uporem się śpiesząc, w płomień jarzący lecą na niechybną swą śmierć, tak oni płyną w pośpiechu, by zniknąć w ust Twoich otchłani.

Sachse

Tak jak ćmy lecą na oślep do jasnego ognia,
ku swej zgubie,
tak samo ludzie wpadają na oślep do twych ust,
na własną zgubę.

Kudelska

Jak ćma w płonący ogień szybko ku swej zgubie wpada,
Tak samo ci wszyscy ludzie pędzą w twe usta ku swemu zatraceniu.

Rucińska

Jak ćmy wpadają, lecąc coraz prędzej,
na zgubę swoją w płonące ognisko,
Tak na swą zgubę wchodzą w usta Twoje
ci wszyscy ludzie w niewstrzymanym pędzie!

Szuwalska

Niczym ćmy w Twoje usta wpadają i płoną.
Płomieniami uderzasz w przestrzeń niezmierzoną,

Jurewicz

Jak ćmy z wielką prędkością lecą
do ognia gorejącego – na własną zgubę,
tak światy – na własną zgubę –
z wielką prędkością w Twe usta wpadają!

Babkiewicz

Jak ćma pędząca
ku zniszczeniu wpada
w ogień płomienny
gorejący żarem,
tak też w twe usta
wchodzą na swą zgubę
wszyscy ci ludzie
w przeraźliwym pędzie.