BhG 18.39

yad agre cānubandhe ca sukhaṃ mohanam ātmanaḥ
nidrālasya-pramādotthaṃ tat tāmasam udāhṛtam

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


agre (na początku) anubandhe ca (i w konsekwencji) yat sukham (które szczęście) nidrālasya-pramādottham (powstałe ze snu, lenistwa i szaleństwa) ātmanaḥ mohana (omroczenie jaźni),
tat [sukham] (to szczęście) tāmasam (tamasowym) udāhṛtam (zwane).
 

tłumaczenie polskie


To szczęście, które powstaje ze snu, lenistwa i szaleństwa,
które na początku i również w konsekwencji jest omroczeniem jaźni,
nazywane jest tamasowym.
 

analiza gramatyczna

yat yat sn. 1i.1 n. który;
agre av. ( 7i.1 ) – na początku, z przodu (od: agra – główny, pierwszy, przedni, szczyt, cel);
ca av. i;
anubandhe anu-bandha 7i.1 m. w pętach, w sklejeniu, w konsekwencji, w rezultacie (od: anu-bandh – wiązać, pętać);
ca av. i;
sukham sukha 1i.1 n. radość, komfort (od: su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; kha – zagłębienie, otwór, piasta; su-kha – radość, szczęście, dosłownie: dobre zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu] stąd poruszanie się gładko;
lub od: su-sthā; przeciwieństwo do: duḥkha  – cierpienie, niedola);
mohanam mohana 1i.1 n. ogłupiające, oszałamiające, wprowadzające zamęt (od: muh – mylić się, być skonfundowanym, omroczonym, ogłupiałym; moha – ogłupienie, oszołomienie, zamęt);
ātmanaḥ ātman 6i.1 m. jaźni;
nidrālasya-pramādottham nidrālasya-pramāda-uttha 1i.1 n. ; DV / TP : yad nidrāyā ālasyāt pramādāc ca uttiṣṭati tatto, co powstaje ze snu, lenistwa i szaleństwa (od: ni-√drā – zasypiać, ni-drā – sen, spanie, gnuśność; las – jaśnieć, błyszczeć, bawić się, alasa – nieaktywny, bez energii, leniwy, ālasya – bezczynność, lenistwo, gnuśność; pra-mad – bawić się, cieszyć się, być skonfundowanym, pramāda szaleństwo, zabawa; ut-sthā – powstać, uttha – powstały);
tat tat sn. 1i.1 n. to;
tāmasam tāmasa 1i.1 n. związane z tamasem, tamasowe (od: tam – dławić się, mdleć, znikać, zatrzymywać; tamas – ciemność, mrok, tępota, bierność, jedna z trzech gun);
udāhṛtam ud-ā-hṛta (ud-ā-hṛ – ustalać, oznajmiać) PP 1i.1 n. ustalone, nazwane, oznajmione;

 

warianty tekstu


sukhaṃ mohanamsukha-mohanam (omroczenie szczęścia);
tat tāmasam udāhṛtamtat tāmasam iti smṛtaṃ / tat sukhaṃ tāmasam smṛtaṃ (to tamasowe – tak jest znane / to szczęście jest znane jako tamasowe);

Czwarta pada BhG 18.39 jest podobna do czwartej pady BhG 17.19, 17.22 i 18.22;

 
 



Śāṃkara


yad agre cānubandhe cāvasānottara-kāle ca sukhaṃ mohanaṃ moha-karam ātmano nidrālasya-pramādotthaṃ nidrā cālasyaṃ ca pramādaś ca tebhyaḥ samuttiṣṭhatīti nidrālasya-pramādottham, tat tāmasam udāhṛtam
 

Rāmānuja


yat sukham agre cānubandhe ca anubhavavelāyāṃ vipāke ca ātmano mohanaṃ mohahetur bhavati; moho ‚tra yathāvasthitavastvaprakāśo ‚bhipretaḥ; nidrālasyapramādottham nidrālasyapramādajanitam, nidrādayo hy anubhavavelāyām api mohahetavaḥ / nidrāyā mohahetutvaṃ spṛṣṭam / ālasyam indriyavyāpāram āndyam / indriyavyāpāram āndye ca jñānam āndyaṃ bhavaty eva / pramādaḥ kṛtyānavadhānarūpa iti tatrāpi jñānam āndyaṃ bhavati / tataś ca tayor api mohahetutvam / tat sukhaṃ tāmasam udāhṛtam / ato mumukṣuṇā rajastamasī abhibhūya sattvam evopādeyam ity uktaṃ bhavati
 

Śrīdhara


tāmasaṃ sukham āha yad iti | agre ca prathama-kṣaṇe ‚nubandhe ca paścād api yat sukham ātmano moha-karam | tad evāha nidrā ālasyaṃ ca pramādaś ca kartavyārthāvadhāraṇa-rāhityena mano-grāhyam etebhya uttiṣṭhati yat sukhaṃ tat tāmasam udāhṛtam
 

Viśvanātha


brak komentarza do BhG 18.40
 

Baladeva


yad-agre ‚nubhava-kāle anubandhe paścād vipāka-kāle cātmano mohanaṃ vastu-yāthātmyāvarakaṃ, yac ca nidrādibhya uttiṣṭhati jāyate tat tāmasaṃ sukham | ālasyam inidriya-vyāpāram āndyam | pramādaḥ kāryākāryāvadhānābhāvaḥ
 
 



Michalski


Radość, która zarówno na początku jak i później oślepia Atmana, która powstaje z senności, lenistwa, niedbalstwa – nazywa się tamas.
 

Olszewski


Taka, która poczęta z bezwładności, lenistwa i zabłąkania, tak na początku jako i w następstwie, jest tylko zamieszaniem duszy, zwie się przyjemnością mroku.
 

Dynowska


A ta, co zarówno na początku jak i przy końcu tylko odurza i łudzi, co z ospałości, bezwładu i lenistwa pochodzi, jest bezmyślna i ciemna.
 

Sachse


Natomiast o szczęściu,
które od początku do końca
polega na zaślepieniu rozumu
i pochodzi z opieszałości, bezładu i snu,
sądzi się, że zawiera w sobie tamas.
 

Kudelska


Szczęście, które omamia ducha zarówno na początku, jak i na końcu,
Które zrodzone jest z ospałości, lenistwa i zaślepienia, takie szczęście mrocznej jest natury.
 

Rucińska


To szczęście, co od początku do końca zaślepia duszę,
Ze snu, lenistwa, zbłąkania powstałe, zwą tamasowym.
 

Szuwalska


brak
 
 

Both comments and pings are currently closed.