BhG 18.9

kāryam ity eva yat karma niyataṃ kriyate ‚rjuna
saṅgaṃ tyaktvā phalaṃ caiva sa tyāgaḥ sāttviko mataḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


he arjuna (Ardźuno),
kāryam iti (do zrobienia) eva [matvā] (właśnie pomyślawszy)
saṅgam (lgnięcie) phalam ca eva (i zaiste owoc) tyaktvā (porzuciwszy)
yat niyatam karma (który uregulowany czyn) kriyate (jest wykonywany),
sa tyāgaḥ (to porzucenie) sāttvikaḥ (za sattwiczne) mataḥ [asti] (jest uważane).
 

tłumaczenie polskie


Ardźuno, [gdy ktoś myśli:] ‘to jest do zrobienia’, i porzucając lgnięcie i rezultat
dokonuje uregulowanych czynów, takie odrzucenie uważane jest za sattwiczne.
 

analiza gramatyczna

kāryam kārya (kṛ robić) PF 1i.1 n. do zrobienia, praca, obowiązek szczególnie religijny;
iti av. tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
yat yat sn. 1i.1 n. które;
karma karman 1i.1 n. czyn, działanie i jego skutki (od: kṛ – robić);
niyatam niyata (ni-yam – powściągać, kontrolować) PP 1i.1 n. powściągnięte, kontrolowane;
kriyate kṛ (robić) Praes. pass. 1c.1 jest wykonywany;
arjuna arjuna 8i.1 m. biały, jasny;
saṅgam saṅga 2i.1 m. lgnięcie, zejście się, związek, towarzystwo, nadzieje, pragnienia, przywiązania (od: sam-gam – schodzić się lub sañj – lgnąć, sklejać, kurczowo trzymać, przywiązywać się, wchodzić w kontakt);
tyaktvā tyaj (porzucać) absol. porzuciwszy;
phalam phala  2i.1 n. owoc, rezultat (od: phal – dojrzewać);
ca av. i;
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
saḥ tat sn. 1i.1 m. on;
tyāgaḥ tyāga 1i.1 m. porzucenie, wyrzeczenie się (od: tyaj – porzucać);
sāttvikaḥ sāttvika 1i.1 m. związany z sattwą, sattwiczny (od: as – być, PPr sant – będący, istnienie, abst. sattva – jestestwo, esencja, mądrość, duch, jedna z trzech gun);
mataḥ mata (man – myśleć) PP 1i.1 m. myślany, uważany, szanowany; myśl, opinia, punkt widzenia, wola;

 

warianty tekstu


kriyate → kurute (czyni);
tyāgaḥtyāgī (wyrzeczeniec);
mataḥ → smṛtaḥ (pamiętany);
 
 



Śāṃkara


kaḥ punaḥ sāttvikas tyāgaḥ ? ity āha—
kāryaṃ kartavyam ity eva yat karma niyataṃ nityaṃ kriyate nirvartyate, he arjuna ! saṅgaṃ tyaktvā phalaṃ caiva | etan nityānāṃ karmaṇāṃ phalavattve bhagavad-vacanaṃ pramāṇam avocāma | athavā, yady api phalaṃ na śrūyate nityasya karmaṇaḥ, tathāpi nityaṃ karma kṛtam ātma-saṃskāraṃ pratyavāya-parihāraṃ vā phalaṃ karoti ātmana iti kalpayaty evājñaḥ | tatra tām api kalpanāṃ nivārayati phalaṃ tyaktvā ity anena | ataḥ sādhūktaṃ saṅgaṃ tyaktvā phalaṃ ceti | sa tyāgo nitya-karmasu saṅga-phala-parityāgaḥ sāttvikaḥ sattva-nirvṛtto mato ’bhipretaḥ ||

nanu karma-parityāgas tri-vidhaḥ saṃnyāsa iti ca prakṛtaḥ | tatra tāmaso rājasaś coktas tyāgaḥ | katham iha saṅga-phala-tyāgas tṛtīyatvenocyate ? yathā trayo brāhmaṇā āgatāḥ, tatra ṣaḍ-aṅga-vidau dvau, kṣatriyas tṛtīya iti tadvat | naiṣa doṣas tyāga-sāmānyena stuty-arthatvāt | asti hi karma-saṃnyāsasya phalābhisaṃdhi-tyāgasya ca tyāgatva-sāmānyam | tatra rājasa-tāmasatvena karma-tyāga-nindayā karma-phalābhisaṃdhi-tyāgaḥ sāttvikatvena stūyate sa tyāgaḥ sāttviko mataḥ iti

 

Rāmānuja


nityanaimittikamahāyajñādivarṇāśramavihitaṃ karma madārādhanarūpatayā kāryaṃ svayaṃprayojanam iti matvā saṅgam karmaṇi mamatāṃ phalaṃ ca tyaktvā yat kriyate, sa tyāgaḥ sāttviko mataḥ, sa sattvamūlaḥ, yathāvasthitaśāstrārthajñānamūla ityarthaḥ / sattvaṃ hi yathāvasthitavastujñānam utpādayatīty uktam, „sattvāt saṃjāyate jñānam” iti / vakṣyate ca, „pravṛttiṃ ca nivṛttiṃ ca kāryākāryaṃ bhayābhaye / bandhaṃ mokṣaṃ ca yā vetti buddhiḥ sā pārtha sāttvikī// ” iti
 

Śrīdhara


sāttvikaṃ tyāgam āha kāryam iti | kāryam ity evaṃ niyatam avaśya-kartavyatayā vihitaṃ karma saṅgaṃ phalaṃ ca tyaktvā kriyate iti yat tādṛśas tyāgaḥ sāttviko mataḥ
 

Viśvanātha


kāryam avaśya-kartavyam iti buddhyā niyataṃ nityaṃ karma, sāttvika iti tyāgāt tyāga-phalaṃ jñānaṃ sa labhetaiveti bhāvaḥ
 

Baladeva


kāryam avaśya-kartavyatayā vihitaṃ karma niyataṃ yathā bhavati, tathā saṅgaṃ kartṛtvābhiniveśaṃ phalaṃ ca nikhilaṃ tyaktvā kriyata iti yat sa tyāgaḥ sāttvikas tādṛśa-jñānasya sattva-dharmatvāt
 
 



Michalski


Kiedy spełniamy czyn konieczny z jedyną myślą, że czyn ten powinien być spełniony i wyrzekamy się skłonności do niego i jego owoców, takie wyrzeczenie, Ardżuno, nazywa się sattwam.
 

Olszewski


Wszelki czyn konieczny należy wypełniać, mówiąc: »Tak trzeba uczynić«, i jeżeli człowiek wyzbędzie się żądzy i odrzuci owoc czynów, to właśnie będzie istotą samozaparcia się.
 

Dynowska


Lecz ten, kto obowiązek wykonywa prosto, „bo spełniony być musi”, odrzucając wszelkie upodobania i nadzieje nagrody, tego wyrzeczenie bezinteresowne jest i pełne harmonii, Ardżuno.
 

Sachse


A jeśli ktoś spełnia czyn należny, Ardżuno,
dlatego tylko, że trzeba go spełnić,
bez przywiązania i bez nadziei na jego owoc,
to jest to zaniechanie pod wpływem sattwy.
 

Kudelska


Kto każdy czyn wypełnia jak przypisaną mu powinność, porzucając wszelkie więzy i owoce swych czynów,
Takie wyrzeczenie przynależy szlachetnej naturze.
 

Rucińska


Gdy czyn się spełnia powinny z myślą, że trzeba, Ardżuno,
Bez lgnięcia, zrzekłszy się plonu, to wyrzeczenie sattwiczne.
 

Szuwalska


Kto pracę wykonuje jako obowiązek,
Nie licząc na korzyści, ten w swym wyrzeczeniu
Znajduje się pod wpływem harmonii, Ardżuno;
 
 

Both comments and pings are currently closed.