BhG 5.25

analiza syntaktyczna

kṣīṇa-kalmaṣāḥ (których grzechy zostały zniszczone) chinna-dvaidhāḥ (których niepewność została przecięta) yatātmānaḥ (których jaźń jest okiełznana) sarva-bhūta-hite ratāḥ (którzy radują się dobrem wszystkich istot) ṛṣayaḥ (wieszczowie) brahma-nirvaṇaṃ (wygaśnięcie w brahmanie) labhante (osiągają).

tłumaczenie polskie

Wieszczowie, którzy zniszczyli wszelki grzech, przecięli niepewność, okiełznali jaźń
i radują się dobrem wszystkich istot, osiągają wygaśnięcie w brahmanie.

analiza gramatyczna

labhante	–	√ labh (osiągać) Praes. Ā 1c.3 – osiągają;
brahma-nirvāṇam	–	brahma-nirvāṇa 2i.1 n. ; TP : brahmaṇi nirvāṇam iti – wygaszenie w brahmanie (od: √ bṛh – zwiększać, brahman – duch, Weda; nir- √ vā – zdmuchiwać, wygaszać, wyciszać, nirvāṇa – wygaszenie, spokój, wyciszenie, śmierć, wyzwolenie);
ṛṣayaḥ	–	ṛṣi 1i.3 m. – święci, wieszczowie;
kṣīṇa-kalmaṣāḥ	–	kṣīṇa-kalmaṣa 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ kalmaṣāni kṣīṇāni santi te – ci, których grzechy zostały zniszczone (od: √ kṣi – niszczyć, kṣīṇa – zniszczony, stracony, usunięty; karma+so – niszczący dobre czyny, kalmaṣa – brud, plama, grzech);
chinna-dvaidhāḥ	–	chinna-dvaidha 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ dvaidhaṃ chinnam asti te – ci, których niepewność została przecięta (od: √ chid – ciąć, PP chinna – przecięte, zniszczone; dvai-dha – dwoistość, dwulicowość, wątpliwości, niepewność);
yatātmānaḥ	–	yatātman 1i.3 m. ; BV : yeṣām ātmā yato ‘sti te – ci, których jaźń jest powściągnięta (od: √ yam – zatrzymywać, powściągać, PP yata – zatrzymany, powściągnięty; ātman – jaźń);
sarva-bhūta-hite	–	sarva-bhūta-hita 7i.1 m. ; TP : sarveṣāṃ bhūtānāṃ hita iti – w dobru wszelkich istot (od: sarva – wszystko; √ bhū – być, PP bhūta – będący, prawdziwy, istota, byt; √ dhā – umieszczać, PP hita – umieszczony, odpowiedni, dobry, pożyteczny, przyjacielski);
ratāḥ	–	rata ( √ ram – radować się, bawić) PP 1i.3 m. – radujący się, znajdujący przyjemność w (wymaga locativusu);

warianty tekstu

kṣīṇa-kalmaṣāḥ → kṣīṇa-kilbiṣāḥ (których grzech został zniszczony);
chinna-dvaidhā → chinna-dvidhā (których rozdwojenie zostało przecięte);
yatātmānaḥ → jitātmānaḥ (których jaźń jest zwyciężona);
chinna-dvaidhā yatātmānaḥ → bhinnadvaitā mahātmānaḥ (ci, których dualizm został rozbity, których jaźń jest potężna);

Czwarta pada wersetu BhG 5.25 taka sama jak czwarta pada wersetu BhG 12.4.

Śāṃkara

kiṃ ca—

labhante brahma-nirvāṇaṃ mokṣam ṛṣayaḥ samyag-darśinaḥ saṃnyāsinaḥ kṣīṇa-kalmaṣāḥ kṣīṇa-pāpā nirdoṣāś chinna-dvaidhāḥ chinna-saṃśayā yatātmānaḥ saṃyatendriyāḥ sarva-bhūta-hite ratāḥ sarveṣāṃ bhūtānāṃ hite ānukūlye ratā ahiṃsakā ity arthaḥ

Rāmānuja

cchinnadvaidhāḥ śītoṣṇādidvandvair vimuktāḥ, yatātmānaḥ ātmany eva niyamitamanasaḥ, sarvabhūtahite ratāḥ ātmavat sarveṣāṃ bhūtānāṃ hiteṣv eva niratāḥ, ṛṣayaḥ draṣṭāraḥ ātmāvalokanaparāḥ, ya evambhūtās te kṣīṇāśeṣātmaprāptivirodhikalmaṣāḥ brahmanirvāṇaṃ labhante

Śrīdhara

kiṃ ca labhanta iti | ṛṣayaḥ samyag-darśinaḥ | kṣīṇaṃ kalmaṣaṃ yeṣām | sarveṣāṃ bhūtānāṃ hite ratāḥ kṛpalavaḥ | te brahma-nirvāṇaṃ mokṣaṃ labhante

Madhusūdana

mukti-hetor jñānasya sādhanāntarāṇi vivṛṇvann āha labhanta iti | prathamaṃ yajñādibhiḥ kṣīṇa-kalmaṣāḥ | tato 'ntaḥkaraṇa-śuddhayā ṛṣayaḥ sūkṣma-vastu-vivecana-samarthāḥ saṃnyāsinaḥ | tataḥ śravaṇādi-paripākeṇa cchinna-dvaidhā nivṛtta-sarva-saṃśayāḥ | tato nididhyāsana-paripākeṇa saṃyatātmānaḥ paramātmany evaikāgra-cittāḥ | etādṛśāś ca dvaitādarśitvena sarva-bhūta-hite ratā hiṃsā-śūnyā brahma-vido brahma-nirvāṇaṃ labhante |

yasmin sarvāṇi bhūtāni ātmaivābhūd vijānataḥ |
tatra ko mohaḥ kaḥ śoka ekatvam anupaśyataḥ || iti śruteḥ |

bahu-vacanam, tad yo devānāṃ ity ādi-śruty-uktāniyama-pradarśanārtham

Viśvanātha

evaṃ bahava eva sādhana-siddhā bhavantīty āha labhanta iti

Baladeva

evaṃ sādhana-siddhā bahava bhavantīty āha labhanta iti | ṛṣayas tattva-draṣṭāraḥ | chinna-dvaidhā vinaṣṭ-saṃśayāḥ | sphuṭam anyat

Michalski

Zgaśnięcia w Brahmanie dostępują poznawcy, których błędy zostały zniweczone, rozłam wewnętrzny przecięty, którzy duch swój opanowali i są przyjaźni szczęściu wszystkich stworzeń.

Olszewski

Tak gasną w Bogu Riszyowie, którzy zmazali swoje grzechy, nie rozdzielili ducha swego, którzy sami siebie ujarzmili i radują się szczęściem wszystkich żyjących.

Dynowska

Wieszczowie i Mędrcy, od grzechu wolni i od dwoistości poczucia, naturą swą w pełni władający a o dobro wszystkich dbali, osiągają również najwyższy Pokój szczęścia – Nirwanę w Brahmanie.

Sachse

Ukojenia w brahmanie doznają mędrcy,
których winy uległy zniszczeniu,
których nie dotyczą już pary przeciwieństw,
panujący nad sobą
i przychylni wszelkiemu stworzeniu.

Kudelska

Mędrcy, którzy słabość odrzucili, wątpliwości wszelkie przecięli, których umysły są w pełni zharmonizowane,
Którzy radują się dobrem każdej istoty, osiągają stan szczęśliwości brahmana.

Rucińska

Gasną w Brahmanie bezgrzeszni wieszcze, rozterek wyzbyci,
Nad ciałem swym panujący, życzliwi dla wszystkich istot.

Szuwalska

Stan taki osiąga
Ten, kto się wzniósł nad świata dualizm i błędy
I skupiony na sobie pragnie dobra wszystkich.