BhG 18.54

brahma-bhūtaḥ prasannātmā na śocati na kāṅkṣati
samaḥ sarveṣu bhūteṣu mad-bhaktiṃ labhate parām

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


brahma-bhūtaḥ (będący brahmanem) prasannātmā (mający radosną jaźń) na śocati (nie rozpacza) na kāṅkṣati [ca] (i nie pragnie).
[saḥ] (on) sarveṣu bhūteṣu (względem wszystkich bytów) samaḥ (jednaki) parām mad-bhaktim (najwyższe uwielbienie dla mnie) labhate (osiąga).
 

tłumaczenie polskie


Ten, który stał się brahmanem i raduje się w sobie, nie rozpacza i nie pragnie.
Będąc jednakim względem wszystkich bytów osiąga najwyższe uwielbienie dla mnie.
 

analiza gramatyczna

brahma-bhūtaḥ brahma-bhūta 1i.1 m. .; TP : brahmaṇi bhūta itibędący w brahmanie / będący brahmanem (od: bṛh – zwiększać, brahman – duch, Weda; bhū – być, PP bhūta – będący, prawdziwy, istota, byt);
prasannātmā prasanna-ātman 1i.1 m. ; BV : yasyātmā prasanno ‘sti saḥten, którego jaźń jest zadowolona (od: pra-sad – osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces, PP prasanna – klarowny, przejrzysty, zadowolony, ukojony; ātman – jaźń);
na av. nie;
śocati śuc (rozpaczać, opłakiwać) Praes. P 1c.1 opłakuje;
na av. nie;
kāṅkṣati kāṅkṣ (pragnąć, oczekiwać) Praes. P 1c.1 pragnie, tęskni;
samaḥ sama sn. 1i.1 n. taki sam, równy, jednakowy;
sarveṣu sarva sn. 7i.3 m. loc.abs. we wszystkich, w każdym;
bhūteṣu bhūta (bhū – być) PP 7i.3 m. loc.abs. w istotach, w bytach;
mad-bhaktim mad-bhakti 2i.1 f. ; TP : mama bhaktim itiuwielbienie dla mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, bhakti – oddanie, miłość uwielbienie);
labhate labh (zabierać, zdobywać) Praes. Ā 1c.1 osiąga, zdobywa;
parām para 2i.1 f. daleką, ostateczną, najwyższą, najlepszą;

 

warianty tekstu


kāṅkṣati → hṛṣyati (podnieca się);
parām → naraḥ (człowiek);

Druga pada BhG 18.54 jest taka sama jak druga pada BhG 12.17;

 
 



Śāṃkara


anena krameṇa—
brahma-bhūto brahma-prāptaḥ prasannātmā labdhādhyātma-prasāda-svabhāvo na śocati, kiṃcit artha-vaikalyam, ātmano vaiguṇyaṃ vā uddiśya na śocati na santapyate | na kāṅkṣati, na hy aprāpta-viṣayākāṅkṣā brahma-vida upapadyate | ato brahma-bhūtasyāyaṃ svabhāvo’nūdyate—na śocati na kāṅkṣatīti | na hṛṣyatīti vā pāṭhāntaram | samaḥ sarveṣu bhūteṣu, ātmaupamyena sarva-bhūteṣu sukhaṃ duḥkhaṃ vā samam eva paśyatīty arthaḥ | nātma-sama-darśanam iha, tasya vakṣyamāṇatvāt bhaktyā mām abhijānāti [gītā 18.55] iti | evaṃ-bhūto jñāna-niṣṭhaḥ, mad-bhaktiṃ mayi parameśvare bhaktiṃ bhajanaṃ parām uttamāṃ jñāna-lakṣaṇāṃ catur thī labhate, caturvidhā bhajante mām [gītā 7.16] ity uktam
 

Rāmānuja


brahmabhūtaḥ āvirbhūtāparicchinnajñānaikākāramaccheṣataikasvabhāvātmasvarūpaḥ, „itas tv anyāṃ prakṛtiṃ viddhi me parām” iti hi svaśeṣatoktā / prasannātmā kleśakarmādibhir akaluṣasvarūpo madvyatiriktaṃ na kaṃcana bhūtaviśeṣaṃ prati śocati; na kiṃcana kāṅkṣati; api tu madvyatirikteṣu sarveṣu bhūteṣu anādaraṇīyatāyāṃ samo nikhilaṃ vastujātaṃ tṛṇavan manyamāno madbhaktiṃ labhate parām mayi sarveśvare nikhilajagadudbhavasthitipralayalīle nirastasamastaheyagandhe ‚navadhikātiśayāsaṃkhyeyakalyāṇaguṇagaṇaikatāne lāvaṇyāmṛtasāgare śrīmati puṇḍarīkanayane svasvāmini atyarthapriyānubhavarūpāṃ parāṃ bhaktiṃ labhate
 

Śrīdhara


brahmāham iti naiścalyenāvasthānasya phalam āha brahmeti | brahma-bhūto brahmaṇy avasthitaḥ prasanna-cittaḥ naṣṭaṃ na śocati na cāprāptaṃ kāṅkṣati dehādya-abhimānābhāvāt | ataeva sarveṣv api bhūteṣu samaḥ san rāga-dveṣam ādikṛta-vikṣepābhāvāt sarva-bhūteṣu mad-bhāvanā-lakṣaṇṃṃ parāṃ bhaktiṃ labhate
 

Viśvanātha


tataś copādhy-apagame sati brahma-bhūto ‚nāvṛtta-caitanyatvena brahma-rūpa ity arthaḥ | guṇa-mālinyāpagamāt | prasannaś cāsāv ātmā ceti saḥ | tataś ca pūrva-daśāyām iva naṣṭaṃ na śocati na cāprāptaṃ kāṅkṣati dehādy-abhimānābhāvād iti bhāvaḥ | sarveṣu bhūteṣu bhadrābhadreṣu bālaka iva samaḥ bāhyānusandhānābhāvād iti bhāvaḥ |

tataś ca nirindhanāgnāv iva jñāne śānte ‚py anaśvarāṃ jñānāntarbhūtāṃ mad-bhaktiṃ śravaṇa-kīrtanādi-rūpāṃ labhate | tasyā mat-svarūpa-śakti-vṛttitvena māyā-śakti-bhinnatvād avidyāvidyayor apagame ‚py anapagamāt | ataeva parāṃ jñānād anyāṃ śreṣṭhāṃ niṣkāma-karma-jñānādy-urvaritatvena kevalām ity arthaḥ | labhata iti pūrvaṃ jñāna-vairāgyādiṣu mokṣa-siddhy-arthaṃ kalayā vartamānāyā api sarva-bhūteṣv antaryāmina iva tasyāḥ spaṣṭopalabdhir nāsīd iti bhāvaḥ | ataeva kuruta ity anuktvā labhata iti prayuktam | māṣam udgādiṣu militāṃ teṣu naṣṭeṣv apy anaśvarāṃ kāñcana-maṇikām iva tebhyaḥ pṛthaktayā kevalāṃ labhata itivat | sampūrṇāyāḥ prema-bhaktes tu prāyas tadānīṃ lābha-sambhavo ‚sti nāpi tasyāḥ phalaṃ sāyujyam ity ataḥ parā-śabdena prema-lakṣaṇeti vyākhyeyam

 

Baladeva


tasya brahma-bhūyottara-bhāvinaṃ lābham āha brahmeti | brahma-bhūtaḥ sākṣāt-kṛtāṣṭa-guṇaka-sva-svarūpaḥ | prasannātmā kleśa-karma-vipākāśayānāṃ vigamād atisvacchaḥ – nadyaḥ prasanna-salilāḥ ity ādāv ativaimalyaṃ prasnna-śabdārthaḥ | sa evambhūto mad-anyāt kāṃścit prati na śocati na ca tān kāṅkṣati | sarveṣu mad-anyeṣūccāvaceṣu bhūteṣu samaḥ heyatvāviśeṣālloṣṭra-kāṣṭhavattvāni manyamānaḥ īdṛśaḥ san parāṃ mad-bhaktiṃ niṣṭhāṃ jñānasya yā parā ity (Gītā 18.50) uktāṃ mad-anubhava-lakṣaṇāṃ mad-vīkṣaṇa-samānākārāṃ sādhyāṃ bhaktiṃ vindatīty arthaḥ
 
 



Michalski


Stawszy się Brahmaneni, radosny, nie odczuwa on ani smutku ani żądzy, – wobec wszystkich stworzeń jednaki, przejmuje się najwyższą miłością do mnie.
 

Olszewski


Złączony z bogiem, z jasnością w duszy, już więcej nie cierpi i więcej nie pożąda. Jednaki względem wszystkich istot, otrzymuje odemnie hołd najwyższy.
 

Dynowska


A gdy się z Wieczystym zjednoczy i w Duchu Radosny trwa, nie smuci się już ani pragnie, dla wszystkich istot jednaki, miłość ku Mnie najwyższą i najgłębsze osiąga samooddanie.
 

Sachse


A kiedy jako człowiek czystego serca
stanie się już brahmanem,
nie odczuwa ani bólu, ani pożądania;
jednaki w stosunku do wszystkich istot
doświadcza największej miłości ku mnie.
 

Kudelska


Umysł człowieka zjednoczonego z brahmanem staje się życzliwy, nic go nie zasmuca, ani niczego nie pożąda,
Taki sam dla każdego, taki człowiek osiąga stan najwyższego mi oddania.
 

Rucińska


Brahmanem będący, czysty, nie smuci się i nie pragnie,
Jednaki dla wszystkich istot, mą miłość znajdzie najwyższą.
 

Szuwalska


Kto osiągnął tę Światłość, raduje się w sobie
I nigdy nie rozpacza, niczego nie pragnie,
Jednakowo traktuje wszystko to, co żyje,
A dla Mnie najwznioślejsze rozwija oddanie,
 
 

Both comments and pings are currently closed.