BhG 11.45

adṛṣṭa-pūrvaṃ hṛṣito smi dṛṣṭvā bhayena ca pravyathitaṃ mano me
tad eva me darśaya deva rūpaṃ prasīda deveśa jagan-nivāsa

Update Required
To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.


analiza syntaktyczna


he deva (o niebianinie!) he deveśa (o władco niebian!) he jagan-nivāsa (o siedzibo świata!)
tava (twój) adṛṣṭa-pūrvam [rūpam] (wcześniej nie widziany kształt) dṛṣṭvā (zobaczywszy)
hṛṣitaḥ (podniecony) asmi (jestem),
bhayena ca (i przez strach) me (mój) manaḥ (umysł) pravyathitam [asti] (jest przeniknięty),
[tvam] (ty) me (mnie) tat eva rūpam (właśnie tę postać) darśaya (ukaż),
prasīda (bądź łaskaw).
 

tłumaczenie polskie


Ujrzawszy twoją postać niewidzianą wcześniej,
przejęty jestem i umysł mój strachem zdjęty.
Dlatego ukaż mi, panie, tamtą postać właśnie.
Zmiłuj się, władco niebian, świata siedzibo!  
 

analiza gramatyczna

adṛṣṭa-pūrvam adṛṣṭa-pūrva 2i.1 n. ; BV : yasya pūrvaṃ dṛṣṭaṃ nāstīti tat to, co wcześniej nie było widziane (od: dṛś – widzieć, PP dṛṣṭa – widziany, a-dṛṣṭa – nie widziany; pūrva – wcześniejszy, starożytny);
hṛṣitaḥ hṛṣita (hṛṣ –  ekscytować się, podnosić się) PP 1i.1 m. – podekscytowany;
asmi as (być) Praes. P 3c.1 jestem;
dṛṣṭvā dṛś (widzieć) absol. zobaczywszy;
bhayena bhaya 3i.1 n. przez strach (od: bhī – straszyć);
ca av. i;
pravyathitam pravyathita (pra-vyath – trząść się, drżeć, być wystraszonym, niepokoić się) PP 1i.1 n. drżący, zaniepokojony;
manaḥ manas 1i.1 n. umysł (od: man – myśleć);
me asmat sn. 6i.1 mój (skrócona forma od: mama);
tat tat sn. 2i.1 n. to;
eva av. z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
me asmat sn. 6i.1 mój (skrócona forma od: mama);
darśaya dṛś (patrzeć) Imperat. caus. P 2c.1 pokaż;
deva deva 8i.1 n. o boże, o niebianinie! (od: div – jaśnieć, bawić się);
rūpam rūpa 2i.1 n. postać, kształt, piękno (od: rūp – formować);
prasīda pra-sad (osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces) Imperat. P 2c.1 bądź zadowolony;
deveśa deva-īśa 8i.1 m. ; TP : devānām īśetio Władco niebian! (od: div – jaśnieć, bawić się, deva – bóg, niebianin; īś – posiadać, władać, īśa – pan, władca);
jagan-nivāsa jagan-nivāsa 8i.1 m. ; jagato nivāsetio siedzibo świata! (od: gam – iść, jagat – poruszający się, świat, ludzkość; ni-vas – mieszkać, spędzać czas, nivāsa – siedziba, mieszkanie);

 

warianty tekstu


deva rūpaṃ → divya-rūpaṃ / deva-rūpaṃ (boską postać / postać boga);
 
 



Śāṃkara


adṛṣṭa-pūrvaṃ na kadācid api dṛṣṭa-pūrvam idaṃ viśva-rūpaṃ tava mayānyairvā, tat ahaṃ dṛṣṭvā hṛṣito’smi | bhayena ca pravyathitaṃ manaḥ me | atas tad eva me mama darśaya he deva rūpaṃ yat matsakham | prasīda deveśa, jagan-nivāsa jagato nivāso jagan-nivāsaḥ, he jagan-nivāsa
 

Rāmānuja


adṛṣṭapūrvam atyadbhutam atyugraṃ ca tava rūpaṃ dṛṣṭvā hṛṣito ‚smi prīto ‚smi / bhayena pravyathitaṃ ca me manaḥ / atas tad eva tava suprasannaṃ rūpaṃ me darśaya / prasīda deveśa jagannivāsa mayi prasādaṃ kuru, devānāṃ brahmādīnām apīśa, nikhilajagadāśrayabhūta
 

Śrīdhara


evaṃ kṣamāpayitvā prārthayate adṛṣṭa-pūrvam iti dvābhyām | he deva pūrvam adṛṣṭaṃ tava rūpaṃ dṛṣṭvā hṛṣito hṛṣṭo ‚smi | tathā bhayena ca me manaḥ pravyathitaṃ pracalitam | tasmān mama vyathā-nivṛntaye tad eva rūpaṃ darśaya | he devaśa he jagannivāsa prasanno bhava
 

Madhusūdana


evam aparādha-kṣamāṃ prārthya punaḥ prāg-rūpa-darśanaṃ viśvarūpopasaṃhareṇa prārthayate adṛṣṭa-pūrvam iti dvābhyām | kadāpy adṛṣṭa-pūrvaṃ pūrvam adṛṣṭaṃ viśva-rūpaṃ dṛṣṭvā hṛṣito hṛṣṭo ‚smi | tad-vikṛta-rūpa-darśanajena bhayena ca pravyathitaṃ vyākulīkṛtaṃ mano me | atas tad eva prācīnam eva mama prāṇāpekṣayāpi priyaṃ rūpaṃ me darśaya he deva he deveśa he jagan-nivāsa prasīda prāg-rūpa-darśana-rūpaṃ prasādaṃ me kuru
 

Viśvanātha


yadyapy adṛṣṭa-pūrvam idaṃ te viśva-rūpātmakaṃ vapur dṛṣṭvā hṛṣito ‚smi tad apy asya ghoratvād bhayena manaḥ pravyathitam abhūt | tasmāt tad eva mānuṣaṃ rūpaṃ mat-prāṇa-koṭy-adhika-priyaṃ mādhurya-pārāvāraṃ vasudeva-nandanākāraṃ me darśaya prasīdety alaṃ tavaitādṛśaiśvaryasya darśanāyeti bhāvaḥ | deveśeti tvaṃ sarvedvānām īśvaraḥ sarva-jagan-nivāso bhavasy eveti mayā pratītam iti bhāvaḥ | atra viśva-rūpa-darśana-kāle sarva-svarūpa-mūla-bhūtaṃ narākāraṃ kṛṣṇa-vapus tatraiva sthitam api yogamāyācchāditatvād arjunena na dṛṣṭam iti gamyate
 

Baladeva


atha kiṃ vakṣi kiṃ cecchasīti cet tatrāha adṛṣṭeti | tvayi kṛṣṇe sattvena jñātam apīdam aiśvaraṃ rūpaṃ dṛṣṭvāhaṃ harṣito ‚smi mat-sakhasyedam asādhāraṇaṃ rūpam iti mudito ‚smi manaś ca mama tad-ghoratva-darśana-jena bhayena pravyathitaṃ bhavati | ata idaṃ prārthayed evety ādi sarva-deva-niyantā tat-sarvādhāraḥ pareśas tvam asīti mayā pratyakṣīkṛtam ataḥparaṃ tad-antarbhāvya tad eva mad-abhīṣṭaṃ kṛṣṇa-rūpaṃ darśaya prādurbhāvayety arthaḥ
 
 



Michalski


Jestem przejęty nawskroś radością, żem widział rzeczy dotąd niewidziane, – lecz pomimo to, ogarnięte trwogą, drży moje serce! – Pokaż mi się, Boże, znów w swym dawnym kształcie, – zmiłuj się, władco bogów, opoko świata!
 

Olszewski


Odkąd, ujrzałem dziw, którego nikt nie mógł oglądać, radość przepełniła moje serce, lecz trwoga niem wstrząsa. Okaż mi swoją pierwszą postać, o Boże. Bądź mi miłościw, Władco bogów, mieszkanie świata.
 

Dynowska


Otom widział Twą chwałę jak przede mną nikt, w szczęściu i trwodze serce moje drży, łaski, o Panie! Twój dawny przywdziej kształt, w Twej znanej, bliskiej zjaw mi się postaci, miłościw bądź, Bogów Władco i światów schronienie.
 

Sachse


Cieszę się, bo widziałem tego,
którego nikt przedtem nie oglądał.
A jednak serce me drży z lęku.
Ukaż mi się, o Boże, w dawnym kształcie!
Łaski, Władco Bogów, Ostojo Świata!
 

Kudelska


Raduję się, iż ujrzałem rzeczy, których nikt przede mną nie widział, lecz
me serce drży z bojaźni,
Boże, bądź miłosierny, ukaż mi swój poprzedni kształt, Władco bogów i Ostojo świata.
 

Rucińska


Ujrzałem dziwo dotąd nie widziane –
dreszcz mnie przebiega! Umysł drży ze strachu!
Pokaż mi, Boże, swoją zwykłą postać!
Zmiłuj się, władco bogów, domie świata!
 

Szuwalska


Cieszę się, że tę zjawę niezwykłą ujrzałem.
Jednak lęk i niepokój mrożą mi krew w żyłach.
Dlatego, proszę, ukaż swą postać znajomą
O drogim, boskim kształcie, wszechświata ostojo!
 

Jurewicz


Raduję się, żem widział to, czego nikt pierwej nie widział,
lecz umysł mój trwoga zdjęła,
przeto ukaż mi, Boże, tamtą swoją postać…
zmiłuj się, Władco Bogów. Przybytku Świata!
 
 

Both comments and pings are currently closed.