BhG 5.17

tad-buddhayas tad-ātmānas tan-niṣṭhās tat-parāyaṇāḥ
gacchanty apunar-āvṛttiṃ jñāna-nirdhūta-kalmaṣāḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


[ye] (którzy) tad-buddhayaḥ (których roztropność jest w tym) tad-ātmānaḥ (których jaźń jest w tym) tan-niṣṭhāḥ (których wiara jest w tym) tat-parāyaṇāḥ (którzy są temu oddani) jñāna-nirdhūta-kalmaṣāḥ (których grzechy zostały zniszczone dzięki wiedzy)
[te janāḥ] (ci ludzie) apunar-āvṛttim (ku niepowracaniu ponownie) gacchanti (idą).

 

tłumaczenie polskie


[Ci], których roztropność jest na tym [skupiona],
których jaźń jest tym [pochłonięta], którzy wiarę w to [pokładają],
którzy są temu oddani, których grzechy przez wiedzę zniszczone,
[ci] zmierzają ku niepowracaniu [tutaj] ponownie.

 

analiza gramatyczna

tad-buddhayaḥ tad-buddhi 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ buddhis tasminn asti teci, których roztropność jest w tym (od: tat sn. to; budh – budzić, rozumieć, percepować; buddhi – roztropność, rozum, myśl, rozsądek, intelekt, percepcja, poznanie, idea, pogląd);
tad-ātmānaḥ tad-ātman 1i.3 m. ; BV : yeṣām ātmā tasminn asti teci, których jaźń jest w tym (od: tat sn. to; ātman – jaźń);
tan-niṣṭhāḥ tad-niṣṭha 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ niṣṭhā tasminn asti teci, których wiara jest w tym (od: tat sn. to; sthā – stać, istnieć, niṣṭhā – stan, stałość, pewność, oddanie, wiara, przekonanie, doskonałość, konkluzja, śmierć);
tat-parāyaṇāḥ tad-parāyaṇa 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ tat parāyaṇam asti teci, dla których to jest najwyższym celem (od: tat sn. to; para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny, najlepszy; ayana – droga; parāyaṇa – najwyższa droga, ostateczny cel; w złożeniach – całkowicie poświęcony czemuś, oddany);
gacchanti gam (iść) Praes. P 1c.3 idą;
apunar-āvṛttim a-punar-āvṛtti 2i.1 f. w ponowne niepowracanie (od: av. punaḥ – ponownie, jeszcze raz, z powrotem, a-punaḥ – nigdy więcej, nie ponownie; ā-vṛt – zawracać, obracać się; āvṛtti – zawrócenie, powrót, powtórzenie);
jñāna-nirdhūta-kalmaṣāḥ jñāna-nirdhūta-kalmaṣa 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ kalmaṣāṇi jñānena nirdhūtāni santi teci których grzechy zniszczone są dzięki wiedzy (od: jñā – wiedzieć, rozumieć, jñāna – wiedza, mądrość, inteligencja; nir-dhū – trząść, niszczyć; PP nir-dhūta – uderzone, zniszczone; karma+so – niszczący dobre czyny, kalmaṣa – brud, plama, grzech);

 

warianty tekstu


jñāna-nirdhūta-kalmaṣāḥ → jñāna-nirdhauta-kalmaṣāḥ (których grzechy zmyte są dzięki wiedzy);

… → werset spoza wydania krytycznego po wersecie 5.17:
smaranto ‚pi muhus tv etat spṛśanto ‚pi svakarmaṇi
saktā api na sajjanti paṅke ravikarā iva

Chociaż wciąż rozpamiętują, choć tego dotykają, choć do własnych czynów
przylgnięci, to nie lgną tak jak promienie Słońca do błota.

 
 


Śāṃkara


yat paraṃ jñānaṃ prakāśitaṃ—

tasmin brahmaṇi gatā buddhir yeṣāṃ te tad-buddhayaḥ, tad-ātmānas tad eva paraṃ brahma ātmā yeṣāṃ te tad-ātmanāḥ, tan-niṣṭhāḥ niṣṭhā abhiniveśas tātparyaṃ sarvāṇi karmāṇi saṃnyasya tasmin brahmaṇy eva avasthānaṃ yeṣāṃ te tan-niṣṭhāḥ, tat-parāyaṇā ca tad eva param ayanaṃ parā gatir yeṣāṃ bhavati te tat-parāyaṇāḥ kevalātma-rataya ity arthaḥ | yeṣāṃ jñānena nāśitam ātmano’jñānaṃ te gacchanti evaṃ-vidyāḥ apunar-āvṛttim apunar-deha-saṃbandhaṃ jñāna-nirdhūta-kalmaṣā yathoktena jñānena nirdhūto nāśitaḥ kalmaṣaḥ pāpādi-saṃsāra-kāraṇa-doṣo yeṣāṃ te jñāna-nirdhūta-kalmaṣā yatayaḥ ity arthaḥ

 

Rāmānuja


tadbuddhayaḥ tathāvidhātmadarśanādhyavasāyāḥ, tadātmānaḥ tadviṣayamanasaḥ, tanniṣṭhāḥ tadabhyāsaniratāḥ, tatparāyaṇāḥ tad eva paramaprayojanam iti manvānāḥ, evam abhyasyamānena jñānena nirdhūtaprācīnakalmaṣāḥ tathāvidham ātmanam apunarāvṛttiṃ gacchanti / yad avasthād ātmanaḥ punarāvṛttir na vidyate, sa ātmā apunarāvṛttiḥ / svena rūpeṇāvasthitam ātmānaṃ gacchantītyarthaḥ

 

Śrīdhara


evaṃbhūteśvaropāsakānāṃ phalam āha tad-buddhaya iti | tasminn eva buddhir niścayātmikā yeṣām | tasminn etātmā mano yeṣām | tasminn eva niṣṭhā tātparyaṃ yeṣām | tad eva param ayamam āśrayo yeṣām | tataś ca tat-prasāda-labdhenātma-jñānena nirdhūtaṃ nirastaṃ kalmaṣaṃ yeṣām | te ‚punar-āvṛttiṃ muktiṃ yānti

 

Madhusūdana


jñānena paramātma-tattva-prakāśe sati tad-buddhaya iti | tasmin jñāna-prakāśite paramātma-tattve sac-cid-ānanda-ghana eva bāhya-sarva-viṣaya-parityāgena sādhana-paripākāt paryavasitā buddhir antaḥkaraṇa-vṛttiḥ sākṣātkāra-lakṣaṇā yeṣāṃ te tad-buddhayaḥ sarvadā nirbīja-samādhi-bhāja ity arthaḥ | tat kiṃ boddhāro jīvā boddhavyaṃ brahma-tattvam iti boddhṛ-boddhavya-bhāvo hi māyā-vijṛmbhito na vāstavābheda-virodhīti bhāvaḥ |

nanu tad-ātmāna iti viśeṣaṇaṃ vyartham | avidvad-vyavartakaṃ hi vidvad-viśeṣaṇam | ajñā api hi vastu-gatyā tad-ātmāna iti kathaṃ tad-vyāvṛttir iti cet, na | itarātmatva-vyāvṛttau tātparyāt | ajñā hi anātma-bhūte dehādāv ātmābhimānina iti na tad-ātmāna iti vyapadiśyante | vijñās tu nivṛtta-dehādy-abhimānā iti virodhi-nivṛttyā tad-ātmāna iti vyapadiśyanta iti yuktaṃ viśeṣaṇam |

nanu karmānuṣṭhāna-vikṣepe sati kathaṃ dehādy-abhimāna-nivṛttir iti tatrāha tan-niṣṭhā iti | tasminn eva brahmaṇi sarva-karmānuṣṭhāna-vikṣepa-nivṛttyā niṣṭhā sthitir yeṣāṃ te tan-niṣṭhāḥ | sarva-karma-saṃnyāsena tad-eka-vicāra-parā ity arthaḥ | phala-rāge sati kathaṃ tat-sādhana-bhūta-karma-tyāga iti tatrāha tat-parāyaṇāḥ | tad eva param ayanaṃ prāptavyaṃ yeṣāṃ te tat-parāyaṇāḥ | sarvato viraktā ity arthaḥ |

atra tad-buddhaya ity anena sākṣātkāra uktaḥ | tad-ātmāna ity anātmābhimā-rūpa-viparīta-bhāva-nivṛtti-phalako vedānta-vicāraḥ śravaṇa-manana-paripāka-rūpaḥ | tat-parāyaṇā ity anena vairāgya-prakarṣaṃ ity uttarottarasya pūrva-pūrva-hetutvaṃ draṣṭavyam | ukta-viśeṣaṇā yatayo gacchanty apunar-āvṛttiṃ punar-deha-sambandhābhāva-rūpāṃ muktiṃ prāpnuvanti | sakṛn muktānām api punar deha-sambandhaḥ kuto na syād iti tatrāha jñāna-nirdhūta-kalmaṣāḥ jñānena nirdhūtaṃ samūlam unmūlitaṃ punar-deha-sambandha-kāraṇaṃ kalmaṣaṃ puṇya-pāpātmakaṃ karma yeṣāṃ te tathā | jñānenānādy-ajñāna-nivṛttyā tat-kārya-karma-kṣaye tan-mūlakaṃ punar deha-grahaṇaṃ kathaṃ bhaved iti bhāvaḥ

 

Viśvanātha


kintu vidyā jīvātma-jñānam eva prakāśayati, na tu paramātma-jñānaṃ bhaktyāham ekayā grāhyaḥ iti bhagavad-ukteḥ | tasmāt paramātma-jñānārthaṃ jñānibhir api punar viśeṣato bhaktiḥ kāryā ity ata āha tad-buddhaya iti | tat-padena pūrvam upakrānto vibhuḥ parāmṛśyate | tasmin parameśvara eva buddhir yeṣām te tam-manana-parā ity arthaḥ | tad-ātmānas tan-manaskās tam eva dhyāyanta ity arthaḥ | tan-niṣṭhāḥ jñānaṃ mayi saṃnyaset iti bhagavad-ukteḥ | dehādy-atiriktātmma-jñāne ‚pi sāttvike niṣṭhāṃ parityajya tad-eka-niṣṭhāḥ | tat-parāyaṇās tadīya-śravaṇa-kīrtana-parāḥ | yad vakṣyate –

bhaktyā mām abhijānāti yāvān yaś cāsmi tattvataḥ |
tato māṃ tattvato jñātvā viśate tad-anantaram || [Gītā 18.55] iti |

jñāna-nirdhūta-kalmaṣā jñānena vidyāyaiva pūrvam eva dhvasta-samastāvidyāḥ

 

Baladeva


paramātmany avaiṣamyādi-dhyāyatāṃ phalam āha tad iti | tasmiṃs tad-avaiṣamyādike guṇa-gaṇe buddhir niścayātmikā yeṣāṃ te | tad-ātmānas tasmin niviṣṭa-manasaḥ tan-niṣṭhās tat-tātparyavantas tat-parāyaṇās tat-samāśrayāḥ | evam abhyastena tad-vaiṣamyādi-guṇa-jñānena nirdhūta-kalmaṣā vinaṣṭa-tad-vaimukhyāḥ santa apunar-āvṛttiṃ muktiṃ gacchantīti

 
 


Michalski


I ci, co poznali Najwyższe, co w Niem ujrzeli swego Atmana, oparli się na Niem, mają Je za cel jedyny, – ci, ugasiwszy błędy swe przez wiedzę, idą tam, skąd niema już nawrotu.

 

Olszewski


Myśląc o Niej, dzieląc Jej jestestwo, przebywając w Niej, Jej całkowicie oddani, mędrcy kroczą drogą, skąd się nie wraca, przez naukę wyzwoleni z grzechów.

 

Dynowska


A gdy ku NIEMU zwraca się całą swą myśl i bezgraniczne a wyłączne samooddanie, w NIM pogrążając się całą swą istnością, JEGO za ostateczny mając cel, idzie tam skąd się na ziemię nie wraca, grzech wszelki zniweczywszy mądrością.

 

Sachse


Jeśli nim zajęty będzie ich rozum,
jeśli on stanie się ich istotą,
on będzie podstawą
i on będzie ich najwyższym przeznaczeniem,
wówczas dojdą do stanu,
w którym nie będą musieli podlegać dalszym wcieleniom,
albowiem dzięki wiedzy
otrząsną się z wszelkiej winy.

 

Kudelska


I gdy w tym pokłada całą swą myśl, siebie samego i zupełne oddanie, jedynie to za cel mając,
Osiąga stan, z którego nie ma powrotu, gdyż wszelki grzech dzięki mądrości porzucił.

 

Rucińska


Skupieni w Tym, Tym będący, trwający w Tym, w To wpatrzeni,
Nigdy już więcej nie wrócą, poznaniem zła pozbawieni!

 

Szuwalska


Na tym rozum skupiając, czując w głębi serca
Wiarę i zaufanie, oczyszczona wiedzą
Osiąga wyzwolenie, porzuca obawy.

 
 

Both comments and pings are currently closed.