BhG 8.15

mām upetya punar-janma duḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ saṃsiddhiṃ paramāṃ gatāḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

analiza syntaktyczna


mahātmānaḥ (ci, którzy maja wielką jaźń) mām (mnie) upetya (osiągnąwszy)
duḥkhālayam (siedzibę cierpienia) aśāśvatam (niestałe) punar-janma (kolejne narodziny) na āpnuvanti (nie osiągają),
[te] (oni) paramāṃ (do najwyższej) saṃsiddhiṃ (do doskonałości) gatāḥ (którzy doszli).

 

tłumaczenie polskie


Wielcy duchem, gdy mnie osiągają, dochodzą do najwyższej doskonałości,
[dlatego] nie doświadczają nieustannych i pełnych cierpienia ponownych narodzin.

 

analiza gramatyczna

mām asmat sn. 2i.1mnie;
upetya upa-i (podchodzić, osiągać) absol. osiągnąwszy, zbliżywszy się;
punar-janma punar-janman 2i.1 n. ponowne narodziny (od: jan – rodzić, janman – narodziny; av. punaḥ – ponownie, jeszcze raz, z powrotem);
duḥkhālayam duḥkha-ālaya 2i.1 n. ; TP : duḥkhasyālayam itisiedzibę cierpienia (od: dur / dus – prefiks: trudny, zły, twardy; kha – zagłębienie, otwór, piasta; duḥ-kha – ból, cierpienie; dosłownie: dobre i złe zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu], stąd poruszanie się gładko i z oporem; ā- – podchodzić, osiedlać się, ālaya – siedziba, schronienie, mieszkanie);
aśāśvatam a-śāśvata 2i.1 n. nie wieczne, nie nieustanne, nie stałe;
na av. nie;
āpnuvanti āp (osiągać) Praes. P 1c.3 osiągają, zdobywają;
mahātmānaḥ mahā-ātman 1i.3 m. ; BV : yeṣām ātmā mahān asti teci, których jaźń jest wielka (od: mah – powiększać, mahant – wielki; ātman – jaźń);
saṃsiddhim sam-siddhi 2i.1 f. sukcesu, doskonałość, osiągnięcie, spełnienie (od: sidh – odnosić sukces, osiągać doskonałość);
paramām paramā  2i.1 f. najwyższą (od: para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny, parama – najdoskonalszy, najlepszy);
gatāḥ gata (gam – iść) PP 1i.3 m. ci, którzy doszli;

 
 

Śāṃkara


tava saulabhyena kiṃ syāt ? ity ucyate | sṛṇu tan mama saulabhyena yad bhavati—

mām upetya mām īśvaram upetya mad-bhāvam āpadya punar janma punar utpattiṃ nāpnuvanti na prāpnuvanti | kiṃ-viśiṣṭaṃ punar-janma na prāpnuvanti ? iti, tad-viśeṣaṇam āha—duḥkhālayaṃ duḥkhānām ādhyātmikādīnām ālayam āśrayam | ālīyante yasmin duḥkhānīti duḥkhālayaṃ janma | na kevalaṃ duḥkhālayam, aśāśvatam anavasthita-svarūpaṃ ca | nāpnuvanti īdṛśaṃ punar-janma mahātmāno yatayaḥ saṃsiddhiṃ mokṣākhyāṃ paramāṃ prakṛṣṭāṃ gatāḥ prāptāḥ | ye punar māṃ na prāpnuvanti te punar āvartante

 

Rāmānuja


ataḥ param adhyāyaśeṣeṇa jñāninaḥ kaivalyārthinaś cāpunarāvṛttim aiśvaryārthinaḥ punarāvṛttiṃ cāha

māṃ prāpya punarnikhiladuḥkhālayam aśāśvatam asthiraṃ janma na prāpnuvanti / yata ete mahātmānaḥ mahāmanasaḥ, yathāvasthitamatsvarūpajñānānā atyarthamatpriyatvena mayā vinā ātmadhāraṇam alabhamānā mayy āsktamanaso madāśrayā mām upāsya paramasaṃsiddhirūpaṃ māṃ prāptāḥ

 

Śrīdhara


yady evaṃ tvaṃ sulabho ‚si tataḥ kiṃ ? ata āha mām iti | ukta-lakṣaṇā mahātmāno mad-bhaktā māṃ prāpya punar duḥkhāśrayam antiyaṃ ca janma na prāpnuvanti | yatas te paramāṃ samyak siddhiṃ mokṣam eva prāptāḥ | punar janmano duḥkhānāṃ cālayaṃ sthānaṃ te mām upetya na prāpnuvantīti vā

 

Madhusūdana


bhagavantaṃ prāptāḥ punar āvartante na veti sandehe nāvartanta ity āha mām iti | mām īśvaraṃ prāpya punar janma manuṣyādi-deha-sambandhaṃ kīdṛśaṃ duḥkhālayaṃ garbha-vāsa-yoni-dvāra-nirgamanādy-aneka-duḥkha-sthānam | aśāśvatam asthiraṃ dṛṣṭa-naṣṭa-prāyaṃ nāpnuvanti punar nāvartanta ity arthaḥ | yato mahātmnāno rajas-tamo-mala-rahitāntaḥ-karaṇā śuddha-sattvāḥ samutpanna-samyag-darśanā mal-loka-bhogānte paramāṃ sarvotkṛṣṭāṃ saṃsiddhiṃ muktiṃ gatās te | atra māṃ prāpya siddhiṃ gatā iti vadatopāsakānāṃ krama-muktir darśitā

 

Viśvanātha


tvāṃ prāptavatas tasya kiṃ syād ity āha mām iti | duḥkhālayaṃ duḥkha-pūrṇam | aśāśvatam anityaṃ ca janma nāpnuvanti kintu sukha-pūrṇaṃ janma maj-janma-tulyaṃ prāpnuvanti | śāśvatas tu dhruvo nityaḥ sadānanaḥ sanātanaḥ ity amaraḥ | yadā vasudeva-gṛhe sukha-pūrṇaṃ nitya-bhūtam aprākṛtaṃ maj-janma bhavet tad eva teṣāṃ mad-bhaktānām api man-nitya-saṅgināṃ janma syān nānyadā iti bhāvaḥ | paramām iti anye bhaktāḥ saṃsiddhiṃ prāpnuvanti ananya-cetasas tu paramāṃ saṃsiddhiṃ mal-līlā-parikaratām ity arthaḥ | tenokta-lakṣaṇebhyaḥ sarva-bhaktebhyo dṛśya-śraiṣṭhyaṃ dyotitam

 

Baladeva


tāṃ labdhavataḥ kiṃ phalaṃ syād ity apekṣāyām āha mām iti | mām ukta-lakṣaṇam upetya prāpya punaḥ prapañce janma nāpnuvanti nāvartanta ity arthaḥ | kīdṛśaṃ janmety āha duḥkhālayaṃ garbha-vāsādi-bahu-kleśa-pūrṇam | aśāśvatam anityaṃ dṛṣṭa-naṣṭa-prāyam śāśvatas tu dhruvo nityaḥ ity amaraḥ | yatas te paramāṃ sarvotkṛṣṭāṃ saṃsiddhiṃ gatiṃ mām eva gatā labdhavantaḥ avyakto ‚kṣara ity uktas tam āhuḥ paramāṃ gatim iti vakṣyati | kīdṛśās te mahātmāno ‚tyudāra-mnanasaḥ vijñānānanda-nidhiṃ bhakta-prasādābhimukhaṃ bhaktāyatta-sarvasvaṃ māṃ vinānyat sārṣṭyādikam agaṇayanto made-eka-jīvātavo bhavanty atas te mām eva saṃsiddhiṃ gatāḥ | atrānanya-cetaso ‚sya svaikāntinaḥ sva-niṣṭhebhyaḥ sva-bhaktebhyaḥ śraiṣṭhyaṃ ucyate

 
 

Michalski


A wielkoduszni, co już zdobyli najwyższą doskonałość i weszli we mnie, – nie osiągną więcej nowych narodzeń, – tych przemijających siedzib boleści.

 

Olszewski


Doszedłszy do mnie, te wielkie dusze, które osiągnęły doskonałość najwyższą, nie wracają już do tego życia znikomego, siedliska złego.

 

Dynowska


A gdy we Mnie wstąpi, ten wielki duszą człowiek, nie wraca już więcej na ten świat bólu znikomy, bowiem wzniosłą doskonałość osiąga.

 

Sachse


Ludzie wielkiego serca,
ci, którzy doszli do najwyższej doskonałości,
przybywszy do mnie
nie podlegają już ponownym narodzinom
w tym przemijalnym siedlisku nieszczęścia.

 

Kudelska


Ci, wielkiego ducha, którzy do mnie przyszli, nie rodzą się ponownie w miejscu pełnym nieszczęść i zmienności;
Oni już osiągnęli najwyższą doskonałość.

 

Rucińska


Gdy dotrą do mnie, narodzin – nietrwałych, pełnych cierpienia –
Już nigdy nie przyjmą święci, u szczytu będąc spełnienia.

 

Szuwalska


Kto Mnie poznał, już nigdy nie będzie się rodzić
W miejscu pełnym cierpienia, w świecie tymczasowym.
Nigdy więcej nie zdarzy się to wielkim duszom,
Co najwyższy już znają cel i przeznaczenie.
 
 

Both comments and pings are currently closed.