BhG 18.46

yataḥ pravṛttir bhūtānāṃ yena sarvam idaṃ tatam
sva-karmaṇā tam abhyarcya siddhiṃ vindati mānavaḥ

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


yataḥ (z którego) bhūtānām (bytów) pravṛttiḥ (aktywność) [asti] (jest),
yena (przez którego) idam sarvam (to wszystko) tatam [asti] (jest rozpostarte),
mānavaḥ (człowiek) sva-karmaṇā (swym czynem) tam (jego) abhyarcya (uczciwszy)
siddhim (doskonałość) vindati (znajduje).
 

tłumaczenie polskie


Gdy człowiek własnym czynem uczci tego, od którego pochodzi aktywność bytów,
i dzięki któremu to wszystko jest rozpostarte, wówczas dochodzi do doskonałości.
 

analiza gramatyczna

yataḥ av. od którego, z czego (od: yat – który; nieodmienny ablativus zakończony na –tas);
pravṛttiḥ pravṛtti 1i.1 f. aktywność, działanie (od: pra-vṛt – wprawiać w ruch, obracać, dziać się);
bhūtānām bhūta (bhū – być) PP 6i.3 m. bytów, istot (od: bhūta – będący, prawdziwy, istota, byt);
yena yat sn. 3i.1 n. przez co, na skutek czego;
sarvam sarva sn. 1i.1 n. wszystko, całość (sarvam idam – najczęściej w znaczeniu „ten cały świat”);
idam idam 2i.1 n. to;
tatam tata (tan – rozciągać, pokrywać) PP 1i.1 n. rozpostarte, przykryte, wypełnione;
sva-karmaṇā sva-karma 3i.1 m. ; TP : svasya karmaṇeti  – swoim czynem (od: sva – własny, swój; kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki);
tam tat sn. 2i.1 m. tego;
abhyarcya abhi-arc (czcić, wielbić) absol. uczciwszy, uwielbiwszy;
siddhim siddhi 2i.1 f. sukcesu, doskonałość, osiągnięcie, spełnienie (od: sidh – odnosić sukces, osiągać doskonałość);
vindati vid (znajdować) Praes. P 1c.1 znajduje, osiąga;
mānavaḥ mānava 1i.1 m. człowiek (od: man – myśleć, manu – człowiek);

 

warianty tekstu


pravṛttir bhūtānāṃpravṛtti-bhūtānāṃ / pravṛttiṃ bhūtānāṃ (aktywność bytów);
sarvam → viśvam (świat);
tam abhyarcya → akarmaṇo / tam evārcya (bezczynu [doskonałość] / go zaiste uczciwszy);
 
 



Śāṃkara


yato yasmāt pravṛttir utpattiś ceṣṭā vā yasmād antaryāmiṇa īśvarād bhūtānāṃ prāṇināṃ syāt, yeneśvareṇa sarvam idaṃ tataṃ jagad vyāptaṃ sva-karmaṇā pūrvoktena prativarṇaṃ tam īśvaram abhyarcya pūjayitvārādhya kevalaṃ jñāna-niṣṭhā-yogyatā-lakṣaṇāṃ siddhiṃ vindati mānavo manuṣyaḥ
 

Rāmānuja


yato bhūtānām utpattyādikā pravṛttiḥ, yena ca sarvam idaṃ tatam, svakarmaṇā taṃ mām indrādyantarātmatayāvasthitam abhyarcya matprasādān matprāptirūpāṃ siddhiṃ vindati mānavaḥ / matta eva sarvam utpadyate, mayā ca sarvam idaṃ tatam iti pūrvam evoktam, „ahaṃ kṛtsnasya jagataḥ prabhavaḥ pralayas tathā / mattaḥ parataraṃ nānyat kiṃcid asti dhanañjaya /”, „mayā tatam idaṃ sarvaṃ jagad avyaktamūrtinā”, „mayādhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sacarācaram”, „ahaṃ sarvasya prabhavo mattas sarvaṃ pravartate” ityādiṣu
 

Śrīdhara


tam evāha yata iti | yato ‚ntathāmiṇaḥ parameśvarād bhūtānāṃ prāṇināṃ pravṛttiś ceṣṭā bhavati | yena ca kāraṇātmanā sarvam idaṃ viśvaṃ tataṃ vyāptam | tam īśvaraṃ sva-karmaṇābhyarcya pūjayitvā siddhiṃ labhate manuṣyaḥ
 

Viśvanātha


yataḥ parameśvarāt | tam evābhyarcya ity anena karmaṇā parameśaras tuṣyatv iti manasā tad-arpaṇam eva tad-abhyarcanam
 

Baladeva


yata iti | yataḥ parameśvarād bhūtānāṃ janmādi-lakṣaṇā pravṛttir bhavati , yena cedaṃ sarvaṃ jagat taṃ vyāptaṃ tam indrādi-devatātmanāvasthitaṃ sva-vihitena karmaṇābhyarcya etena karmaṇā sva-prabhus tuṣyatu iti manasā tasmiṃs tat samarpya mānavaḥ siddhiṃ jñāna-niṣṭhāṃ vindati
 
 



Michalski


Gdy czynem swym czcić będziesz to, co rozsnuło cały ten wszechświat i dało początek istotom, – wtedy zdobędziesz doskonałość.
 

Olszewski


Czcząc swojemi dziełami tego, z którego wyszły istoty i przez którego świat został zbudowany, człowiek osiąga doskonałość.
 

Dynowska


Jedyny, który wszechświat powołał do bytu i wszystkość przenika, uwielbiony jest przez człowieka najlepiej własnego zadania rzetelnym spełnianiem, i to go wprost ku doskonałości wiedzie.
 

Sachse


Człowiek osiąga doskonałość wtedy,
kiedy przez spełnianie swego obowiązku
oddaje cześć temu,
od którego pochodzą wszelkie stworzenia,
i który przenika przez wszystko.
 

Kudelska


Taki człowiek osiąga doskonałość, który, wykonując swe obowiązki,
Wielbi tego, który jest początkiem każdego stworzeniu i który sobą samym wszystko przenika.
 

Rucińska


Kto dał początek stworzeniu i kto to wszystko przenika,
Tego uczciwszy swym czynem, człowiek znajduje spełnienie.
 

Szuwalska


Wielbiąc tego, kto źródłem jest wszelkiego życia,
Przenika cały wszechświat, człowiek stać się może
Doskonały w spełnianiu swoich obowiązków,
 
 

Both comments and pings are currently closed.