BhG 9.34

analiza syntaktyczna

man-manāḥ (mającym umysł we mnie) mad-bhaktaḥ (moim wielbicielem) mad-yājī (moim czcicielem) bhava (bądź),
mām (mnie) namas (pokłon) kuru (czyń).
evam (w ten sposób) mat-parāyaṇaḥ (ten, dla którego jestem najwyższym celem) ātmānam (jaźń) yuktvā (zaprzągnąwszy)
mām eva (do mnie właśnie) eṣyasi (pójdziesz).

tłumaczenie polskie

Bądź moim wielbicielem, moim czcicielem,
którego umysł we mnie [spoczywa], oddawaj mi cześć.
Gdy uczynisz mnie najwyższym celem i jaźń zaprzęgniesz, do mnie pójdziesz.

analiza gramatyczna

man-manāḥ	–	man-manas 1i.1 m. ; BV : yasya mano mayy asti saḥ – ten, którego umysł jest we mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ man – myśleć, manas – umysł);
bhava	–	√ bhū (być) Imperat. P 2c.1 – bądź;
mad-bhaktaḥ	–	mad-bhakta 1i.1 m. ; TP : mama bhakta iti – mój wielbiciel (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, PP bhakta – rozdany, rozdzielony, kochany; czciciel, wielbiciel, miłośnik, kochający, oddany);
mad-yājī	–	mad-yājin 1i.1 m. ; TP : yo mām yajata iti saḥ – ten, kto mnie czci (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić; -in, -min, -vin – sufiksy tworzące przymiotniki posesywne);
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
namaḥ	–	namaḥ 2i.1 n. – pokłon, cześć (od: √ nam – zginać się, kłaniać);
kuru	–	√ kṛ (robić) Imperat. P 2c.1 – uczyń;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
eṣyasi	–	√ i (iść)  Fut. P 2c.1 – pójdziesz;
yuktvā	–	√ yuj (zaprzęgać, łączyć) absol. – połączywszy, zaprzęgnąwszy;
evam	–	av. – w ten sposób;
ātmānam	–	ātman 2i.1 m. – jaźń;
mat-parāyaṇaḥ	–	mat-parāyaṇa 1i.3 m. ; BV : yasyāhaṃ parāyaṇam asmi saḥ – ten, dla którego ja jestem najwyższym celem (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; ayana – droga; parāyaṇa – najwyższa droga, ostateczny cel; w złożeniach – całkowicie poświęcony czemuś, oddany);

warianty tekstu

yuktvaivam → satyaṃ te / yuṃktvaiva / muktvaiva (prawda tobie / … / właśnie wyzwoliwszy);
mat-parāyaṇaḥ → mat-parāyaṇam (dla której [jaźni] ja jestem najwyższym celem);
ātmānaṃ mat-parāyaṇaḥ → pratijāne priyosi me (obiecuję, jesteś mi drogi);

Pierwsza i druga pada BhG 9.34 jest taka sama jak pierwsza i druga pada BhG 18.65, w niektórych wersjach pokrywają się również pozostałe dwie pady.

Śāṃkara

kathaṃ ?—

mayi vāsudeve mano yasya tava sa tvaṃ man-manā bhava | tathā mad-bhakto bhava | mad-yājī mad-yajana-śīlo bhava | mām eva ca namaskuru | mām eveśvarasyāgamiṣyasi yuktvā samādhāya cittam | evam ātmānaṃ mām ahaṃ hi sarveṣāṃ bhūtānām ātmā parā ca gatiḥ param ayanaṃ taṃ mām evambhūtam eṣyastīty atītena padena sambandhaḥ | mat-parāyaṇaḥ sann ity arthaḥ

Rāmānuja

bhaktisvarūpam āha

manmanā bhava madbhakto madyājī māṃ namaskuru |
mām evaiṣyasi yuktvaivam ātmānaṃ matparāyaṇaḥ || BhG_9.34 ||

manmanā bhava mayi sarveśvareśvare, nikhilaheyapratyanīkakalyāṇaikatāne, sarvajñe, satyasaṅkalpe nikhilajagadekakāraṇe, parasmin brahmaṇi, puruṣottame, puṇḍarīkadalāmalāyatākṣe, svacchanīlajīmūtasaṅkāśe, yugapaduditadinakarasahasrasadṛśatejasi, lāvaṇyāmṛtamahodadhau, udārapīvaracaturbāhau, atyujjvalapītāmbare, amalakirīṭamakarakuṇḍalahārakeyūrakaṭakabhūṣite, apārakāruṇyasauśīlyasaundaryamādhuryagāmbhīryāudāryavātsalyajaladhau, anālocitaviśeṣāśeṣalokaśaraṇye sarvasvāmini tailadhārāvad avicchedena niviṣṭamanā bhava / tad eva viśinaṣṭi madbhaktaḥ atyarthamatpriyatvena yukto manmanā bhavetyarthaḥ / punar pi viśinaṣṭi madyājī anavadhikātiśayapriyamadanubhavakāritamadyajanaparo bhava / yajanaṃ nāmaparipūrṇaśeṣavṛttiḥ / aupacārikasāṃsparśikābhyavahārikādisakalabhogapradānarūpo hi yāgaḥ / yathā madanubhavajanitanirvadhikātiśayaprītikāritamadyajanaparo bhavasi, tathā manmanā bhavety uktaṃ bhavati / punar api tad eva viśinaṣṭi māṃ namaskuru / anavadhikātiśayapriyamadanubhavakāritātyarthapriyāśeṣaśeṣavṛttau aparyavasyan mayy antarātmani atimātraprahvībhāvavyavasāyaṃ kuru / matparāyaṇaḥ aham eva param ayanaṃ yasyāsau matparāyaṇaḥ; mayā vinā+ātmadhāraṇāsaṃbhāvanayā madāśraya ityarthaḥ / evam ātmānaṃ yuktvā matparāyaṇas evam anavadhikātiśayaprītyā madanubhavasamarthaṃ manaḥ prāpya mām evaiṣyasi / ātmaśabdo hy atra manoviṣayaḥ / evaṃrūpeṇa manasā māṃ dhyātvā mām anubhūya mām iṣṭvā māṃ namaskṛtya matparāyaṇo mām eva prāpsyasītyarthaḥ / tad evaṃ laukikāni śarīradhāraṇārthāni, vaidikāni ca nityanaimittikāni karmāṇi matprītaye maccheṣataikaraso mayaiva kārita iti kurvan satataṃ matkīrtanayatananamaskārādikān prītyā kurvāṇo manniyāmyaṃ nikhilajagan maccheṣataikarasam iti cānusandhānaḥ atyarthapriyamadguṇagaṇaṃ cānusandhāyāharahar uktalakṣaṇam idam upāsanam upādadāno mām eva prāpsyasi

Śrīdhara

bhajana-prakāraṃ daśrayann upasaṃharati man-manā iti | mayy eva mano yasya sa man-manāḥ tādṛśas tvaṃ bhava | tathā mamaiva bhaktaḥ sevako bhava | mad-yājī mat-pūjana-śīlo bhava | mām eva ca namaskuru | evam ebhiḥ prakārair mat-parāyaṇaḥ sann ātmānaṃ mano mayi yuktvā samādhāya mām eva paramānanda-rūpam eṣyasi prāpsyasi

Madhusūdana

bhajana-prakāraṃ darśayann upasaṃharati man-manā bhaveti | rāja-bhaktasyāpi rāja-bhṛtyasya putrādau manas tathā sa tan-manā api na tad-bhakta ity ata uktaṃ man-manā bhava mad-bhakta iti | tathā mad-yājī mat-pūjana-śīlo māṃ namaskuru mano-vāk-kāyaiḥ | evam ebhiḥ prakārair mat-parāyaṇo mad-eka-śaraṇaḥ sann ātmānam antaḥkaraṇaṃ yuktvā mayi samādhāya mām eva paramānanda-ghanaṃ sva-prakāśaṃ sarvopadrava-śūnyam abhayam eṣyasi prāpsyasi

Viśvanātha

bhajana-prakāraṃ darśayann upasaṃharati man-manā iti | evam ātmānaṃ mano dehaṃ ca yuktvā mayi niyojya

Baladeva

atha pariniṣṭhitasyārjunasyābhīṣṭāṃ śuddhāṃ bhaktim upadiśann upasaṃharati man-manā iti | rāja-bhakto 'pi rāja-bhṛtyaḥ patnyādi-manās tathā sa tan-manā api na tad-bhakto bhavati | tvaṃ tu tad-vilakṣaṇa-bhāvena man-manā mad-bhakto bhava | mayi nīlotpala-śyāmalatvādi-guṇavati vasudeva-sūnau sva-svāmitva-sva-pumarthatva-buddhyānavacchinna-madhu-dhārāvat satataṃ mano yasya saḥ | tathā mad-yājī tādṛśasyātimātra-priyasya mamārcane nirato bhava | tādṛśaṃ mām atipremṇā namaskuru daṇḍavat praṇama | evam ātmānaṃ mano dehaṃ ca yuktā mayi nivedya mat-parāyaṇo mad-ekāśrayaḥ san mām upaiṣyasi | eṣā bhaktir arpitaiva kriyeteti bodhyam

Michalski

Myśl zawsze o mnie, kochaj mnie, składaj mi ofiary, hołd mi oddawaj! Gdy tak mi oddasz swego ducha, mnie mając przed sobą, jako cel najwyższy, – połączysz się ze mną, Ardżuno!

Olszewski

Skieruj ku mnie swego bucha; i wielbiąc mię, złóż mi ofiarę swoją i hołd swój. Wtedy w jedności ze mną, nie widząc nic, prócz mnie, przyjdziesz bo mnie.

Dynowska

ku Mnie całą duszę i miłość gorącą zwróć, Mnie wszystkie poświęcaj ofiary, przede Mną się skłaniaj we czci, a w Duchu utwierdzony, ze Mną zjednoczysz się niechybnie.

Sachse

Niech twój umysł zwróci się ku mnie,
mnie niech obejmie twoja miłość,
ku mnie niech się skieruje twa ofiara,
mnie jednemu oddawaj cześć!
W ten sposób osiągnąwszy jogę,
we mnie widząc twój cel najwyższy
przybędziesz do mnie.

Kudelska

Mnie poświęć cała swą myśl i swe oddanie, mnie składaj ofiary i pokłon mi złóż,
Tak całym swym jestestwem ze mną zjednoczony, mnie za najwyższy mając cel, do mnie przybądź.

Rucińska

We mnie złóż umysł i serce, mnie wielbij i mnie się kłaniaj –
Tak we mnie chroniąc się, do mnie przybędziesz, na mnie skupiony

Szuwalska

Myśl tylko o Mnie, wierząc, wiernie kochaj
I pokłony Mi składaj. We wszystkim, co robisz,
Tylko Mnie bądź oddany, wtedy Mnie odnajdziesz.