BhG 6.3

ārurukṣor muner yogaṃ karma kāraṇam ucyate
yogārūḍhasya tasyaiva śamaḥ kāraṇam ucyate

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


yogam (jogę) ārurukṣoḥ (pragnącego osiągnąć) muneḥ (mędrca) karma (czyn) kāraṇam (środkiem) ucyate (jest nazywany).
tasya eva (właśnie jego) yogārūḍhasya (tego, który osiągnął jogę) śamaḥ (spokój) kāraṇam (środkiem) ucyate (jest nazywany).

 

tłumaczenie polskie


Mówi się że czyn jest metodą dla mędrca, który pragnie dostąpić jogi.
Mówi się, że spokój jest metodą dla tego właśnie, który jogi dostąpił.

 

analiza gramatyczna

ārurukṣoḥ ārurukṣu (ā-ruh – wstępować ) des. 6i.1 m. pragnącego wspiąć się, podnieść, uczynić postęp;
muneḥ muni 6i.1 m. mędrca, świętego, wieszcza (od: man – myśleć, wyobrażać sobie);
yogam yoga 2i.1 m. przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej (od:yuj – zaprzęgać, łączyć);
karma karman 1i.1 n. czyn, działanie i jego skutki (od: kṛ – robić);
kāraṇam kāraṇa 1i.1 n. przyczyna, powód, motyw, zasada, środek (od: kṛ – robić, karaṇa – czyn, bezpośrednia przyczyna, instrument, pomocnik);
ucyate vac (mówić) Praes. pass. 1c.1 mówi się o, jest nazywane;
yogārūḍhasya yoga-ārūḍha 6i.1 m. ; TP : yogam āruḍhasyetitego, który osiągnął jogę (od: yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga  – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej; ā-ruh – wstępować, PP ārūḍha – który się wspiął);
tasya tat sn. 6i.1 m. jego;
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
śamaḥ śama 1i.1 m. spokój, wyciszenie (od: śam – wyciszać, kończyć, niszczyć);
kāraṇam kāraṇa 1i.1 n. przyczyna, powód, motyw, zasada, środek (od: kṛ – robić, karaṇa – czyn, bezpośrednia przyczyna, instrument, pomocnik);
ucyate vac (mówić) Praes. pass. 1c.1 mówi się o, jest nazywane;

 

warianty tekstu


yogārūḍhasya → āruḍhasya tu (ale tego, który się wspiął);
 
 

Śāṃkara


evaṃ paramārtha-saṃnyāsa-karma-yogayoḥ kartṛ-dvārakaṃ saṃnyāsa-sāmānyam apekṣya yaṃ saṃnyāsam iti prāhur yogaṃ taṃ viddhi pāṇḍāva [gītā 6.2] iti karma-yogasya stuty-arthaṃ saṃnyāsatvam uktam | dhyāna-yogasya phala-nirapekṣaḥ karma-yogo bahiraṅgaṃ sādhanam iti taṃ saṃnyāsatvena stutvādhunā karma-yogasya dhyāna-yoga-sādhanatvaṃ darśayati—

ārurukṣor āroḍhum icchataḥ, anārūḍhasya, dhyāna-yoge’vasthātum aśaktasyaivety arthaḥ | kasya tasyārurukṣoḥ ? muneḥ, karma-phala-saṃnyāsina ity arthaḥ | kim ārurukṣoḥ ? yogam | karma kāraṇaṃ sādhanam ucyate | yogārūḍhasya punas tasyaiva śamar upaśamaḥ sarva-karmabhyo nivṛttiḥ kāraṇaṃ yogārūḍhasya sādhanam ucyate ity arthaḥ | yāvad yāvat karmabhya uparamate, tāvat tāvat nirāyāsasya jitendriyasya cittaṃ samādhīyate | tathā sati sa jhaṭiti yogārūḍho bhavati | tathā coktaṃ vyāsena—

naitādṛśaṃ brāhmaṇasyāsti vittaṃ
yathaikatā samatā satyatā ca |
śīlaṃ sthitir daṇḍa-nidhānam ārjavaṃ
tatas tataś coparamaḥ kriyābhyaḥ || [mātrbh 12.175.37] iti

 

Rāmānuja


karmayoga evāpramādena yogaṃ sādhayatīty āha

yogam ātmāvalokanaṃ prāptum icchor mumukṣoḥ karmayoga eva kāraṇam ucyate / tasyaiva yogārūḍhasya pratiṣṭhitayogasyaiva, śamaḥ karmanivṛttiḥ kāraṇam ucyate / yāvad ātmāvalokanarūpamokṣāvāpti karma kāryam ityarthaḥ

 

Śrīdhara


tarhi yāvaj-jīvaṃ karma-yoga eva prāpta ity āśaṅkya tasyāvadhim āha ārurukṣor iti | jñāna-yogam āroḍhuṃ prātum icchoḥ puṃsas tad-ārohe kāraṇaṃ karmocyate | citta-śuddhi-karatvāt | jñāna-yogam ārūḍhasya tu tasyaiva dhyāna-niṣṭhasya śamaḥ samādhiś citta-vikṣepaka-karmoparamo jñāna-paripāke kāraṇam ucyate

 

Madhusūdana


tat kiṃ praśastatvāt karma-yoga eva yāvaj-jīvam anuṣṭheya iti nety āha ārurukṣor iti | yogam antaḥ-karaṇa-śuddhi-rūpaṃ vairāgyam ārurukṣor āroḍhum icchor na tvārūḍhasya muner bhaviṣyataḥ karma-phala-tṛṣṇā-tyāginaḥ karma śāstra-vihitam agnihotrādi nityaṃ bhagavad-arpaṇa-buddhyā kṛtaṃ kāraṇaṃ yogārohaṇe sādhanam anuṣṭheyam ucyate veda-mukhena mayā | yogārūḍhasya yogam antaḥ-karaṇa-śuddhi-rūpaṃ vairāgyaṃ prāptavatas tu tasyaiva pūrvaṃ karmiṇo ‚pi sataḥ śamaḥ sarva-karma-saṃnyāsa eva kāraṇam anuṣṭheyatayā jñāna-paripāka-sādhanam ucyate

 

Viśvanātha


nanu tarhy aṣṭāṅga-yogino yāvaj-jīvam eva niṣkāma-karma-yogaḥ prāpta ity āśaṅkya tasyāvadhim āha ārurukṣor iti | muner yogābhyāsino yogaṃ niścala-dhyāna-yogam āroḍhuṃ icchos tad-ārohe kāraṇaṃ karma cocyate citta-śuddhi-karatvāt | tatas tasya yogaṃ dhyāna-yogam ārūḍhasya dhyāna-niṣṭhā-prāptaḥ śamaḥ vikṣepaka-sarva-karmoparamaḥ kāraṇam | tad evaṃ samyak-citta-śuddhi-rahito yogārurukṣuḥ

 

Baladeva


nanv evam aṣṭāṅga-yogino yāvaj jīvaṃ karmānuṣṭhānaṃ prāptam iti cet tatrāha ārurukṣor iti | muner yogābhyāsino yogaṃ dhyāna-niṣṭhām ārurukṣos tad-ārohe karma kāraṇaṃ hṛd-viśuddhi-kṛttvāt | tasyaiva yogārūḍhasya dhyāna-niṣṭhasya tad-dāḍhye śamo vikṣepaka-karmoparatiḥ kāraṇam

 
 

Michalski


Dla odbieżćy, który się chce podnieść wzwyż, ku Jodze, czyn jest podstawą, dla tego zaś, kto już Jogę osiągnął, podstawą jest spokój.

 

Olszewski


Dla samotnika, który dąży ku Jedności świętej, czyn staje się pomocą; osiągnąwszy ją, ma spokój za pomocnika.

 

Dynowska


Człowiek rozumny, który po drodze Jogi się wspina, czynów za środek używa; lecz gdy posiądzie doskonałość w Jodze, pogodne trwanie w niej staje się dlań środkiem.

 

Sachse


Mówi się, że mędrca,
który pragnie wspiąć się ku jodze, cechuje czyn.
Spokój natomiast jest nieodłączną cechą tego,
kto już jogę osiągnął.

 

Kudelska


Czyn jest środkiem dla mędrca, gdy pragnie do końca jogę poznać,
A gdy ją osiągnie, wtedy pogoda ducha jest środkiem jego działania.

 

Rucińska


Gdy muni wznieść się do jogi chce, czyn jest środkiem dla niego,
Gdy wzniósł się do jogi, spokój dla niego jest wtedy środkiem.

 

Szuwalska


Dla mędrca, co do jogi dąży, czyn jest środkiem,
Lecz dla spełnionych w jodze podstawą jest spokój.

 
 

Both comments and pings are currently closed.