BhG 9.14

analiza syntaktyczna

satataṃ (zawsze) mām (mnie) kīrtayantaḥ (wysławiający)
dṛḍha-vratāḥ (których śluby są solidne) yatantaḥ ca (czyniący wysiłek)
bhaktyā (z uwielbieniem) namasyantaḥ ca (skłaniający się)
nitya-yuktāḥ (zawsze zaprzężeni) mām (mi) upāsate (oddają cześć).

tłumaczenie polskie

Ci, którzy zawsze mnie wysławiają, czynią wysiłek [podejmując] trwałe śluby,
kłaniają mi się z uwielbieniem i są zawsze zaprzężeni, ci mnie oddają cześć. 

analiza gramatyczna

satatam	–	av. – zawsze, stale (od: sa-tata – stały, niewyczerpany, nieprzerwany);
kīrtayantaḥ	–	kīrtayant ( √ kīrt – przyzywać, wołać, sławić) PPr 1i.3 m. – przyzywający, wysławiający;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
yatantaḥ	–	yatant ( √ yat – podejmować wysiłek) PPr 1i.3 m. – podejmujący wysiłek, trudzący się;
ca	–	av. – i;
dṛḍha-vratāḥ	–	dṛḍha-vrata 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ vratāni dṛḍhāni santi te – ci, których śluby są solidne (od: √ dṛṃh – uczynić mocnym, PP dṛḍha – stały, solidny, masywny, nie do zgięcia; √ vṛ – wybierać, lubić lub √ vṛ – zakrywać, powściągać, vrata – pokuta, asceza, ślub);
namasyantaḥ	–	namasyant ( √ namasya – kłaniać się) PPr 1i.3 m. – kłaniający się, oddający cześć;
ca	–	av. – i;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
bhaktyā	–	bhakti 3i.1 f. – z oddaniem, z miłością, z uwielbieniem (od: √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, bhakta – rozdany, rozdzielony, kochany; czciciel, wielbiciel, miłośnik, kochający, oddany);
nitya-yuktāḥ	–	nitya-yukta 1i.3 m. ; nityaṃ yuktā iti – zawsze zaprzęgnięci (od: av. nityam – zawsze; √ yuj – zaprzęgać, łączyć, PP yukta – połączony, zaprzężony);
upāsate	–	upa- √ ās (oddawać cześć, wielbić) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, uczestniczą;

warianty tekstu

kīrtayanto māṃ → kīrtayaṃtaś ca (i wysławiający);
yatantaś ca → yataṃto māṃ / yajaṃtaś ca / yatamānā (czyniący wysiłek by mnie osiągnąć / wielbiący mnie / ci, których umysły są powściągnięte);
dṛḍha-vratāḥ → yata-vratāḥ (których śluby są powściągnięciem);

Czwarta pada BhG 9.14 jest taka sama jak druga pada BhG 12.2.

Śāṃkara

kathaṃ ?—

satataṃ sarvadā bhagavantaṃ brahma-svarūpaṃ māṃ kīrtayantaḥ, yatantaś ca indriyopasaṃhāra-śama-dama-dayāhiṃsādi-lakṣaṇair dharmaiḥ prayatantaś ca, dṛḍha-vratā dṛḍhaṃ sthiram acālyaṃ vrataṃ yeṣāṃ te dṛḍha-vratā namasyantaś ca māṃ hṛdayeśayam ātmānaṃ bhaktyā nitya-yuktāḥ santa upāsate sevante

Rāmānuja

atyarthamatpriyatvena matkīrtanayatananamaskārair vinā kṣaṇāṇumātre ‚py ātmadhāraṇam alabhamānāḥ, madguṇaviśeṣavācīni mannāmāni smṛtvā pulakāñcitasarvāṅgāḥ harṣagadgadakaṇṭhāḥ, nārāyaṇakṛṣṇavāsedevety evam ādīni satataṃ kīrtayantaḥ, tathaiva yatantaḥ matkarmasv arcanādikeṣu, tadupakāreṣu bhavananandanavanakaraṇādikeṣu ca dṛḍhasaṅkalpā yatamānāḥ, bhaktibhārāvanamitamanobuddhyabhimānapadadvayakaradvayaśirobhir aṣṭāṅgair acintitapāṃsukardamaśarkarādike dharātale daṇḍavat praṇipatantaḥ, satataṃ māṃ nityayuktāḥ nityayogaṃ kāṅkṣamāṇā ātmāntaṃ maddāsyavyavasāyinaḥ upāsate

Śrīdhara

teṣāṃ bhajana-prakāram āha satatam iti dvābhyām | satataṃ sarvadā stotra-mantrādibhiḥ kīrtayantaḥ kecin mām upāsate sevante | dṛḍhāni vratāni niyamā yeṣāṃ tādṛśāḥ santaḥ | yatantaś ca īśvara-pūjādiṣu indiryopasaṃhārādiṣu prayatnaṃ kurvantaḥ | kecid bhaktyā namasyantaḥ praṇamantaś ca | anye nitya-yuktā anavaratam avahitā sevante | bhaktyeti nitya-yuktā iti ca kīrtanādiṣv api draṣṭavyam

Madhusūdana

te kena prakāreṇa bhajantīty ucyate dvābhyām satatam iti | satataṃ sarvadā brahma-niṣṭhaṃ gurum upasṛtya vedānta-vākya-vicāreṇa gurūpasadanetara-kāle ca praṇava-japopaniṣad-āvartanādibhir māṃ sarvopaniṣat-pratipādyaṃ brahma-svarūpaṃ kīrtayanto vedānta-śāstrādhyayana-rūpa-śravaṇa-vyāpāra-viṣayīkurvanta iti yāvat | tatha dṛḍha-vratā dṛḍhāni pratipakṣaiś cālayitum aśakyāni ahiṃsā-satyāsteya-brahmacaryāparigrahādīni vratāni yeṣāṃ te śama-damādi-sādhana-sampannā iti yāvat | tathā coktaṃ patañjalinā ahiṃsāstayāsteya-brahmacaryāparigrahā yamāḥ [Ys 2.30] te ty jāti-deśa-kāla-samayānavacchinnāḥ sārvabhaumā mahā-vratam [Ys 2.31] iti | jātyā brāhmaṇatvādikayā deśena tīrtyādinā kālena caturdaśyādinā samayena yajñādy-anyatvenānavacchinnā ahiṃsādayaḥ sārvabhaumāḥ kṣipta-mūḍha-vikṣipta-bhūmiṣv api bhāvyamānāḥ kasyām api jātau kasminn api deśe kasminn api kāle yajñādi-prayojane ‚pi hiṃsāṃ na kariṣyāmīty evaṃ-rūpeṇa kiṃcid apy aparyudasya sāmānyena pravṛttā ete mahā-vratam ity ucyante ity arthaḥ |

tathā namasyantaś ca māṃ kāya-vāṅ-manobhir namaskurvantaś ca māṃ bhagavantaṃ vāsudevaṃ sakala-kalyāṇa-guṇa-nidhānam iṣṭa-devatā-rūpeṇa guru-rūpeṇa ca sthitam | ca-kārāt-

śravaṇaṃ kīrtanaṃ viṣṇoḥ smaraṇaṃ pāda-sevanam |
arcanaṃ vandanaṃ dāsyaṃ sakhyam ātma-nivedanam || [BhP 7.5.23]

iti vandana-sahacaritaṃ śravaṇādy api bodhavyam | arcanaṃ pāda-sevanam ity api guru-rūpe tasmin sukaram eva |

atra mām iti punar vacanaṃ sa-guṇa-rūpa-parāmarśārtham | anyathā vaiyarthya-prasaṅgāt | tathā bhaktyā mad-viṣayeṇa pareṇa premṇā nitya-yuktāḥ sarvadā saṃyuktāḥ etena sarva-sādhana-pauṣkalyaṃ pratibandhakābhāvaś ca darśitaḥ |

yasya deve parā bhaktiḥ yathā deve tathā gurau |
tasyaite kathitā hy arthāḥ prakāśante mahātmanaḥ || [ŚvetU 6.23]

patañjalinā coktaṃ tataḥ pratyak-cetanādhigamo ‚py antarāyābhāvaś ca [Ys 1.29] iti | tata īśvara-praṇidhānāt pratyak-cetanasya tvaṃ-poada-lakṣyasyādhigamaḥ sākṣātkāro bhavati | antarāyāṇāṃ vighnānāṃ cābhāvo bhavatīti sūtrasyārthaḥ |

tad evaṃ śama-damādi-sādhana-sampannā vedānta-śravaṇa-manana-parāyaṇāḥ parameśvare parama-gurau premṇā namaskārādinā ca vigata-vighnāḥ paripūrṇa-sarva-sādhanāḥ santo mām upāsate vijātīya-pratyayānantaritena sajātīya-pratyaya-pravāheṇa śravaṇa-mananottara-bhāvinā satataṃ cintayanti mahātmānaḥ | anena nididhyāsanaṃ carama-sādhanaṃ darśitam | etādṛśa-sādhana-pauṣkalye sati yad vedānta-vākyajam akhaṇḍa-gocaraṃ sākṣātkāra-rūpam ahaṃ brahmāsmīti jñānaṃ tat-sarva-śaṅkā-kalaṅkāspaṣṭaṃ sarva-sādhana-phala-bhūtaṃ svotpatti-mātreṇa dīpa iva tamaḥ sakalam ajñānaṃ tat-kāryaṃ ca nāśayatīti nirapekṣam eva sākṣān-mokṣa-hetur na tu bhūmi-jaya-krameṇa bhrū-madhye prāṇa-praveśanaṃ mūrdhanyayā nāḍyā prāṇotkramaṇam arcir-ādi-mārgeṇa brahma-loka-gamanaṃ tad-bhogānta-kāla-vilambaṃ vā pratīkṣate | ato yat-prāk-pratijñātam idaṃ tu te guhyatamaṃ pravakṣyāmy uanasūyave jñānam iti tad etad uktam | phalaṃ cāsyāśubhān mokṣaṇaṃ prāg uktam evetīha punar noktam | evam atrāyaṃ gambhīro bhagavato ‚bhiprāyaḥ | uttānārthyas tu prakaṭa eva

Viśvanātha

bhajantīty uktam | tad-bhajanam eva kim ity ata āha satataṃ sadeti nātra karma-yoga iva kāla-deśa-pātra-śuddhādy-apekṣā kartavyety arthaḥ |

na deśa-niyamas tatra na kāla-niyamas tatha |
nocchiṣṭhādau niṣedho ‚ sti śrī-harer nāmni lubdhaka || iti smṛteḥ |

yatanto yatamānaḥ | yathā kuṭumba-pālanārthaṃ dīnā gṛhasthā dhanika-dvārādau dhanārthaṃ yatante, tathaiva mad-bhaktāḥ kīrtanādi-bhakti-prāpty-arthaṃ bhakta-sabhādau yatante. prāpya ca bhaktim adhīyamānam śāstram paṭhata iva punaḥ punar abhyasyanti ca | etāvanti nāma-grahaṇāni, etāvatyaḥ praṇatayaḥ, etāvatyaḥ paricaryāś cāvaśya-kartavyā ity evaṃ dṛḍhāni vratāni niyamā yeṣāṃ te. yad vā, dṛḍhāny apatitāny ekādaśy-ādi-vratāni niyamā yeṣāṃ te.| namasyantaś ca ca-kāraḥ śravaṇa-pāda-sevanādy-anukta-sarva-bhakti-saṅgrahārthaḥ | nitya-yuktā bhāvinaṃ man-nitya-saṃyogam ākāṅkṣanta āśaṃsāyāṃ bhūtavac ceti vartamāne ‚pi bhūta-kālikaḥ kta-pratyayaḥ | atra māṃ kīrtayanta eva mām upāsata iti mat-kīrtanādikam eva mad-upāsanam iti vākyārthaḥ | ato mām iti na paunruktyam āśaṅkanīyam

Baladeva

bhakti-prakāram āha satatam iti dvayena | satataṃ sarvadā deśa-kālādi-viśuddhi-nairapekṣeṇa māṃ kīrtayantaḥ sudhā-madhurāṇi mama kalyāṇa-guṇa-karmānubandhīni govinda-govardhanoddharaṇādīni nāmāny uccair uccārayanto mām upāsate | namasyantaśc a mad-arcanā-niketeṣu gatvā dhūli-paṅkāpteṣu bhū-taleṣu daṇḍavat-praṇipatanto bhaktyā prīti-bhareṇa | kīrtayanto mām upāsata iti mat-kīrtanādikam eva mad-upāsanam iti vākyārthaḥ | ato mām iti na paunaruktyam | ca-śabdo ‚nuktānāṃ śravaṇārcana-vandanādīnāṃ samuccāyakaḥ | yatantaḥ samānāśayaiḥ sādhubhiḥ sārdhaṃ mat-svarūpa-guṇādi-yāthātmya-nirṇayāya yatamānāḥ | dṛḍha-vratā dṛḍhāny askhalitāny ekādaśī-janmāṣṭamy-upoṣaṇādīni vratāni yeṣāṃ te | nitya-yuktā bhāvinaṃ man-nitya-saṃyogaṃ vāñchantaḥ āśaṃsāyāṃ bhūtavac ca [Pāṇ 3.3.132] iti sūtrād vartamāne ‚pi bhūta-kālika-kta-pratyayaḥ

Michalski

Wiecznie mnie chwaląc i dążąc ku mnie, wierni swym ślubom, oddając mi cześć przez swoją miłość, – oni mi służą w ciągłym oddaniu.

Olszewski

Nieustannie głoszą moją chwałę, ciągle walcząc! mocni w swych ślubach, hołd mi oddają, wielbią mię, służą mi w ustawicznej jedności.

Dynowska

niezłomni w ślubach, a stali w swej jodze, Mnie wysławiają, przede Mną się kłonią we czci i uwielbieniu żarliwym.

Sachse

Sławiący mnie stale,
gorliwi i niewzruszeni w swych zasadach,
otaczając mnie czcią
służą mi, pełni miłości.

Kudelska

Nieustannie chwałę mi oddają usilnie do celu dążący, w ślubach czystości umocnieni,
Oni cześć pełną miłości mi składają, a ustaleni w jodze wielbią mnie.

Rucińska

Stale głoszący mą chwalę, gorliwi, w ślubach niezłomni,
Kłaniając się i miłując mnie wiecznie, cześć mi oddają.

Szuwalska

Chwaląc Mnie nieustannie, w wyrzeczeniu trwali,
Pokłony Mi składają, w swym oddaniu stali.