BhG 18.44

kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijyaṃ vaiśya-karma sva-bhāva-jam
paricaryātmakaṃ karma śūdrasyāpi sva-bhāva-jam

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijyam (orka, opieka nad krowami i kupiectwo) svabhāva-jam (zrodzony z własnej natury) vaiśya-karma (czyn wajśji) [asti] (jest).
śūdrasya api (a służącego) paricaryātmakam (którego istotą jest asystowanie) karma (czyn) svabhāva-jam (zrodzony z własnej natury) [asti] (jest).
 

tłumaczenie polskie


Czyn wajśji zrodzony z własnej natury to orka, opieka nad bydłem i kupiectwo.
Istotą czynu śudry zrodzonego z własnej natury jest asystowanie.
 

analiza gramatyczna

kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijyam kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijya 1i.1 n. ; DV kṛṣiś ca gau-rakṣyaṃ ca vāṇijyaṃ cetiorka, opieka nad krowami i kupiectwo (od: kṛṣ – ciągnąć, orać, kṛṣi – orka, uprawa roli; go – krowa, ziemia, zmysł; rakṣ – chronić, PF rakṣya – do chronienia; vaṇij – kupiec, handlarz, vāṇijya – kupiectwo, handel );
vaiśya-karma vaiśya-karma 1i.1 n. ; TP : vaiśyasya karmeti czyn wajśji (od: viś – wchodzić, vaiśya – wytwórca, rolnik, kupiec; kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki);
sva-bhāva-jam sva-bhāva-ja 1i.1 n. zrodzone z własnej natury (od: sva – własny, swój; bhāva – byty, stany, natury, sva-bhāva – własna natura, natura rzeczy; jan – rodzić się, ja – na końcu złożeń: zrodzony);
paricaryātmakam paricarya-ātmaka 1i.1 n. którego istotą jest służenie (od: pari-car – chodzić wokół, asystować, służyć, paricaryā – asystowanie, służba; ātmaka – w złożeniach: mający naturę);
karma karman 1i.1 n. czyn, działanie i jego skutki (od: kṛ – robić);
śūdrasya śūdra 6i.1 m. służącego;
api av. chociaż, jak również, także, co więcej, nawet;
sva-bhāva-jam sva-bhāva-ja 1i.1 n. zrodzone z własnej natury (od: sva – własny, swój; bhāva – byty, stany, natury, sva-bhāva – własna natura, natura rzeczy; jan – rodzić się, ja – na końcu złożeń: zrodzony);

 

warianty tekstu


kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijyaṃ kṛṣi-go-rakṣa-vāṇijyaṃ / kṛṣi-vāṇijya-go-rakṣaṃ / kṛṣi-gau-rakṣya-vāṇijyaṃ (orka, opieka nad krowami i kupiectwo);
vaiśya-karma vaiśyaṃ karma (czyn wajśjowy);
paricaryātmakaṃ karma → paryutthānātmakaṃ karma / parīcaryātmakaṃ karma (czyn, którego istotą jest powstawanie / czyn, którego istotą jest służba);
 
 



Śāṃkara


kṛṣi-gaurakṣya-vāṇijyaṃ kṛṣiś ca gaurakṣyaṃ ca vāṇijyaṃ ca kṛṣi-gaurakṣya-vāṇijyam, kṛṣir bhūmer vilekhanam | gaurakṣyaṃ gāḥ rakṣatīti gorakṣas tasya bhāvo gaurakṣyam, pāśupālyam ity arthaḥ | vāṇijyaṃ vaṇik-karma kraya-vikrayādi-lakṣaṇaṃ vaiśya-karma vaiśya-jātaiḥ karma vaiśya-karma svabhāva-jam | paricaryātmakaṃ śuśrūṣā-svabhāvaṃ karma śūdrasyāpi svabhāva-jam
 

Rāmānuja


kṛṣiḥ satyotpādanaṃ karṣaṇam / gorakṣyam paśupālanam ityarthaḥ / vāṇijyam dhanasañcayahetubhūtaṃ krayavikrayātmakaṃ karma / etad vaiśyasya svabhāvajaṃ karma /

pūrvavarṇatrayaparicaryārūpaṃ śūdrasya svabhāvajaṃ karma / tad etac caturṇā varṇānāṃ vṛttibhis saha kartavyānāṃ śāstravihitānāṃ yajñādikarmaṇāṃ pradarśanārtham uktam / yajñādayo hi trayāṇāṃ varṇānāṃ sādhāraṇāḥ / śamādayo ‚pi trayāṇāṃ varṇānāṃ mumukṣūṇāṃ sādhāraṇāḥ / brāhmaṇasya tu sattvodrekasya svābhāvikatvena śamadamādayaḥ sukhopādānā iti kṛtvā tasya śamādaya svabhāvajaṃ karmety uktam / kṣatriyavaiśyayos tu svato rajastamaḥpradhānatvena śamadamādayo duḥkhopādānā iti kṛtvā na tat karmety uktam / brāhmaṇasya vṛttir yājanādhyāpanapratigrahāḥ; kṣatriyasya janapadaparipālanam; vaiśyasya ca kṛṣyādayo yathoktāḥ; śūdrasya tu kartavyaṃ vṛttiś ca pūrvavarṇatrayaparicaryaiva

 

Śrīdhara


vaiśya-śūdrayoḥ karmāṇy āha kṛṣīti | kṛṣiḥ karṣaṇam | gā rakṣatīti gau-rakṣaḥ | tasya bhāvo gaurakṣyam | pāśupālyam ity arthaḥ | vāṇijyaṃ kraya-vikrayādi | etad vaiśyasya svabhāvajaṃ karma | travarṇika-paricaryātmakaṃ śūdrasyāpi svabhāvajam
 

Viśvanātha


tama-upasarjana-rajaḥ-pradhānānāṃ karmāha kṛṣīti | gā raksatīti go-rakṣas tasya bhāvo gaurakṣyam | raja-upasarjana-tamaḥ-pradhānānāṃ śūdrāṇāṃ karmāha paricaryātmakaṃ brāhmaṇa-kṣatriya-viśāṃ paricaryā-rūpam
 

Baladeva


vaiśyasyāha kṛṣīti | annādy-utpattaye halādinā bhūmer vilekhanaṃ kṛṣiḥ | pāśupālyaṃ gorakṣyam | vaṇik-karma vāṇijyaṃ kraya-vikraya-laksaṇam | vṛddhau dhana-prayogaḥ kuśīdam apy atrāntargatam etat svabhāva-siddhaṃ vaiśya-karma | atha śūdrasyāha parīti | brāhmaṇādīnāṃ dvijanmanāṃ paricaryā śūdrasya svābhāvikaṃ karma | etāni cāturāśramya-karmaṇām upalakṣaṇāni
 
 



Michalski


Rolnictwo, pasterstwo, handel są przyrodzonemi obowiązkami waiśjów. Służba zaś jest przyrodzonym obowiązkiem śudry.
 

Olszewski


Uprawa ziemi, staranie o stadach, handel, są obowiązkami naturalnymi Vaisyi. Wreszcie służby jest obowiązkiem, który należy bo Śudry.
 

Dynowska


Uprawa roli, hodowla bydła, handel, przemysł i rzemiosło, oto Wajszji zadania, z jego własnej wynikające natury; zaś praca fizyczna i służba, to naturalne Szudry zadanie, z jego wrodzonych wynikające skłonności.
 

Sachse


Uprawa roli, hodowla krów, kupiectwo
to zgodna z naturą powinność wajśjów,
a służba to zgodna z naturą powinność siudrów.
 

Kudelska


Uprawa roli, hodowla trzody, handel i rzemiosło, to są powinności wajśji, wynikające z jego natury,
Zaś czynności służebne są powinnością śudry, one są mu przyrodzone.
 

Rucińska


Uprawa roli, hodowla, kupiectwo – to przyrodzony
Czyn wajśjów, zasię służenie z natury siudrów jest czynem.
 

Szuwalska


Rolnictwo, krów hodowla, handel – to zajęcia
Wajśjów. Służyć innym siudrowie powinni.
 
 

Both comments and pings are currently closed.